Ljósmæðrablaðið - 01.07.1962, Blaðsíða 25

LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
59
und veikinnar mun nær óþekkt hérlendis. Smitun og út-
breiðasla. Sameiginlegt einkenni smitandi þarsjúkdóma er
að smitefni eru í hægðum og þvagi sjúklinganna — og
stundum í uppsölu.
1. Smit getur breiðst út, með snertingu annaðhvort að
komið sé við sjúklinginn beint eða óbeint með því að
snert sé á þeim hlutum, sem hann hefur komið við eða
notað, t. d. sængurfatnaði, handklæðum, matarílátum.
2. Vatni mjólk og öðrum matvælum, sem óhreinkast hafa
af óþvegnum höndum, og t. d. vatni úr brunnum og
lækjum, sem standa nálægt þeim stöðum, sem saur
hefur verið kastað og hann sigið í jarðveginn.
S. Flugum, sem komast að matvælum — beint frá smit-
berum.
Hvernig koma á í veg fyrir smit.
1. Með einangrun sjúklings og meðferð í samráði við
læknir.
2 Með sótthreinsun hægða eftir tilvísan læknis.
3. Með því að þvo sér vandlega um hendur eftir notkun
W. C., handþvotti á undan máltíðum og eftir að sjúkl-
ing hefur verið hjúkrað.
4. Með ítrasta hreinlæti í öllu sem viðkemur matreiðslu.
Með því að hindra að flugur komist í mat. Með því að
kæla fljótt allan soðinn mat, sem ekki á að borða strax.
Sjóða á mjólk, sem ekki er gerilsneydd og vatn, frá
þeim stöðum þar sem „niðurgangur“ er.
5. Með bólusetningu (gegn taugaveiki og taugaveikibróð-
ir). Bólusetja ber, þegar hætta er á farsótt, eftir því,
sem heilbrigðisyfirvöldin segja til um, og eins ferða-
langa þá, sem ætla til þeirra landa þar sem taugaveiki
og taugaveikibróðir eru landlægir sjúkdómar. Bólu-
setningin er algjörlega hættulaus, og veita allir læknar
upplýsingar um hana.
Þýtt úr upplýsingabæklingi, samþykktum af norsku
heilbrigðismálastjórninni. J. J.