Elektron - 01.03.1921, Blaðsíða 15

E L E K T R 0 N
11
Menn hringja með því að snúa
sveif hringirsins; myndast þá í vind-
ingum hans breytistraumur, sem fer
þessa leið; frá 1, gegnum K - A - F
- Li - Li til 1 aftur. Sé stutt á knapp-
inn N, fer straumurinn ekki yfir K,
svo sem skýrt er hér að ofan. þegar
hringt er utan að til áhaldsins fer
straumurinn þannig: Kemur t. d. inn
við L\, þaðan F - A - K - Is - Li.
Is er úlbúnaður til þess að mynda
skammhlaup á hringirinn, svo að að-
komni hringingarstraumurinn þurfi
ekki að fara gegnum vindingar hans,
því ella mundi hann veikjast um of.
Pegar tala skal er heyrnartólið eðli-
iega tekið af göflunum, sem það
venjulega hvílir á og lyftast þá vog-
arstengurnar upp að innan verðu,
þannig að þær mynda samband við
1 og 2, en rjúfa sambandið við F.
Straumurinn frá rafvirkinu fer nú
yfir P og M og til virkisins aftur,
þegar talað er. Eins og fyr er skýrt
frá orsakar hann íleiðslustraum í S
og fer hann þessa leið: T - Li - Li -
1 - A - S Sömu leið fer aðkominn
talslraumur, nema ef stutt er á N,
þá fer hann fram hjá S.
Eldingavarinn E verkar þannig.
Eldingin er rafgneisti sem er sam-
settur úr örtíðum sveiflunum og veita
því allar vindingar og vefjur í tæk-
inu henni mikið viðnám. Þegar eld-
ingu slær niður í símalínu kýs hún
þvi heldur að rjúfa loftið sem er milli
grunnplötunnar J og línustykkjanna,
og komast þannig niður i jörðina, en
að fara gegnum áhaldið.
Skrúfurnar sem merktar eru AK
eru til þess að tengja aukabjöllu við,
ef menn óska að hringingin heyrist
víðar en þar sem sjálft tækið er.
Skal þá taka burt sambandið sem er
á milli skrúfanna og er táknað með
depluðum línum. AH er til þess að
setja inn aukaheyrnartól, Skal, er
það er gert, taka burt sambandið
milli skrúfanna.
Skammstafanir.
Eg hefi áður ritað í »EIektron« um
notkun skammstafana og bent á að
heppiiegast væri að landssímastjórinn
gæfi út skrá yfir þær skammslafanir,
sem nota mætti við afgreiðsluna og
gerði eg það aðallega til þess að
hægt væri að afnema ýmsar útlendar
skammstafanir, sem mikið hafa verið
notaðar við landssímann, en sem bet-
ur fer eru nú að miklu leyti horfnar.
Eins og öllum símriturum er kunn-
ugt, flýtir góð notkun skammstafana
mikið fyrir afgreiðslunni, en þær hafa
hingað til verið mest notaðar við
þjónuslusamtöl. Mér hefur komið til
hugar, að nota mætti skammstafanir
mikið meira við almenna afgreiðslu,
en gert hefur verið, án þess að af-
greiðslan þyrfti að verða ótryggari,
því auðvitað yrði öllum símriturum
gert að skyldu að kunna hinar fyrir-
skipuðu skammstafanir. Þar sem nú
eru komin wheatstons-áhöld á allar
stærstu ritsímastöðvarnar, þ. e. á
Akureyri, ísafirði, Seyðisfirði og í
Reykjavík, ætti að vera enn hand-
hægara að nota skammstafanir en
áður (við morse-afgreiðslu) þar sem
skeytin eru nú fyrst límd upp og
síðan afskrifuð.
Skammstafanir hafa hingað til ver-
ið notaðar hér, þegar mest hefur
verið að gera, t. d. á jólum og nýj-
ári og hafa þá símritararnir á binum
ýmsu stöðvum komið sér saman um
orðastyltingar. T. d. hefur »Gleðileg
jól, gott og farsælt nýjár«, verið
skammstafað: »gl j g og f ná« og
aldrei valdið neinum misskilningi.
Retta hefur flýtt afarmikið fyrir af-