Freyr - 01.09.1938, Síða 12

138
FRE YR
piltar verkstjórar til skiftis. Var það
bændaefnum góður skóli að hafa á hendi
verkstjórn undir handleiðslu Torfa.
Aðaláhugamál Torfa má telja tún-
ræktina og allt, sem henni mátti verða
til efiingar, þar var undirstaða landbún-
aðarins, og—einkum síðustu árin—góð-
ur heyásetningur og fóðurtryggingar —
annars varð ávöxturinn enginn. — En
það má með sanni segja, að öll fram-
faramál þjóðarinnar voru honum áhuga-
mál, og hann lagði mörgum þeirra drjúgt
lið, bæði í orði og verki. Hér er ekki
tími til að telja það allt, en ég skal nefna
að hann var einn af fremstu brautryðj-
endum samvinnustefnunnar og stofnaði
Verzlunarfélag Dalamanna 1885, og
Kaupfélag Saurbæinga 1899 og veitti
báðum þessum félögum forstöðu framan
af. Hann kom upp tóvinnuvélum í Ól-
afsdal rétt fyrir aldamótin. Þær urðu
honum ef til vill þyngsti bagginn, og þær
brunnu eftir fá ár, þegar aðsókn var orð-
in svo mikil að þeim, að öruggt mátti
telja að þær færu að bera sig. Hann
gegndi fiestum trúnaðarstörfum heima
í sinni sveit og héraði, í hreonsnefnd,
sýslunefnd og amtsráði og stóð oft til
boða þingmennska, en gaf sig aldrei að
því, enda mátti skólinn og heimilið ekki
missa hans til langframa.
Lestrarfélaor stofnaði hann í sveitinni
og tveim bókasöfnum kom hann unp
heima, öð’’u fvrir nemendur og heimilis-
fólk annað, hinu fyrir kennara skólans.
Þrátt fyrir mikil umsvif og margháttuð
störf. fékk Torfi tíma til mikilla ritstarfa.
Verðlaunaritgjörðina og bréfin frá Skot-
landi hefi ég áður nefnt, en auk þess
skrifaði hann m. a. um áburð, um súrhey
og um framræslu, og voru þær ritgjörðir
allar notaðar við kennsluna, um pöntun-
arfjelög og kaupfélög, um túhrækt, um
búreikninga, um búnaðarkennslu, um al-
þýðumenntun, um heyásetning og fóður-
tryggingar, margar greinar ár eftir ár,
síðustu árin, sem hann lifði o. s. frv. Hefi
ég talið saman yfir 20 ritgjörðir eftir
hann í tímaritum, alls um hálft 6. hundr-
að blaðsíður. Auk þess eru margar blaða-
greinar og fyrirlestrar eða kennslubækur
fyrir nemendur skólans, sem aldrei komu
á prent. Allt er þetta prýðilega skrifað og
rammlega rökstutt. Komu honum þá
oft að góðu haldi nákvæmir búreikning-
ar, er hann jafnan færði.
★
Það væri ómaklegt ef konu Torfa,
Guðlaugar Zakaríasdóttur, væri ekki að
einhverju getið, þegar hans er minnst,
svo tryggur og styrkur förunautur sem
hún var honum, í löngu og ástúðlegu
hjónabandi og samvalin á allan hátt. Bú-
stjórn hennar innanhúss var með þeim
skörungsskap á alla lund, að þar hallaði
ekki á hana, þótt hún hefði á móti sér
slíkan stjórnanda og búfork sem Torfi
var. Hann kunni og vel að meta konu
sína og þá stvrku stoð sem hún var hon-
um. Það er til marks um bað. hversu ó-
missandi hún var Torfa, að eitt sinn, er
hún tók sér hvíld frá erfiðum búsýslu-
störfum, fór út í Breiðafiarðareviar og
ætlaði að vera það í viku, að ekki var
vikan meira en hálfnuð, er Torfi sendi
eftir henni og bað hana að koma heim
sem skiótast til bess að ekki færi allt um
þverbak á heimilinu.
Þeim hjónum varð 12 barna auðið, 3
dóu ung en hin náðu fullorðinsaldri og
nutu öll hinnar beztu menntunar, svo að
það kostaði stórfé. En eins og fyr var
sagt, dóu 5 fullorðin á fáum árum og nú
eru aðeins 3 á lífi, 2 dætur og einn sonur:
Ragnheiður, ekkja Hjartar Snorrasonar,
Áslaug, kona Hjálmars bónda — og bú-
fræðings frá Ólafsdal — Jónssonar á
Ljótsstöðum í Laxárdal og Markús kaup-