Dagblaðið Vísir - DV - 02.05.2005, Síða 18

18 MÁNUDAGUR2. MAÍ2005
Sport DV
Forráðamenn Djurgarden eru hrifnir af íslenskum leikmönnum. Það sannast best í því að á síðasta ári
fengu þeir til sín tvo slíka og báðir komu þeir frá Víkingi. DV hitti leikmennina, þá Sölva Geir Ottesen
og Kára Árnason, í Stokkhólmi í vikunni.
Flestir áhugamenn um íslenska knattspyrnu geta verið sammála
um að Kári og Sölvi Geir séu einhverjir mestu naglarnir í ís-
lenskri knattspyrnu. Hvorugur þeirra er vanur að gefa tommu
eftir og það var þetta sanna vflcingaeðli, að gefast aldrei upp,
sem hreif útsendara Djurgarden þegar hann mætti á völlinn
síðasta sumar til að að taka lokaákvörðun um hvort rétt væri að
kaupa Sölva Geir.
„Ég held að þetta hafði verið í leik
gegn Grindavík í Landsbankadeild-
inni síðasta sumar," segir Sölvi. „Þá
fékk ég rauða spjaldið og Kári var
kýldur og missti nokkrar tennur. Eft-
ir þann leik buðu þeir mér samning
og áhuginn á Kára vaknaði," segir
Sölvi og brosir út í annað.
„Mómentið þegar ég missti tenn-
urnar var málið. Ætli það hafi ekki
verið þessi karlmennskuímynd sem
heillaði þá,“ bætir Kári hlæjandi við,
en þess ber að geta að framtennurn-
ar voru að sjálfsögðu festar að nýju
og una sér vel í dag að sögn Kára.
Það var um mitt síðasta sumar
sem Sölvi Geir kom til Djurgarden.
Kári gekk í hópinn í nóvember og
segir Sölvi að það hafi verið kær-
komið að fá sinn gamla félaga til
Stokkhólms.
„Það var mjög gott að fá íslensk-
an félagsskap. Ekki síst upp á and-
legu hliðina að gera,“ segir Sölvi og
bætir við að tilveran geti stundum
orðið einmanaleg án æskufélag-
anna. Sölvi, 21 árs, og Kári, 23 ára,
léku saman upp alla yngri flokkana
„Það er ekki spurning,
ég er tilbúinn. Ég bíð
eftir símtalinu frá
Ásgeiri og Loga
hjá Vfldngi og þekkjast því vel.
Stefnum hærra
Samningar þeirra beggja renna
út sama daginn, eftir tímabilið 2008,
og líkar þeim vel í Sviþjóð. Spurðir
hvort þeir hafi ailtaf ætlað sér að
vera atvinnumenn í knattspyrnu
voru svörin hjá báðum þeirra stutt.
„Ég get ekki sagt að ég hafi mikið
leitt hugann að því,“ segir Kári. „Ég
hugsaði meira um skemmtanagildið
og spilaði fótbolta vegna þess
hversu gaman ég hef af því. Það var
ekki fyrr en það fóru að berast tilboð
erlendis frá sem ég áttaði mig á að
þetta væri virkilega möguleiki. Og
auðvitað á maður að láta reyna á
þetta fyrst tækifærið var fyrir hendi,"
segir Kári.
„Ég hef stefnt að þessu síðan ég
var lítill krakki og hef aldrei haldið
öðru fram,“ segir Sölvi ákveðinn. Og
hann stefnir enn hærra. „Ég ætla
ekki að festast í Sviþjóð. Ég sætti mig
ekkert við að vera hér allan ferilinn
og ætla mér hærra. England er
Mekka fótboltans og þangað vilja
allir fótboltamenn fara
Rauða spjaldið Kári trúöi varla sinum eigin augum þegar honum var vikið afleikveili eftir
aðeins rúmlega tveggja mínútna þátttöku ísínum fyrsta landsleik.
byrja í fyrstu deildinni þar þegar
maður er búinn að sanna sig hérna,
það verður náttúrlega fyrst að ger-
ast. Síðan stefni ég á ensku úrvals-
deildina," segir Sölvi.
Kári er öllu hógværari og hefur
það fyrir augum að taka lítil
skref í einu. „Ég held að það
hafi verið mjög góð
ákvörðun að byrja
hérna í Svíþjóð frekar
en að fara í fyrstu
deildarlið á
Englandi þar sem
tækifæri gætu
verið af skornum
skammti."
Að sögn félag-
anna er það mun
meiri vinna en þeir
bjuggust við að vera
atvinnumaður í fót-
bolta. „Álagið hefur
minnkað töluvert eftir
að tímabilið byrjaði en á
undirbúningstímabilinu
var þetta bara eins og full
vinna," segir Kári. „Við
mættum á æfingu klukkan
hálf níu á morgnana og vor-
um saman nánast til hádeg-
is. Þá borðuðu liðsmenn
saman. Síðan voru
meiri æfingar eftir
hádegi og lyftingar
og maður var
venjulega
ekki kom-
inn heim
til sín fyrr
en eftir
sex á
venju-
legum
degi,“ segir Kári og Sölvi bætir við að
kvöldin séu helguð „hefðbundnum"
afþreyingum á borð við DVD,
Playstation, bíóferðir og kaffihús-
asetur.
Meiðsli eru ömurleg
Djuragarden hafnaði í fjórða sæti
á síðustu leiktíð í Svíþjóð og er eitt af
stærstu liðum landsins. Árin 2003 og
2004 vann liðið sænsku deildina og
eru eigendur og aðrir ráðamenn
liðsins stórhuga fyrir tímabilið í ár.
Markmiðið er einfalt - sjálfur meist-
aratitillinn. Umgjörð leikja er öll hin
glæsilegasta og mæta að meðaltali
um tólf þúsund manns á heimaleiki
liðsins þar sem stuðningsmennimir
eru taldir með þeim litríkustu í Sví-
þjóð. Æfingasvæði félagsins er að
sögn Kára og Sölva það besta á land-
inu og lflcja grasinu á völlunum við
teppi.
„Ég hef bætt mig mikið sem fót-
boltamaður síðan ég kom út þótt
þetta hafi ekki verið nema nokkrir
mánuðir," segir Kári og bætir við að
þar hafi góð aðstaða mikið að segja.
Öðmvisi horfir við hjá Sölva sem
hefur átt við þrálát meiðsli að stríða
í nára, læri og baki síðan hann kom
út og kveðst hann eiginlega ekki geta
gert sér grein fyrir því hvort hann
hafi sýnt framfarir.
„Meiðsli eru það ömurlegasta
sem hægt er að lenda í,“ segir Sölvi
umbúðalaust. „Ég mæti á æfingar og
reyni að hlaupa. En geri það oftast
eins og einhver kunta í hringi. Svo
fæ ég einstaka sinnum að sparka í
bolta. Þetta er alveg skelfilegt. En nú
hafa læknar og sjúkraþjálfarar sagt
mér að vandamálið hjá mér sé að ég
hafi ailtaf verið að byrja of snemma
Sigurður er mikill húmoristi
og það er einfaldlega
skemmtilegt á æfingum hjá
honum. En um leið nær
hann að halda uppi aga
og menn komast ekki
upp með neitt múður
hjá honum. Hann er
frábær þjálfari."
Félagar Kári og Sölvi
segjaaðþaðsémjög
gott að hafa félagsskap
afhvoröðrumíhinum
harða heimi atvinnu-
mennskunnar.