Freyr - 01.09.1969, Blaðsíða 12

Sumarið 1921 var fyrsti þúfnabaninn svo
nefndi fluttur inn frá Svíþjóð, en hann var
smíðaður í þýzkalandi. Þúfnabanar voru
notaðir hér á landi í 10 eða 11 ár. Þeir voru
mikilvirkir og unnu ágætlega á smáþýfðu
og mjúkþýfðu landi. Þeir voru ekki til
smásnúninga, en hentug, víðáttumikil land-
svæði voru óvíða til. Þeir urðu því víða mis-
notaðir, ög afleiðingin varð tiltölulega dýr
rekstur og misjafn árangur.
Á þessum árum fara að flytjast inn not-
hæfar dráttarvélar, og í kjölfar þeirra margs
konar jarðvinnslutæki, stærri og mikilvirk-
ari en áður voru notuð. Er þá komið að því
tímabili, sem unga kynslóðin þekkir, og
skal því óvíða höggvið niður.
Nú var tekið að flytja inn ýmsar tegund-
ir plóga, misjafnar að stærð og gæðum, og
þeim beitt á allt hvað fyrir var, án tillits
til hvað hentaði. Stórir brotplógar notaðir
jafnt til endurvinnslu lands sem frum-
vinnslu og tví- og þrískera akurplógum
beitt jafnt til frumvinnslu sem endur-
vinnslu. Þessir akurplógar voru fljótvirk-
ir og því lokkandi. Tveir til þrír plóg-
strengir af mýrarjörð spændust upp í
hverri umferð. Þessir þunnu grasrótar-
strengir þornuðu og skorpnuðu, urðu ó-
vinnandi öllum herfum og þvældust fyrir
árum saman. Sem sagt, vinnsla mýrlendis
tók mörg ár, þó landið væri vel þurrt.
Eftir að skurðgröfurnar höfðu verið í
notkun hér í nokkur ár, kom í ljós, að
skurðaruðningur í mómýrum, er veðrazt
hafði eitt til tvö ár, reyndist mjög frjósam-
ur, þótti úrvals kartöfluland og góður gras-
beður, andstætt við ruðninga úr öðrum
jarðvegi. Þetta var út af fyrir sig ekkert
undrunarefni, þar sem vitað var, að mór er
ekkert annað en samsafn jurtaleifa, einn
jafnfrjóvasti jarðvegur, sem til er á íslandi,
og þótt víðar sé leitað.
í útvarpserindi, sem ég flutti 1. júlí 1953
og birtist í Frey næsta ár, ræddi ég um
ræktun mýrlendis, og í því sambandi fyrst
og fremst um jarðvinnsluna. Ég harmaði,
Lokræsaplógurinn hefur gröftinn út frá frárennslisskurði.
326
F R E Y R