Freyr - 01.09.1971, Blaðsíða 24

Svíar gera sér vonir um, að það spari
verulega vinnu við fóðrun kúnna, ef hægt
verður að nota heyköggla sem einasta
gróffóður, því að þá má nota færibands-
flutning úr hlöðu í fjós og hraðþurrkað, og
kögglað hey krefst miklu minnct rýmis en
venjulegt hey í hlöðu.
Hins vegar er fyrirfram vitað, að fram-
leiðsla mjöls af heyi kemur ekki til greina
þegar fóðra skal jórturdýr því að með
mölun er fóðurgildi rýrt að mun og íleiri
annmarkar fylgja, jafnvel þótt það sé
vögglað.
Grasmjöl í Noregi
Á öndverðu síðastliðnu ári kom út skýrsla
á vegum LOT í Noregi, er g'reindi frá nið-
urstöðum grasmjölsvinnslu þar í landi á
árunum 1965—1967. Starfandi voru 10
verksmiðjur, og af framleiddri vöru vár
77,8% þurrkað í belgofnum (sívalningum).
Framleiðslan var 10.016 tonn árið 1967.
Stærsta verksmiðjan eimaði 8,5 tonn vatn
á klukkustund. Á síðari árum hefur til-
hneiging verið til að stækka verksmiðjur
til grasþurrkunar, af því að þær eru hag-
kvæmari í rekstri en litlar. Um leið og
verksmiðjurnar stækka er starfsháttum
breytt, t. d. eru sláttutætararnir þá yfir-
leitt sjálfakandi og með stækkandi verk-
smiðjum aukast fjarlægðir af túni að
vinnslustað, en það hefur aítur í för með
sér, að eðlilegt er að nota vörubifreiðir og
ekki traktorvagna til að flytja grængresið.
Grasþurrkun er orkufrek, segir þar. Til
þess að þurrka gras, sem þurfti til að
framleiða hvert tonn af mjöli, eyddist 0,384
tonn af olíu og 206,8 kílóvött af raforku.
F R E Y R