Freyr - 01.05.1937, Blaðsíða 8

70
FEEYR
niðurstöðurnar því sem næst þær sömu,
hvort sem farið er eftir þeirri rannsókn,
sem ég gerði, eða hinum erlendu tölum.
Þriðja rannsóknin, sem gerð var á töðu
af gömlu túni, sýndi að hún var lak-
ari en við mátti búast eftir efnagrein-
ingnnni og útlendum meltingarmæli-
kvörðum að dæma.
Athuganir þessar benda því eindregið
í þá átt, að við getum ekki komist af
með erlendar meltanleikaákvarðanir á
heyi, og að nauðsynlegt sé að gera hér á
landi sjálfstæðar rannsóknir á því sviði.
Rannsóknirnar, sem ég nú hefi minnst
á, eru allt of fáar til þess, að af þeim sé
gerlegt að draga verulegar ályktanir um
fóðurgildi nýræktartöðu, eða töðu af
gömlu túni, enda ber að líta á þær, sem
undirbúningsathuganir, er fyrst og
fremst voru gerðar til þess að reyna
hvernig starfsaðferð prófessor Edin gæf-
ist, undir þeim staðháttum, sem hér voru
fyrir hendi. Ég vil taka fram, að til-
raunastörfin gengu yfirleitt eftir von-
um, og að ég tel sjálfsagt að fylgja að-
ferð Edins, ef rannsóknum þessum
verður haldið áfram, sem vafalaust má
gera ráð fyrir.
Litíð um Ég hefi þá lokið við að skýra
öxl. frá niðurstöðum og árangri
helztu fóðurrannsókna, sem ég ásamt
fleirum hefi unnið að í allmörg ár, og
það getur nú verið, að ýmsum virðist
árangurinn af svo margra ára starfi
hvorki mikill né merkilegur. En áður en
menn kveða upp slíka dóma, ber að
minnast þess, að fóðurrannsóknirnar eru
ennþá á byrjunarstigi hjá oss, eins og
reyndar flest umbótaviðleitni innan
búnaðarins íslenzka. Ennfremur vil ég
geta þess, að fjárframlög til rannsókn-
anna hafa jafnan verið af skornum
skamti, og mín þátttaka í þeim hefir,
þangað til í fyrravetur, verið algert
aukastarf. Rannsóknirnar ihafa að
mestu farið fram að vetrinum, en á þeim
tíma árs hefi ég lengst af verið bundinn
við kennslu, sem allt til síðasta vetrar
hefir verið aðalverk mitt. Ég hefi því
ekki haft ástæður til þess að 'vinna eins
mikið að fóðurrannsóknum og ég gjarn-
an hefði viljað. Nokkuð hefir þó áunn-
ist í þessum efnum, og tel ég mig hafa
fært rök að því með erindum
þessum. Mér fannst réttmætt að verja
nokkrum tíma til þess að líta um öxl,
og skýra nokkuð frá þeim rannsóknum,
sem lokið er. Að vísu hafa skýrslur ver-
ið birtar um flestar þeirra, en óvíst er,
hve mikið þær eru lesnar og þess vegna
varla ástæðulaust að vekja eftirtekt
manna á þeim.
A_ð síðustu þykir mér rétt
Heyrann- að horfa fram á við og fara
sóknirnar nokkrum orðum um þau
eni helzta yerkefni sem að mínum
framtioar .
verkefnið. domi er mest Þ0rf a
að taka til meðferðar í
nánustu framtíð. — Ég tel þá í fyrsta
lagi sjálfsagt að halda áfram heyrann-
sóknum þeim, sem ég byrjaði á í fyrra-
vetur. Áhugi fyrir heyrannsóknum vex
nú með ári hverju erlendis, og 'virðist
mér að sá áhugi ætti einnig að ná til
okkar, því að hér á landi hefir heyið
meiri þýðingu en víðast hvar annars
staðar. Töluvert liggur fyrir af erlend-
um rannsóknum viðvíkjandi næringar-
gildi heys og notkun þess. Má þar fyrst
nefna tilraunir Þjóðverjans próf Oskar
Kellner, sem ég hefi minnst á áður. Nið-
urstöður tilrauna Kellners hafa fram
að þessu verið mikið notaðar, við út-
reikninga á fóðurgildi heys, og að mörgu
leyti standa þær óhaggaðar enn þann
dag í dag. Margir telja þó að kenning-
ar hans séu nú orðnar úreltar, enda eru
rannsóknirnar, sem þær eru byggðar á,