Freyr - 15.09.1962, Blaðsíða 48

336
FRE YR
—Já, eins og við höldum við og við nám-
skeið í Danmörku er eðlilegt að íslenzkir
kjötiðnaðarmenn þurfi að frétta um sitt
af hverju. er nýtt kemur fram og hverjar
breytingar eru frá einum tíma til annars,
og það vantar ekki, að sitthvað nýtt berst
á vettvang dagsins á þessum sviðum. Hér
hefur nú rnánuði verið varið til þess að
fjalla um þessi efni og bæði 'ðnaðarmönn-
um og kj ötkaupmönnum hefur veitzt tæki-
færi til að vera með — og betta hefur verið
fólk á ýmsum aldri, allt frá 19 ára til
fmmtugs. Þátttakendurnir hafa verið 15
— En er hægt að taka efnið sömu tök-
um hér og hjá ykkur?
— Nei, auðvitað er það ekki hægt. í
fyrsta lagi eru nú matvenjur aðrar á ís-
landi en í Danmörku og svo er hráefnið
allt annað hér en í mínu heimalandi. Til
þess ætlast auðv:tað enginn, að matvenj-
um sé breytt og til þess er ég ekki kominn,
en það er alltaf gott að kynnast öðrum
viðhorfum en sínum eigin — að fá nýjar
hugmyndir og nýja reynslu túlkaða.
Nú, smátt og smátt breytist þetta allt,
það þekkjjum við Sú var tíðin að allt kjöt
var saltað eða reykt, annað þekkt'st varla
við geymslu. Svo kom frystiaðferðin, þá
kæiingin og nú er það hraðfrystingin, sem
hæst ber. Senn verður það þurrfrystingin
og ef til vTl gerilsneiðing með útbláum
geislum, sem ráðandi verður við geymslu-
útbúnaðinn.
— Er geislun að verða geymsluaðferðar-
fyrirbæri?
— Ekki almennt ennþá, en aðferðin er
ekk' ólíkleg til hagnýtingar í þessu skyni
í framtíðinni. Við vinnum mikið að tilraun-
um á þessu sviði og aöferðin virð’st lofa
góðu. Og jafnóðum og hagnýting kjarn-
orkunnar útbreiðist, til ýmissa þarfa og
ýmissa starfa, er ekkert líklegra en að e:n-
mitt úr þeirri átt verði fengin aðstoð til
að varðveita svo torgeymda vöru sem kjöt-
ið er.
Reynsla af geislun er ekk; góð ennþá,
fitan í kjötinu vill þrána og litur kjötsins
breytast. En þessi vandkvæði hljóta að
yfirvinnast. Nú er ver ð að prófa rafeinda-
sendingar í gegnum dósirnar, sem geyma
kjöt eða önnur matvæli. En hvort geislun
á einhvern hátt eða þurrfrysting verður
ráðíandi geymsluaðferð í framtíðinn', er
ekki gott að segja. Um það vil ég ekkert
fullyrða-----ég trúi á hið síðarnefnda en
þurrfrysting er framkvæmd þannig, að
frosið kjöt er þurrkað í loftþynntu rúmi,
það sýður þar v ð lágt hitastig.
•— Og svo má geyma kjötið eins og við
geymum harðfisk nú?
— Já, eiginlega er það svo. Þurrfryst kjöt
þarf ekki að pakka inn í sérlegar umbúðir
og þegar það skal matreitt þá er bara að
bleyta það upp, leggia það í vatn, ens og
suðurlandabúar gera við harðfiskinn, þá
verður það normalt nýtt kjöt aftur með
öllum sínum vítamínum, steinefnum og
öðrum kostum búið.
— Já, fólk vill nú fá vöruna tilbúna til
að láta í pottinn og þá kjöt eins og annan
mat í handhægu formi?
— Að sjálfsögðu, og þetta er eðlilegt.
Fólk vill fá matinn hálf-tilreiddan eða
jafnvel að fullu matreiddan frá verzlunum
Húsmæður starfa í vaxandi hópum að iðn-
aði af ýmsu tagi og eru þá að he'man allan
daginn. Þá er þeim nauðsynlegt að fá mat-
inn tilbúinn að setja á pönnuna eða í pott-
inn, helzt að eiga hann í frystinum tTbú-
inn. Ég hef nærtækt dæmi til sönnunar.
Kona mín segist þurfa hálftíma til þess að
hreinsa rauðspretturnar í miðdeg'smatinn
og að ræsta í kring þar sem hún hreinsar.
Þann tíma sparar hún er hún grípur rauð-
sprettustykkin tilbúin til steikingar í ís-
skápnum. Rauðsprettan hefur þá far ð um
hendur hreinsistöðvar í gegnum verk-
smiðju af sérstöku tagi — sá er munurinn,
og þar hefur bætzt við kostnaður en ekki
eins mikill og andv'rði vinnu konunnar.
Engin mannshönd getur keppt við vél-
arnar.
Þetta er svona á öllum sviðum. Fólk
starfar við iðnað, iðnaðarfyrirtækm
stækka, afköstin vaxa og í stórfyrirtækjum
er reksturinn jafnan hagkvæmastur, þar
nýtur sérhæfingin sín bezt og þar eru
hreinlæt-'sráðstafanir fullkomnastar.
Við skulum í þessu sambandi líta á slátr-
arafagið. Það var handverk, en sem slíku