Freyr - 15.09.1962, Síða 34

322
FRE YR
síðum eða fjórhöggið, nokkuð beinlaust.
Kálfakjöt, fryst eða kælt, í heilum skrokk-
um eða beinlaust. Svínakjöt, nýU verkað
eða óverkað í síðum.
Hvað snertir pökkun og verkun lamba-
kjöts til útflutnings þá hefir Sambandið
tekið Nýja-Sjáland sér til fyrirmyndar og
jafnframt reynt að fullnægja kröfum
brezkra kaupenda, enda hefir Bretland
reynzt okkar bezti viðskiptavinur hvað
lambakjötið snertir fram að þessu. Slátrar-
ar hafa verið fengnir heim frá Englandi til
þess að kenna meðferð kjötsins í slátur-
húsunum og hvað frágang snertir stendur
íslenzka lambakjötið ekki að baki neinu
frystu lambakjöci á brezkum markaði og
eru lömbin okkar þar þó ekki í slóðalegum
íélagsskap.
Þegar talað er um að breyta pökkun og
verkun lambakjöts er rétt að hafa í huga
hve stór okkar hlutur er í þessum viðskipt-
um, en tölurnar, sem nefndar eru hér að
framan gefa nokkra hugmynd um það. Það
mun varla orka tvímælis, að frysting er
enn bezta þekkta aðferðin til þess að geyma
matvöru, sem ekki er hægt að selja, nýja.
Við frystingu tapar varan minnst af bragði
og í útliti. Það er engin tilviljun að lamba-
kjöt er enn fryst, geymt og flutt landa í
milli í heilum skrokkum. í fyrsta lagi
geymist kjötið bezt þannig og í öðru lagi
er það enn kjötbúö.n, en ekki sláturhúsið,
sem sker niður kjötið til matreiðslu. Út-
flutningur samvinnufélaganna er alltof lít-
ill til þess að standa undir þeim kostnaði,
sem því er samíara að fara t. d. að skera
niður kjötið í sláturhúsunum, setja það í
smásöluumbúðir og frysta til útflutnings.
Það er ef til vill ekki karlmennskulegt í
þessu sambandi að segja að „þeir sletti
skyrinu, sem eiga“, en hyggilegt er að lofa
stóru framleiðendunum að byrja á þessu,
þegar þeim finnst tími til kominn og taka
fordæmið sér til fyrirmyndar, ef vel gengur.
Ef til vill vildi sá, sem bjó til óvéfengjan-
lega milljónatapið, reikna það út fyrir
Nýja-Sjáland, Ástralíu og Suður-Ameríku,
hvað þessi lönd hafa tapað á því að hafa
ekki breytt um „pökkun og verkun“ lamba-
kjöts fyrir 25 árum.
í öllum þeim Evrópulöndum, sem hér
hafa verið nefnd, er innanlandsverð heima-
framleiðslu landbúnaðarafurða tryggt og
verndað á margvíslegan hátt. Hvað Bret-
land snertir, þá hagar svo til sem stendur,
að verðuppbót til sauðfjáreigenda er að
hundraðshluta af andvirði kjötsins álíka
mikil og niðurgreiðslur á lambakj öti heima.
Innfiutningstollur á lambakjöti er enginn,
hvaðan sem það kemur. Á nautakjöti er um
4% tollur og á svínakjöti um 10%, ef flutt
er inn frá löndum,sem ekki eru í brezka sam-
veldinu. Nú standa fyrir dyrum breytingar
á þessu í sambandi við aðild Bretlands í
Efnahagsbandalagi Evrópu. Landbúnaðar-
afurðir bandalagslandanna eiga að njóta
fullrar verndunar með uppbótum, tollum
og takmörkunum á innflutningi frá lönd-
um utan bandalagsins. Svo virðist, sem
samræming á tolli á kjöti innfluttu á svæði
EBE verði gerð á styttri tíma en gert var
ráð fyrir í fyrstu. Ef Bretland gerist aðili,
fer varla hjá því, að um 7% tollur komi á
lambakjöt á næsta ári og eftir síðustu á-
ætlunum yrði tollurinn um 20% innan 6
til 7 ára, þ. e. a. s. sami tollur og á núver-
andi svæði EBE.
Athugun á þessum kj ötmarkaðsmálum
landbúnaðarins af hálfu hins opinbera gæti
ekki verið andstæð hagsmunum samvinnu-
félaganna en forsendur yrðu aðrar en þær,
að milljónir lægju lausar fyrir með breyt-
ingu á „pökkun og verkun“ lambakjöts.
Edinburgh. 6. júní 1962.