Símablaðið - 01.11.1933, Side 24

40
SÍMABLAÐIÐ
Síniritaraskiftin við útiönd.
Mér, og flestum símriturum, er að
líkindum minnisstætt sumarið 1925 —
það var þá, í fyrsta sinn, sem íslenskir
símritarar fóru utan í skiftum við er-
lenda símritara. Áhuginn fyrir þessu
máli var mjög mikill, og því var fylgt
fast eftir, og með aðstoð landssíma-
stjóra tókst að lirinda því í framkvæmd.
Símritarar skildu, að þetta var þýð-
ingarmikið atriði, ekki einungis fyrir
sjálfa þá, lieldur og einnig fyrir stétt
þeirra og stofnun þá, sem þeir unnu við.
Þeir skildu, að þarna var stórt spor
stigið í þá átt, að auka þroska þeirra
og þekkingu á því, er þeir höfðu valið
sér að lífsstarfi. Þeir höfðu fylgst með
af þeim erlendu blöðum og' tímaritum
er hingað fluttust og fjölyrtu um þetta
efni, að stórkostlegar framfarir áttu sér
stað fram að þeim tíma á sviði ritsím-
ans, en hér hjá okkur stóð alt í stað.
Áhöld frá barndómi ritsímans voru not-
uð hér í tuttugu ár, eða fram til 1926,
en þá fer strax að koma annað snið hjá
okkur og árangur þessara skifta fara
að koma í Ijós. Þá fara að koma endur-
bælt áhöld og ný gerð tækja, handhæg-
ari og hraðvirkari, áhöld sem þeir
kyntust og gátu sjálfir reynt í „Prak-
sis“, og í mörgum tilfellum er beinlínis
hægt að setja í samband við símritara-
skiftin þær frainfarir sem orðið hafa
við ritsimann hér á síðari árum.
Nú eru fjögur ár frá því að síðustu
símritaraskiftin fóru fram, en þó telja
megi, að það snið sem komið er á starf
okkar nú, sé eftir kröfum tímans og
tæki þau fullkomnustu sem við verður
komið liér, þá má ekki nema staðar
hér. Launakjör okkar símamanna
hafa aldrei verið svo góð, að þau leyfði
kostnaðarsama ferð til annara landa án
styrks, og sú reynsla, sem fengin er í
launa-baráttu okkar, bendir ekki til
þess, að við munum i framtíðinni
geta sjálfir staðið straum af slíkri för.
Það ætli að vera okkur áhugamál, að
þetta yrði tekið upp aftur, og það þeg-
ar á næsta sumri, því ekkert það, sem
okkur símamönnum getur verið til auk-
innar mentunar, á starfsviði okkar,
megum við láta afskiftalaust, og stjórn
símans má heldur ekki ganga fram hjá
þessari kröfu okkar til endurnýjunar
því fyrirkomulagi sem á liagkvæmastan
hátt gefur okkur möguleika til að auka
víðsýni okkar og þekking á sviði síma-
fræðinnar.
í þau þrjú sumur, sem símritaraskift-
in stóðu yfir, voru þau öll við Dan-
mórku, en þó það virðist svo, að frekari
simvinna um mál þetta sé útilokuð við
Dani, þá væri ekki síður æskilegt að ná
samvinnu á þessu sviði við önnur lönd
t. d. Noreg eða Svíþjóð, og það frekar
vegna þess, að síminn hefir á síðari ár-
um haft afarmikil viðskifti við þessi
lönd, og sem bendir í þá átt að þetta
þyrfti ekki að vera neinum erfiðleikum
háð frá beggja hálfu. Við skulum vona,
að stjórn símans loki ekki augununi
fyrir þessu áhugamáli okkar. Auðvitað
getur ekki verið að ræða um neina
aukna mentun fyrir þá erlendu símrit-
ara, sem hingað kynnu að koma í skift-
unum, en líkur til þess að þeir vildu
kynnast landi voru og frændþjóð sinni
— afkomendum þeirra manna sem
flúðu land og fóru liingað til þess að
þeir í friði gætu hugsað um bú sitt og
bjargráð.
í. E.