Skátablaðið - 01.07.1960, Blaðsíða 21

Panama, önnur frá Kóreu og sú þriðja frá
Monaco. Allar voru þær ágætar, en afar ólíkar,
og átti ég eftir að eiga skemmtilegar stundir með
þeim.
Morguninn eftir, þann 9. maí, stóðu allir full-
trúar tilbúnir fyrir framan hótelið. Nú átti að
aka inn til Aþenu, því að hin opinbera setn-
ingarhátíð átti að hefjast á Pnykix-kletti undir
Akropolishæð kl. 11, — þeim hinum sama kletti,
sem þjóðþing Grikkja var haldið á til íorna, —
en þangað er þriggja stundarfjórðunga akstur
frá Hotel Kastri. Þegar þangað kom, var þar fyr-
ir múgur og margmenni, og skátar og ljósálfar
svo hundruðum skipti. Þær mynduðu heiðurs-
vörð og kölluðu „kallihara, kallihara", sem þýð-
ir verið velkomnar. Ljósálfar héldu á ýmsum
þjóðfánum, og þegar ég gekk frarn hjá um 20
grískum ljósálfum, sem allar héldu á litlum, ís-
lenzkum flöggum, vöknaði mér um augun af
einskærri gleði.
Þarna uppi hafði verið komið fyrir fjöldan-
urn öllum af stólum og þarna voru fyrir allmarg-
ir boðsgestir, m. a. sendiherrar erlenclra ríkja,
formenn ýmissa samtaka í Aþenu o. fl. Veður
var mjög gott, 24° hiti og sterkt sólskin. En
hvað var þetta? Allir gestirnir voru seztir, en
ekki hófst athöfnin? Eg tók eftir því, að sumir
grísku kvenskátanna voru farnir að ókyrrast og
litu einkennilega oft til himins. Það fóru fleiri
að þeirra dæmi og þá sáum við hvers kyns var.
Svört ský nálguðust óðfluga, en allir voru í
sínu fínasta pússi. En af hverju var ekki hægt að
byrja? Skýringin kom fljótlega. Friðrika Grikkja-
drottning var ókomin, en hún er heiðursforseti
grískra kvenskáta og ætlaði hún að bjóða okkur
velkomnar. Loksins kom drottningin ásamt dætr-
um sínum tveimur, Soffíu og Irenu, en þær eru
báðar starfandi skátar í Aþenu. Sérstaklega mun
önnur þeirra hafa áhuga fyrir skátastarfi bækl-
aðra.
Fánar 43 þjóða blöktu við liún, lilið við hlið,
í þessu fornfræga umhverfi. Fyrstur tók til máls
menntamálaráðherra Grikkja, G. Vayatzis. Hann
mælti m. a. á þessa leið: „Þið fulltrúar, hvaðan-
æfa að úr heiminum, þið eruð gestir í landi Seifs
og standið nú á þeim sama kletti, sem Páll
postuli boðaði Aþenubúum trúna á guð og
elsku til náungans. Þið skuluð vita, að öll gríska
þjóðin stendur einhuga með grisku kvenskátun-
um, því þeirra starf er þjóðinni nauðsyn.“
Næst talaði forseti kvenskátabandalags Grikk-
lands, Irene Tsimbouki. Hún þakkaði konungs-
„Humm, humm, hann er horfinn?“
fjölskyldu, kirkju- og skólamönnum fyrir mikla
aðstoð við grísku kvenskátana. Síðan sagði hún,
að þær hefðu valið þennan göfuga stað fyrir
opnunarhátíð 17. Alþjóðaþings kvenskáta, vegna
fegurðar hans og táknar um forna menningu
eins og hún getur verið á hæstu stigi. Hún sagði:
„Skátasystur, víðsvegar að úr heiminum, þið, sem
vinnið að sameiginlegu markmiði æskunni til
heilla, við skulum vona að bergmál frá stein-
um Akropolishæðar hjálpi okkur til þess að
muna, að endur fyrir löngu fæddist hér nýr
andi hugrekkis og trúar, sem réði um aldir ríkj-
um í heiminum." Og að síðustu sagði hún:
„Aþena í allri sinni dýrð býður ykkur hjartan-
lega velkomnar." Lady Baden-Powell þakkaði
fyrir hönd gesta og sagðist hlakka til að dvelja
í þessu sólbjarta landi. Að lokum talaði drottn-
ingin og mælti mörg hlýleg orð til okkar og
vonaðist til, að við ættum í vændum marga góða
daga í landi hennar.
Þá var þessi hátíðlega stund liðin og gestir
fóru að búa sig til heimferðar. Þegar við nálg-
uðumst hótelið, steyptist rigningin niður. Aldrei
hafði ég séð þvílíka rigningu áður, og urðum
við nær gegndrepa frá bílunum inn í anddyrið
á liótelinu. Lady B.-P. sagði við mig á leiðinni
inn og kímdi um leið: „Ef drottningin hefði
ekki verið svona óþekk, að láta bíða eftir sér,
þá hefðum við sloppið við alla rigningu." —
Rigningunni slotaði fljótt. Mér varð litið út um
gluggann, og mér fannst ég geta verið stödd á
SKATABLAÐIÐ
59