Sameiningin - 01.09.1910, Qupperneq 14

2QÖ
tilfinninguna til nýs lífs og’ gefið henni nýjan þrótt;
liafi gefið þjóð sinni og öllmn heimi ómetanlega lær-
dóma nm stjórnmál, mannréttindi, þjóðrœkni, setta fram
á einföldn máli, en mikilfenglegu, þróttmiklu og skil-
merkilegu.
Það sýnist því ekki óþarfi nú á dögum, þegar liver
andlegr uppskafningr þykist þess um kominn að hæðast
að kristinni trú og hafna kenningum lieilagrar ritning-
ar — í nafni skynsemi sinnar — og lítr með sjálfsþótta
niðr á fáráðlingana, sem trúa, — það virðist ekki óþarfi
nú á dögum að rifja upp fvrir sér triiarjátning Daníels
Webster’s. 0g því þarfara má það virðast, þar sem hann
var eflaust einhver með djúpsæjustu vitmönnum síðustu
aldar, og nafntogaðr einmitt fyrir glögga dómgreind.
Trúarjátning Wehster’s í hans eigin orðum hljóðar
á þessa leið:
Eg trúi því, að til sé almáttugr guð, sem allt hefir
skapað og öllu stjórnar. Þennan sannleik hafa verk
náttúrunnar og orð ritningarinnar kennt mér.
Eg trúi því, að guð sé einn, í þremr persónum.
Ekki hnekldr það trú minni, þótt eg fái ekki skilið,
livernig einn getr verið þrennt eða þrír eitt. Eg tel
mig skyldan til að trúa — ekki því, sem eg skil eða
get gjört mér grein fyrir, heldr því, sem meistari minn
kennir mér í orði sínu.
Eg trúi því, að ritningar gamla og nýja testament-
isins sé guðs orð.
Eg trúi því, að Jesús Kristr sé guðs son. Krafta-
verkin, sem hann gjörði, fœra mér heim sanninn um
persónulegt vald hans, og gjöra mér skylt að trúa því,
sem hann staðhœfir. Eg trúi því öilum staðhœfingum
hans — jafnt þá er hann vitnar um sjálfan sig, að hann
sé guðs sonr, og þá er hann staðhœfir eitthvað annað;
og eg trúi því, að ekki sé til neinn annar vegr til sálu-
hjálpar en friðþæging sú, er hann ávann oss.
Eg trúi því, að allt, sem var og er og verðr, sé alla-
jafna í huga guðdómsins; að hjá honum sé ekki tími,
sem líðr, né liu.gmyndir, sem koma og hverfa hver eftir
aðra; að afstöðuorðin fortíð, nútíð og framtíð, einsog