Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.2006, Qupperneq 51

Helgarblað DV
LAUGARDACUR 18. MARS 2006 S1
Söngkonan Ragnheiður Þórdís
Stefánsdóttir kemur vel fyrir. Hún er
falleg og vel til höfð en úr augum
hennar skín mikill sársauki og það er
ekki að undra ef tekið er tillit til þess
að hún hefur ekki fengið að sjá fjög-
urra ára gamlan son sinn í meira en
viku.
Forræðisdeilan tekur á sig
óhugnanlegar myndir
Ragnheiður kynntist barnsföður
sínum árið 2000 og ári síðar eignuð-
ust þau son sem hún segir hafa ver-
ið ljósið í lífi þeirra beggja frá fyrstu
stundu. Við tók þó ekki eintóm ham-
ingja því þegar drengurinn var að
verða tveggja ára fékk Ragnheiður
taugaáfall í kjölfar kvíðaröskunar
sem hún hafði glímt við og þurfti að
leggjast inn á spítala. Áfallið’endur-
tók sig svo í kringum brúðkaup
þeirra.
„Fjölskylda
mín stóð með mér
en maðurinn minn
átti mjög erfitt með
að sætta sig við
þessi veikindi mín."
„Fjölskylda mín stóð með mér en
maðurinn minn átti mjög erfitt með
að sætta sig við þessi veikindi mín,"
segir Ragnheiður döpur en tekur
fram að hún hafi ávallt reynt að hafa
fullan skilning á viðhorfi fyrrverandi
eiginmanns síns. Kvíðaröskun
Ragnheiðar og þau vandamál sem
henni fylgdu urðu svo síðar til þess
að það slitnaði upp úr hjónaband-
inu í nóvember árið 2004 en lög-
skilnaðurinn gekk í gegn síðastliðið
sumar. Eftir það tók við erfið forræð-
isdeila sem undanfarna daga hefur
tekið á sig nýjar og óhugnanlegri
myndir en áður.
„Hann byrjaði að hóta mér því að
láta taka barnið af mér síðastliðið
sumar. Algerlega að ástæðulausu
eftir því sem ég veit og læknirinn
minn hefur sagt mér að ekkert ami
að mér lengur," segir Ragnheiður
um fyrstu tildrög deilunnar.
„Sjúkdómurinn háir mér ekki
lengur"
Ragnheiður segir að faðir barns-
ins hafi tekið það til sín fimmtu-
daginn 10. mars en hann hafi svo
átt að koma með það til baka
sunnudaginn eftir. Það gerði hann
ekki. „Ég veit ekkert hvar hann er
og hann hefur ekki svarað neinum
símtölum frá mér eða aðstandend-
um mínum. Ég veit að hann er hjá
föður. sínum en ég er svo hrædd,"
segir Ragnheiður titrandi röddu.
Hún segist hafa náð sér af veikind-
unum sem hún glímdi við fyrir
tveimur árum með hugrænni at-
ferlismeðferð og því geti hún
ómögulega skilið hver ástæðan er
fyrir þessum aðgerðum.
„Sjúkdómur minn háir rnér ekk-
ert í dag en auðvitað er ég í áfalli yfir
því sem gerst hefur. Ég vil barninu
mínu hið besta og ég geri mér fulla
grein fyrir því að þegar ég var veik
var ég oft mjög dofin en þannig er ég
ekki í dag. Ég vil bara fá að sjá litla
gullmolann minn og mér finnast
miklir fordómar af hálfu föðurins að
leyfa mér það ekki einungis vegna
þess að ég var veik. Ef ég hefði veikst
af krabbameini og náð mér myndi
engum detta í hug að koma svona
fram við mig," segir Ragnheiður
sem fullyrðir að hún hafi leitað
allra leiða til að fá drenginn aftur.
„Ég er búin að hafa samband við
sýslumann, lögreglu og barna-
verndarnefnd en ekkert gerist. Ég
hef áhyggjur af því hvað svona mál
ganga seint fyrir sig. Það var ekki
ætlun mín að fara í fjölmiðla með
þetta mál en ég er orðin ráðþrota,"
segir Ragnheiður ákveðin en hún
telur vinnubrögð yfirvalda þurfa að
vera mun skjótari í forræðismálum.
Vil sátt
„Ég vil að við getum lifað saman
í sátt og samlyndi," segir Ragnheið-
ur og tekur fram að þrátt fyrir hve
mjög barnsfaðir hennar hefur brot-
ið á henni telji hún hann góðan

Ragnheidur Þórdís
Segir að þegar myrkrið
hefur tekið völdin geti
aðeins biit til.
mann. Margt hafi gengið á þeirra á
milli og hún skilji vel að sökin liggi
einnig hjá sér. Aftur á móti réttlæti
ekkert þessa framkomu - að taka
barnið, svara ekki hringingum
hennar og lát| hana ekki vita hvar
barnið er statt í veröldinni.
Rödd lítils drengs
Á meðan blaðamaður ræðir við
Ragnheiði hrifigir síminn hjá henni
og þegar hún
ér hver hringir tekur
hún andköf ofe svarar. A hinni lín-
unni heyrist f idd lítils drengs sem
spyr hvers ve ;na móðir hans hafi
slökkt á símanum sínum.
„Ég hef ekkert slökkt á símanum
mínum, elskan mín, hver hefur
sagt það,“ spyr Ragnheiður. Barnið
svarar spurningu hennar ekki en
spyr hvort henni sé batnað. „Ég hef
ekkert verið lasin," segir Ragnheið-
ur og spyr svo hvar hann sé stadd-
ur og fær þau svör að hann sé nú
hjá ömmu sinni og afa og líði vel.
Þegar Ragnheiður hefur kvatt
soninn fer hún að gráta. „Ég hef
ekkert vitað og ekkert heyrt þar til
núna. Hvers vegna eru þau að segja
að
„Það var ekki
ætlun mín að fara í
fjölmiðla með þetta
mál en ég er orðin
ráðþrota."
ég hafi slökkt á símanum mínum.
Hvers vegna eru þau að segja að ég
hafi verið veik," spyr hún forviða
blaðamann sem hefur engin svör
enda eru forræðisdeilur tilfinn-
ingaþrungnar og við tilfinninga-
málum eru ekki til nein kjarnyrt
svör.
Rangt að stía okkur í sundur
„Hann fer fram á fullt forræði og
umgengnisbann við mig," segir
Ragnheiður þegar hún hefur þurrk-
að sér um augun. „Ég vona samt að
dómsyfirvöld sjái að það er rangt
að stía okkur í sundur. Ég elska
hann og hef alltaf reynt að vera
honum góð móðir, ég vil fá að lita
með honum, syngja með honum,
halda utan um hann og ég vil að
hann fái að umgangast báða for-
eldra sína. Ég hef aldrei ætlað mér
að koma í veg fyrir að hann geti
fengið að umgangast föðurfjöl-
skyldu sína. Þau eru gott fólk þó
þau hafi að undanförnu komið illa
fram við mig."
Vil bara fá að sjá drenginn
„Mér er alveg sama þó allt land-
ið fái að heyra um að ég hafi glímt
við kvíðaraskanir. Það eru veikindi
sem ég gat ekki gert að en tókst að
yfirstíga. Það eina sem ég vil er að
fá að sjá litla drenginn minn og ég
vil sátt við föður hans. Ég reyni
ávallt að hafa það að leiðarljósi aðt<
eftir að myrkrið hefur tekið völdin
getur aðeins birt til."
karen@idv.is