Sameiningin - 01.08.1912, Síða 5

i6s
en allir aSrir menn og megi hann því umfram aSra menn og á sér-
stakan hátt kallia guSs son.
2. Að eSli hans sé í sannleika mannlegt, hann hafi orðið til og
fœðzt i heim þennan sem hver annar maðr, en hann hafi orðið fyrir
sérstaklegri útvalningu af guði og með henni hafi honum veitzt
hluttaka í eöli guðs; faðirinn hafi gefið honum guSlega yfirburSi,
svo hann er meira en maSr í venjulegri merkingu; en þó sé raunar
munrinn ekki annar en sá, aS hann hafi haft í sér meira af guSlegu
e5!i en aðrir menn. Hann er yfir-drottinn guSs ríkis og frelsari
manna aS því leyti, að hann hefir meS lífi sínu og kenning og meS
fórnardauSa sínum opinberaS hinn frelsandi kærleik guSs og kennt
mönnunum, hv'ernig þeir eigi aS hagnýta sér hann. Þeir menn, sem
þessarri skoSun fylgja — og í þeirra tölu eru flestir hinna merkari
svo nefndu Modernista, eSa ný-guSfrœSinga — fara nokkurskonar
meSal-veg milli Únítara og þeirra annarra, sem hafna algjörlega
guSdómi Krists, og kirkjukenningarinnar gömlu um eilifa tilveru og
fullkominn guSdóm Krists. Á misjafnlega ákveSinn hátt hafna þeir
kenningunni um getnaS hans fyrir tilverknaS heilags anda, eSa „meyj"
arfœSingunni" aý og kenningunni um líkamlega upprisu hans. Þeir
neita því, aS hann hafi haft fullkomna þekkingu í öllum efnum, eink-
um þá viSvíkjandi öSru lífi, sem komi fram í því, er hann kennir
um dómsdag og eilifa útskúfun. FriSþægingar-lærdóminum hafna
þeir einnig á þann hátt, sem hann hefir kenndr veriS í kirkjunni frá
dögum postulanna, eSa því, aS dauSi Krists á krossinum hafi veriS
lausnargjald mannanna, eSa skuldalúkning fyrir þeirra hönd, friS-
þægingar-fórn, er fullnœgSi réttlæti guSs, fullnœgjugjörS í vorn
staS (satidfactio vicariaj.b)
3. AS hann sé aS öllu leyti sannr maSr, fœddr af mannlegri
móSur, en sömuleiSis sannr guS af föSurnum fœddr frá eilífS.
Hann er sonr guSs, ekki einsog aSrir menn eru synir guSs, ekki
fyrir þaS, aS hann hafi meS hlýSni sinni og rættlæti náS barns-sam-
bandinu viS föSurinn betr en aSrir menn, og ekki fyrir sérstaka náS-
aý „ÞaS virSist undarlegt, aS trúin á fœSing Jesú af meyju
skuli nokkurn tíma hafa veriS álitin aSal-atriSi í kristinni trú.----
ÞaS er ekki mikil þörf á því aS hafa á móti henni, því flest-állir
merkir guSfrœSingar hafa nú horfiS frá henni, en enn er hún þó
ásteytingarsteinn fyrir hugi margra.“ — R. J. CampbeU: The New
Theology.
bj „En svo óviSfelldin sem oss finnst sú hugsun, aS guS, faSir
drottins vors Jesú Krists, heimti fullnœgjugjörS til þess aS geta
látiS oss í té fyrirgefandi náS sína, þá verSr þó sú hugsun enn óaS-
gengilegri, aS guS skuli leyfa, aS nokkur a n n a r fullnœgi þessu
sikilyrSi ívorn staS, og gjöri meira aS segja sjálfr ráSstafanir
í þv'í tilliti." — Próf. Jón Helgason: FriSþægingar-lœrdómrinn,
„Breiðablik“ VI, 10.