Barnadagurinn - 19.04.1934, Side 10

10
BARNADAGURINN 1984,

í
Gætið þess
að útvarpið á. ekki ein-
göngu að vera fullorðna
fólkinu til skemtunar
og fróðleiks, heldur
getur það einnig haft
mikil og góð áhrif á
uppeldi og mentun
barnanna. ----—-
VIÐTÆKI INN A HVERT HEIMILI
llr krakkar.
Hllir krakkar.
kaupa áuexti hjá

íslenzkar plötur
íslenzkar nótur
fást.

KATRÍN VIÐAR
Hljóðfæraveralun — Lækjargötu 2.
Frelsi — ábyrgð —
sjálfstjórn.
Framsóknarþráin er sem fögur rós.
í hönctum skálúsins veKur hun unaö eilífðarinnar.
I höndum heimskmgjans er iaún einskis nýt.
(J, Krishnamurti).
Þessi orð úr minnisbók indverska spekingsins komu
mér ósjaitratt í hug, pegar eg í samDanat vio sKoia og
uppeiai var að hugsa um tyrsta orötö t tyrirsogn pessarar
gremar — orðiö ireisi. ivijer iannst aö í staomn iynr „iram-
soKnarprá" mætti ems vei setja „ireisi", og pa næoi spaK-
mæii petta aíveg út yiir paö, sem nu er oromn mmn SKim-
ingiir á íreismu á öilum sviöum,.
Fra barnæsKu mmni mmmsí eg þess, að eg tók það
einu smm tii ræKuegrar ylirvegunar, nvar gæoi nisins væru
algosaniegust. jAomsc eg niKiaust aö peim mourstoou, ao
eg mynai Kjosa mer ireisi i önum gremum, eoa retcara
sagc teyii og moguieiKa tii að gera pao, sem mer synaist,
ei eg mætci osaa mer emnvers. nugsumn um pecta socti
svo ao mer, aö eg varö ao ræoa mauo vio emnvern. opuroi
eg aiaraoa vinKonu mina, nvers nun vnai neizt osna ser,
ai pvi, sem niiö nenr a Dooscoium. iiun nugsaoi big um
scunuarKorn og svaraöi svo: „tioorar nensu". H,g varö
aiveg mssa og spuröi nana, tii hvers nensan væri, ei maöur
væn eKKi xrjais ao pvi, ao gera paö, sem manu iangaoi ul.
Hun 6varaoi mer pví aitur, aö ireisiö yroi ncns vnoi, ei
maour neioi eKKi neusu tn aö njota pess. rcg pagnaoi pa, og
tor ao nugieioa mauö aö nyju, Komsc eg ao peirri mour-
scoöu, aö paú væn margorotnara, en eg naioi æuao í tyrstu,
og ao iiKiega væn ireisio eKKi aiveg einnncur vegur tii
sæiunnar, sem anir ieica aö, neiaur pyrici einnvers meira
meö. L __^
Það lítur ekki út fyrir, að í þessum æskuhugleiðingum
mínum nafi spegiast sá anúi, sem iiKiega neiir pa veno að
byrja aö veröa nKjanúi í heiminum, en siöan netir oroiö
meir og meir áoeranai: Kraian ettir Ireisi á öuum sviðum.
Fg æua eKKi ao reKja þaö ner, hvernig menmrmr naia a
sioustu áracugum reynt að brjota af ser nvern ijocurinn á
lætur öörum, svo að jainvei aidagamiar venjur og vaid-
þoö naia oröiö að íaila. Fg ætla aö ems að benda á pað, að
IreisisKraian hefir borist aiia ieið mður til barnsms, svo
aö pess vegna hetir á siöustu árum oröið mein bymng í
uppeidis- og skói-málum, en íjöldi manna sennilega gerir
sér ljóst. Aöur var það hiýðnin, sem var þungamiöja ails
uppeidis, bæði í skóium og heimahúsum, en óhætt held eg
sé að segja, að sú dyggð sé nú orðin háifgerð hornreka. 1
hennar stað er komin Kraían um það, að bornin eigi að fá
að vaxa og þroskast í íuliu íreisi, svo einstaKiingseðli
þeirra og hæfiieikar fái að njóta sín fyllilega.
Það er ekki undarlegt, þó mikið djúp sé staðfest á
rnilli hins gamia og hins nýja skóla, eða hinnar eldri og
yngri stefnu í uppeldismálum, þar sem hlýðnin situr annars
vegar í hásæti, en frelsið hins vegar. Steínumar bera líka
hvor aðra þungum sökum, og eiga erfitt með að viðurkenna,
að nokkuð sje nýtt hjá hinni. Nýja stefnan segir þá gömlu
vilja steyp-a alla í sama móti og gera þá með því að meðal-