Skátablaðið - 01.04.2002, Blaðsíða 15

Ferðasaga
Snædís, íris og Sigurlín.
ísinn á vatninu var um 50 cm þykkur og því
öruggur yfirferðar.
Þegar að skálanum var komið voru skátarnir
settir í hlutverkin sín og heragi settur á. Engin
fékk að fara inn fyrr en allur snjór hafði verið
mokaður af pallinum í kringum skálann og pail-
urinn sópaður, gerð vök í ísinn til að komast að
vatni og sagaður eldiviður fyrir kvöldið og nóttina,
en þau þurftu reyndar að byrja á að grafa
eldiviðinn upþ úr snjónum.
Á laugardeginum byrjaði síðan herþjálfunin
fyrir alvöru. Fyrir utan hin hefðbundnu og
nauðsynlegu störf eins og eldiviðarsögun, vatns-
burð og uppvask þá voru skátarnir látnir reisa
þrautabraut úr trönum sem fallið hafa til við
grisjun í skóginum. Þessi þrautabraut var notuð
síðar um daginn til að þjálfa þau í hinum ýmsu
hernaðarlistum. Seinnipart dagsins voru skátarnir
sendir til að rekja dýraspor sem eru út um allt í
snjónum á þessum árstíma.
Kvöldmaturinn var með nokkuð öðru sniði en
foringjar Hólmverja hafa átt að venjast þar sem
þeim var þjónað til borðs af hinum óbreyttu her-
mönnum. Nokkuð gott fyrirkomulag, fannst þeim
(foringjunum), og ætla þær að innleiða það í allar
útilegur hér eftir.
Kvöldvökunni seinkaði aðeins þar sem einn
„Drekinn" þurfti að fara heim að loknum kvöldmat
og treysti sér ekki að fara einn yfir vatnið og
heimtaði „herfylgd".
Þegar kvöldvökunni var að Ijúka hringdi „Jack
Rogers“ frá CIA með verkefni hermannanna fyrir
nóttina. Einhverjar efasemdir voru upþi í hóþnum
um trúverðugleika þessarar símhringingar. En
þegar einn af foringjunum fór út í skóg og sótti
skrifleg skilaboð sem hún las fyrir skátana,
jókst spennan og voru allir fljótir í útifötin.
Myndir: Ingibjörg Ágústsdóttir
Verkefnið fólst í því að finna eina af talstöðvum
hins ævagamla nasistanjósnara Henrich Schmith
sem hann átti að hafa falið einhversstaðar í
skóginum. Með þessari talstöð áttu þau síðan að
ná sambandi við hryðjuverkamennina og telja
þeim trú um að þeir væru að tala við Henrich
Schmith, og með því koma í veg fyrir að þeir
næðu leyndarmálinu.
Spennan jókst hins vegar þegar Henrich
Schmith kom sjálfur á línuna og jafnvel menn úr
bandaríska hernum sem voru alveg að ná hryðju-
verkamönnunum. Skátarnir voru því sendir
hingað og þangað um skóginn í myrkrinu en að
lokum tókst þeim að finna gullið sem hryðju-
verkamennirnir ætluðu nota til að borga fyrir
hernaðarleyndarmálið svo ekkert varð úr þeim
viðskiþtum og heiminum því borgið í bili.
Það var farið snemma heim á sunnudeginum
og tíminn um morguninn því notaður við tiltekt í
skálanum og einnig við að taka niður þrauta-
brautina og ganga frá öllu efni.
Nægur eldiviður var skilinn eftir í skálanum fyrir
næsta flokk, allavega nóg til að hlýja þeim fyrstu
nóttina.
Áður en við lögðum af stað yfir ísinn prufuðum
við nýja tegund af íshokký, aðallega ætluð þeim
sem hvorki kunna leikreglurnar eða hafa æski-
legan búnað sem notaður er við íshokký.
Útilegunni var slitið þegar komið var yfir vatnið
og þaðan voru allir keyrðir heim í Hólm. Góð
helgi á góðum stað. Skilið var við allt eins og það
var þegar við komum, jafnvel betur. Það eina
sem við tókum með okkur til baka voru myndir og
góðar minningar, ó jú, og allt rusl.
Með skátakveðju frá Sæljónum, Drekum og
Skessum úr Hólmverjum.
A slodum
njósnara og
hryöiuverko
Helgina 8. til 10. mars sl. fóru tveir flokkar úr
Hólmverjum í sérstakan leiðangur í skála einn,
sem stendur í Sauraskógi um 10 km frá
Stykkishólmi. Félagið hefur oft notað þennan
skála áður fyrir flokksútilegur og jafnvel fyrir
foringjanámskeið. Þetta var meira en venjuleg
flokksútilega, tilgangurinn var að stöðva viðskipti
á milli njósnara (Henrich Schmith) sem staðsettur
hefur verið í Sauraskógi frá síðari heimsstyrjöld
og hóps af hryðjuverkamönnum sem ætlaði að
kaupa hernaðarleyndarmál af njósnaranum.
Sérstakt þema er valið fyrir allar útilegur
Hólmverja og að þessu sinni var ákveðið að
herinn og heragi yrðu þemað. Það voru 7 skátar
úr flokkunum Sæljón og Drekar sem fóru í þessa
útilegu ásamt 3 Skessum (foringjaflokkur
Hólmverja)
Lagt var af stað frá Stykkishólmi akandi kl.
18:00 föstudagskvöldið 8. mars, og keyrt eins
nálægt skálanum og hægt var að komast á þess-
um árstíma. Stöðuvatnið (Sauravatn) fyrir framan
skálann var frosið svo auðveldast var að fara yfir
það. Mikil frost hafa verið hér að undanförnu svo
SKÁTABLAÐIÐ
15