Ljósmæðrablaðið - 01.07.1962, Blaðsíða 20

54
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
rafhjálpartæki og hentugri skólun heymarveilla, hefur
stuðlað að því að margir sem ekki heyra mælt mál sér til
gagns geta nú lifað eðlilegu lífi með þeim sem hafa fulla
heyrn. En umfram allt má barnið ekki missa af dýrmæt-
um, tíma.
Meðferð, og sjúkdómurinn athugaður í tíma.
Það virðist sjálfsagt að láta barnið fá heyrnartæki eins
fljótt og unnt er. Þegar börn heyra hljóð illa, missa
þau áhugann á að hlusta, og þau venjast blátt áfram af
því. Það hefur komið í ljós að margar ,,heyrnarlausar“
manneskjur hafa leyfar af heym, sem hefði mátt þroska
og nýta með heyrnaræfingum og tækjum í frumbernsku.
Mjög heyrnarlítil börn geta að vissu marki aflað sér
skilnings á máli, ef talað er hátt við þau alveg við eyrað,
og þau geta einnig lært að lesa af vörum manna. En ef
þau eiga að geta náð valdi yfir sinni eigin raust og geta
talað eðlilega, verður að efla tal þeirra sjálfra.
Það eru örfá börn, sem eru alveg heyrnarlaus. Flest
hafa heyrnarvott, sem nýta má upp að vissu marki. Það
eru þó til margar tegundir af heyrnarleysi. Þótt hljóðið
sé hækkað eftir því sem unnt er, næst sjaldan sá hljómur,
sem fullkomlega eðlilegur má teljast. Aukinn styrkleiki
hljóðsins mun í sumum tilfellum aðeins skapa vissa hug-
mynd um röddina, en tal verður að læra með sérstökum
aðferðum. Stöku sinnum er heyrnarleysið bundið öðrum
veikleika hjá barninu. Ef orsakir heyrnarleysis eru af
völdum sjúkdóma eða sköddunar í fæðingu getur talhæfni
einnig verið ónóg.
Kennsla barna með mjög takmarkaða heyrn.
Það hefur sýnt sig að sum börn, sem heyra mjög illa, en
hafa fengið aðstoð nýtísku hjálpartækja og heppilegar
leiðbeiningar, hafa getað stundað skólanám til jafns við
börn, sem hafa fulla heyrn, í venjulegum skólum.