Barnadagurinn - 19.04.1934, Blaðsíða 14

14
BARNADAGURINN 1934.
Skemtííeg stimargjöf
handa fcörnam og angííngam
cr hín ágæta bók
A F R A M
er Óíafar hcítinn Bförnsson íslenzfcaðí,
Vöndað i'itgáfa i faííega bandí.

S U N N A“
g er mest notuð á lampa og eldavélar,
(í) hún er hrein og tær,
$ veitir bezta birtu og mestan hita.
i '
$
é
Olíttverzítm Islands h.f.
(í) Símar 1690 og 2690.
é
4>
P

3EEE3 EEEE EEl □ 13 EiEE! EEEEI 0
<4)
1
il
sími 4414, Aðaísíræti 2,
Reykjavíka
Í ~3LEEd£^=ISEI=!E^E3I^=IlJ
Frh. af síðu 13.
Hér eru því áreiðanlega brotin lög á þessum yngstu og
veikbyggðustu þegnum ríkisins, þar sem þau eru svift lög-
mætu fjárframlagi til fræðslu.
Sé miðað við 150 börn, lítur dæmið út þannig: 150
börn X 100.00 kr., eða 24,000.00 kr. Börnin eiga lagalegan
rétt á að fá fyrir þetta fjárframlag, hagkvæm þroskaskil-
yrði, miðuð við starfsþrek þeirra og getu.
Til enn frekari skýringar á því hversu gengdarlaust er
gengið á rétt hinna veikluðu skólabarna, bæði hinn laga-
lega og eins hinn almenna, skal það hér tekið fram, að
hraust böm, er skóla sækja, fá nú orðið hér í Reykjavík,
ýms hlunnindi, ólceypis mjólk, ókeypis lýsi, máltíð í skól-
anum, ef þau eða aðstandendur þurfa þess með o. s. frv.
— Alls þessa fara hin veikluðu skólabörn á mis.
Þær ráðstafanir, sem gera þarf hér í Reykjavík, til
þess að rétta hlut veiklaðra skólabarna, eru víðtækari en
svo, að Bamavinafélagið Sumargjöf geti á verulegan hátt
bætt hér úr. Það er ríkið og bæjarfélagið, sem hér á hlut
að máli, og verður því eðlilega að beina málefnum veikluðu
barnanna til þessara aðila. En í „Barnadeginum", mál-
gagni barnanna, vill Barnavinafélagið bera fram þá skil-
yrðislausu kröfu að hið opinbera rétti hlut þeirra, sem hér
eru misrétti beittir, þegar í stað.
Amgr. Kristjánason.
Reykjavík í dag.
Börn. — Bílar.
Á dögum Gests Pálssonar, var útlendingur, sem dvaldi
hér í'bænum, spurður að því, hvað honum þætti einkenni-
legast við þennan bæ.
Svaiúð var: Skólapiltar og hanar.
Hvar eigum við eiginlega að leika okkur?
t.
Gesturinn kvaðst aldrei ganga svo tvo faðma á götunni,
áð hann ekki mætti skólapilti, og varla nokkurntíma svo
fram hjá húsi, að hann ekki heyrði hana gala þar.
Allt breytist og líka andlitsdrættir borganna. Han-
arnir eru nú flæmdir út í myrkrið fyrir utan. Og skólapilt-
ar, þ. e. a. s. menntaskólamenn og stúdentar, setja varla
svo áberandi svip á bæinn, vegna þess, að námsfólk í flest-
um skólum höfuðstaðarins notar nú einkennishúfu.
En hyað er þá einkennilegast við þennan bæ nú? —
Gestsaugað mundi svara: Börn og bílar. Það verður varla
gengið svo tvo faðma á götunni, að komist verði hjá því að
rekast á barn. Og bílaþvargið kannast allir við.