Bræðrabandið - 01.04.1984, Blaðsíða 8

KENNA ÆTTI BÖRNUM LOTNINGU.
"Foreldrar, hefjið upp staðal
kristindómsins í hugum barna ykkar.
Hjálpið þeim að hafa öesú sem daglegan
förunaut. Kennið þeim að bera djúpa
lotningu fyrir húsi Guðs og skilja að
þegar þau ganga inn í hús Drottins ættu
þau að vera lítillát og undirgefin í
hjarta og hugsa sem svo: "Guð er hér.
Þetta er húsið hans. Hugsanir mínar
verða að vera hreinar og hvatir mínar
heilagar. Ég má ekki byrgja með mér
neinn hroka, öfund, afbrýðisemi, illar
hugsanir, hatur eða blekkingu því að ég
er að ganga inn í návist heilags Guðs.
Þetta er sá staður þar sem Guð finnur
fólk sitt og blessar það. Hinn hái og
háleiti, hann sem ríkir eilíflega og
heitir Heilagur lítur á mig, rannsakar
hjarta mitt og les leyndustu hugsanir og
athafnir lífs míns." Sama bls. 494.
HÁTTPRÝÐI OG KYRRÐ í GUÐSHÚSI
"Þegar tilbiðjendurnir ganga inn í
samkomustaðinn, ættu þeir að gera það
með háttprýði og ganga hljóðlega til
sæta sinna. ... Samræður um veraldlega
hluti, hvísl og hlátur ætti ekki að
leyfa í húsi Guðs, hvorki á undan eða á
eftir samkomunni. Einlæg og virk
guðhræðsla ætti að einkenna tilbiðjend-
urna.
Þurfi sumir að bíða fáeinar mínútur,
eftir því að samkoman hefjist ættu þeir
að varðveita með sér hugarfar sannrar
helgunar með hljóðri íhugun og lyfta
hjartanu til Guðs í bæn um að samkoman
verði þeirra eigin hjörtum til sérstaks
gagns og leiði til sannfæringar og
afturhvarfs annarra. Þeir ættu að
minnast þess að himneskir sendiboðar eru
í húsinu. Við verðum öll af indælu
samfélagi við Guð vegna eirðarleysis
okkar, vegna þess að við eigum ekki
stundir til íhugunar og bænar. Það þarf
oft að íhuga upp á nýtt andlegt ástand
hjartans og laða þarf huga og hjarta til
sólar réttlætisins.
Hafi fólkið til að bera sanna
lotningu gagnvart Drottni þegar það
kemur inn í helgidóminn og minnist þess
að það er í návist hans mun í þögninni
birtast mikil mælska. Hvíslið, hlátur-
inn og orðræðurnar sem kynnu að vera
saklausar á almennum athafnastað ættu
ekki að eiga sér stað í því húsi þar sem
Guð er tilbeðinn. Það ætti að búa
hugann undir það að hlýða á orð Guðs,
svo að mark sé á því tekið og það hafi á
viðeigandi hátt áhrif á hjartað." Sama
bls. 492.
FYRIRKOMULAG SAMKOMA SAFNAÐARINS
Sérhver söfnuður ætti að skipuleggja
guðsþjónustur og samkomur sínar eftir
þörfum. Miki1vægastar þessara fyrir
tilbeiðslu, nám og starfsemi safnaðarins
eru guðsþjónustan á hvíldardeginum,
kvöldmáltíðin , bænasamkoman , hvíldar-
dagsskólinn, ungmennasamkoman og
kristniboðssamkoma safnaðarins. Aðal-
fundir, til þess að hafa rekstur og
fjármál safnaðarins í góðu lagi, eru
einnig mikilvægir.
GESTRISNI
Sérhver söfnuður ætti að rækta með
sér anda gestrisni. Ekkert er eins
niðurdrepandi fyrir andlegt líf safnaðar
eins og kalt og stífnað andrúmsloft sem
hrekur burtu gestrisni og kristilegt
samneyti. Meðlimirnir ættu að rækta
þennan mikilvæga þátt kristilegs
lífernis og reynslu. Sérstaklega ætti
þetta að vera til staðar í sambandi við
tilbeiðsluna á Guði. Sérhver gestur sem
tilbiður með okkur ætti að fá hjartan-
legar móttökur og finna að hann sé
velkominn. Það er skylda embættismanna
safnaðarins að ganga frá því að einhver
taki gestina sérstaklega að sér og bjóði
þá velkomna sem koma á samkomur safnað-
arins. "Gleymið ekki gestrisninni, því
að vegna hennar hafa sumir hýst engla án
þess að vita." Heb 13.2.
ÓHEIMILAÐIR RÆÐUMENN í SÖFNUÐUM OKKAR
Undir engum kringumstæðum skyldi
prestur, safnaðarformaður eða embættis-
maður safnaðarins bjóða ókunnugum eða
óheimiluðum einstaklingum að hafa
samkomu í okkar söfnuðum. Mönnum sem
hefur verið vikið úr prestsstörfum, eða
sem hefur verið vikið úr söfnuðinum
annars staðar, eða undirförlum einstakl-
ingum sem hafa ekkert umboð frá söfnuð-
unum,ætti ekki að leyfa að komast í
ræðustóla okkar fyrir tungulipurð. Þess
skyldi sérstaklega gætt að koma í veg
fyrir slíkt. Sérhver sem er traustsins
verður að hálfu safnaðar okkar mun geta
BLS. 6
8