Sameiningin - 01.08.1912, Síða 15

i75
3. Nöfnin „Messías“ og „sonr gu3s“.
Ýmsir hinna nýrri guðfrœðinga hafa haldiö því fram, að nöfn-
in „Messías“ og „sonr guðs“ merki í guðspjöllrmum eitt og hið
sama, og hvorttveggja merki einungis þann útvalda þjóðar-höfð-
ingja, sem guð hafi heitiS aS senda GySingum og þeir ávallt þráSu.
Tvö dœmi úr sögu guöspjallanna nœgja til aö skýra þaS mál.
Annað er játning Pétrs, sem öll samhljóöa guSspjöllin skýra frá;
en hitt er spurning sú, er œösti prestrinn lagöi fyrir Jesúm viö
rannsóknina fyrir ráöinu. Hjá Markúsi hljóSar játning Pétrs
þannig: „Þú ert Kristr“; hjá Matteusi: „Þú ert Kristr, sonr
guSs hins lifanda"; og hjá Lúkasi: „Þú ert Kristr guSs.“ Hjá
Markúsi spyr œSsti prestrinn Jesúm: „Ertu Kristr, sonr hins
blessaða?“ Hjá Matteusi spyr hann: „Eg sœri þig við guö hinn
lifanda, aS þú segir oss, hvort þú ert Kristr, sonr guSs.“ Lúkas
segir svo frá, aö œösti prestrinn spyrji fyrst Jesúm, hvort hann sé
Kristr; þeim finnst Jesús ekki svara nógu greinilega, og spyrja
hann þá allir: „Ert þú þá sonr guös?“, og svarar Jesús þá játandi
einsog öllum þeim spurningum.
Ekki er um það aö deila, að í textum þeim, er tilfœrðir hafa
veriS, eru nöfnin Messías og sonr guös viöhöfð jöfnum höndum og
einsog þau merki eitt og hiö sama. Satt er þaö einnig, aö í gamla
testamentinu er nafnið „sonr guðs“ gefið fyrst og fremst hinum út-
valda guös þjóni, hinum smurSa, Kristi, Messíasi. En af því flýtr
engan veginn þaS, aö Pétr hafi haft í huga einungis þann mannlega
Messias, sem Gyöingar höföu hugsað sér, eöa aö Jesús hafi í þeirri
gyöinglegu merkingu nefnt sig son guSs.
Hin tvö fyrstu ár starfsemi sinnar hefir Jesús leitazt viö aö
gjöra lýðnum, en þó einkum lærisveinum sínum, ljóst, hver hann sé.
Með oröum og verkum hefir hann sýnt þaö, að hann sé yfirmann-
leg vera, nátengd guöi og meö guðlegum eiginleikum. Lærisvein-
arnir höfSu veitt því eftirtekt, aS hann tók sér v;ald til aö fyrirgefa
syndir upp-á eigin ábyrgS. Þeir höföu marg-oft horft á lögmál
náttúrunnar breyta sér eftir boði hans og vild. Þeir höföu heyrt
illu andana votta þaS, að hann væri „hinn heilagi guös“. Ein-
hverjir þeirra hafa aö líkindum heyrt vitnisburö föðursins sjálfs,
er hann við skírn Jesú lýsti yfir því hátíðlega, að hann væri sonr
sinn elskulegr*. Og litlu síðar áttu þeir aö fá aö heyra samskonar
vitnisburö af himnum á fjalli ummyndunarinnar. Vét;' höfum Jyví
fulla heimild til að álykta, að þegar Pétr í nafni lærisveinanna játar
Jesúm verá Krist, þá eigi hann alls ekki viö Krist-manninn, sem
Gyöingar áttu von á, einungis, heldr Krist, guös son, og hann hafi
haft í huga, og þá hinir lærisveinarnir eins, guðs-eöli frelsarans og
hið sérstaka sonar-samband hans viö guö fööur.
Þá skilst oss þaö einnig, að viðbót Matteusar v'iö þaS, sem
hinir guSspjallamennirnir skýra frá: „Þú ert Kristr, sonr guðs