Nýi tíminn - 15.03.1962, Qupperneq 9

4) — ÓSKASTUNDIN
Laugardagur 10. marz 1962. — 6. árgangur — 3. tölublað.
WANG LI
Framhald af 2. síðu
áttuní kost á að “búa í
höllurn, klæðast silkj og
lifa áhyggjulausu liíj til
æviloka. Heimski sonur.
Hún hélt áfram að
ausa yfir hann skömm-
unum, en loksins þegar
hún þagnaðj mælti Wang
Li rólega:
— Hænsnagirðing verð-
ur alltaf hænsnagirð'ng.
jafnvel þótt hún sé gerð
úr glóandj gulli.
Síðan gekk hann að
eldavélinni og tók í
snatri pott með eplabúð-
ingi, sem var að sióða út
yfir barmana, án bess að
móðir hans tæki eftir
því, meðan hún lét dæl-
una ganga.
Næsta ár bar svo við.
að mikið flóð kom í ána,
sem rann skammt frá
húsi Wang Li, á:n flæddi
yfir alla bakka, yfjr akra
og tún og tók jafnvel
með sér hús og annað,
sem á vegi hennar varð.
Flóðið eyðilagði mór-
berjarunnana fyr.r móð-
ur hans Wang Li, og hún
grét og barmað; sér.
Wang Li tók þegjandi
boga sinn og örvar og
íór út.
— Ertu .að fara á veið-
ar núna? hrópaði móðir
hans. *
Wang L: svaraði engu
og hélt niður að árbakk-
anum.
(Framhald).
f-----------------------—------
SÓLBRÁÐ
Sólbráðin sezt upp á jakann,
sezt inn í fangið á hjarni.
Kinn sína leggur við klakann
kát, eins og augu í barni.
Seytlan úr sporunum sprettir
spriklar sem glaðasta skrítla.
Gutlandi, litlir og léttir
Iækirnir niðr’ eftir tritla.
ÓLÖF frá HLÖÐUM.
Gullna skipið
Toivo kallaðj á hirð-
meyjarnar. Þær klæddu
prinsessuna í fegursta
skrúða, lögðu demants-
men um háls hennar og
drógu skó úr mjúkum,
hvítum berki á fætur
hennar og leiddu hana
út.
Þegar fólkið sá prins-
essuna í skínandi klæð-
um hrópuðu allir upp yf-
ir sig: — Kóngsdóttirin
er' fögur, hún er fegursta
kona landsins.
Konungurjnn varð svo
glaður, að hann skjpaði
þemum sínum að leggja
niður öll störf þennan
dag og efndi til veizlu.
Alla nóttina var hlegið
og dansað.
Toivo varð yfirhers-
höfðingi konungs. Hann
kvæntist kóngsdótturinni
og þau unnust hugástum
til dauðadags.
Sögulok.
SKRÍTLUR
Pétur: — Ég er álveg
í vandræðum.
Jón: — Hvað er að?
Pétur: :— Ég er búinn
að týna gleraugunum
mírium, og ég get ekki
leitað að þeim fyrr en ég
er búinn að láta þau á
mig.
Gestur á málverkasýn-
ingu: — Hvers vegna
hengdu þeir þessa mynd
upp?
Annar gestur: — Efa-
laust vegna þess að þeir
hafa ekki náð í lista-
manninn sjálfan.
•
Potturinn
sem
kunni
að tala
Það var einu sinni
bóndi, sem var svo fá-
tækur að hann átti ekk-
ert nema konuna- sína,
húskofa og eina kú. Og
að lokum var hann orð-
inn svo fátækur að hann
neyddist til að fara með
kúna á markað og reyna
að selja hana. Á leið-
inni mætti hann manni,
sem ávarpaði hann og
spurði:
— Hvert ert þú að íara
með kúna þína, maður
minn?
— Ég er að fara með
hana á markaðinn, svar-
aði bóndi.
— Vltu þá ekki alveg
eins selja mér hana?
spurði ókunni maðurinn.
Það vildi bóndinn
gjarnan ef hann fengi
20 dollará fyrir hana. ’Ó-
kunni maðurinn hristi
höfuðið:
— Peninga á ég ekki,
en ég á alveg emstaklega
góðan pott, sem ég vil
láta þig hafa í skiptum
fyrir kúna. Hann sýndi
bóndanum þrífættan
járnpott, sem hann hélt
á undir hendinni. í sann-
leika sagt var pottur nn
ósköp óásjálegur, svipað-
ur þeim, sem fyrirfund-
ust í hverju gömlu eld-
húsi í sveitinni. Auk þess
átti bóndinn engan mat
•til að elda í pottinum,
svo hann sagði v.ð manl?a
inn:
— M'g vantar peningg
og pen'nga verð ég að fá^
svo þú verður víst a8
eíga þennan ágæta potj
þinn sjálfur.
Varla hafði bóndinií
sleppt orð'nu þegar potfo
urinn tók til máls:
:— Taktu mig, taktcj
mig, og þig mun aldres
iðra þess.
Bóndinn hugsaði me^
sér, að fyrsf potturinij
gæti talað, mundi hami
Framhald á 3. síðij;
Áburðarverzlunln
•Framhald af 4. síðu.
Sem virð.'st brjóta í bága við
alla fyrirhyggju o,g forsjálni.
Auk þess varð að kaupa út-
búnað til sekkjunar, vélar,
færibönd og önnur tæki til að
nota í húsi og úti á bryggju.
Þó er vafalaust mikið ógert af
því sem óhjákvæmilega er hið
allra fyrsta, þar á meðal
stækkun bryggjunnar.
Það hafa áður verið birtir út-
reikningar yfir líklegan kostn-
6ð af þessum sökum, sem nema
nokkuð á annan tug milljóna
króna. Kostnaður þessi getur
ekki lent annarstaðar en á
verði áburðarins. Sú hækkun
getur varla numið minna en
200 krónum á smálest þegar öll
kurl koma til grafar. Hinsveg-
er er hægðarleikur fyrir svo
fjárhagslega sterka stofnun sem
Aburðarverksmiðjuna, að fresta
Cm sinn endurheimt fjárins.
Með óbreyttri áburðarverzlun,
þ.e. að flytja áburðinn beint frá
títlöndum til allra f$.L hafna.
þurfti cngar nýjar framkvæmdir
hans vegna, — enga nýja fjár-
festingu og því enga hækkaða
álagningu á hann. Um þetta
er óþarfi að hafa mörg orð.
Svo augljóst mál er það hverj-
Um þeim manni, sem vill beita
6kynseminni.
Það er áreiðanlega sjaldgæft,
3em betur fer, að slíkar firrur
eéu sagðar í heyranda hljóði,
eins og sú að breytingin á á-
feurðarverzluninni, sem ráð-
herrann fylgir, sé til sparnaðar.
Og það er án alls efa ,til of-
mikils mælzt, að fulltrúar
bændanna á búnaðarþingi taki
slíku öðruvisi en með þeirri á-
kvörðun, að hafa hana að engu.
Hvdrnig ætti þetta svo að
koma bændunum til góða? Ráð-
herrann reynir ekki að færa
nein rök fyrir því, enda mun
fáum takast það. Reksturskostn-
aður áburðarverzlunarinnar i
Gufunesi verður að öllum lík-
indum meiri, en ekki minni,
heldur en hann hefur verið.
Eða hver rök ættu að vera til
annars? Til þess yrðu laun
starfsliðs þar að vera lægri en
Áburðarsalan greiddi eða bet-
ur unnið, meiri vinnuafköst á
sama tíma eða minna starfslið.
— Mundi almannarómur stað-
festa það? Eða staðreyndirnar?
Eftirtektarvert er, að tveir
stjómarmenn Áburðarverksm.
báru fram tillögu hálfum mán-
uði síðar en ráðherra fól verk-
smiðjunni rekstur áburðarsöl-
unnar, um að ráða nýjan fram-
kvæmdastjðra með þeúm sem
nú er, þannig að tveir skyldu
þeir vera í stað eins áður.
Nýi framkvæmdastjórinn hefði
að sjálfsögðu orðið að hafa
sína aðstoðarmenn eins og hinn
framkvæmdastjórinn. „Sparn-
aðurinn'1 átti að koma fram á
þennan hátt meðal annars.
Hv4rnig er svo reynslan af
hinum dáðu flutningum á laus-
um áburði til Gufuness? Hvern-
lig er reynslan af hinum „ítar-
legu“ áætlunum, sem sagt var
frá í fréttatilkynningunni 3.
fcbrúar þ.á?
Hið eina sem full reynsla
er komin á, eru flutningsgjöld-
in á lausum áburði. En þaj
ei-u nærri 20% hærri, heldur en
hin ítarlega áætlun ráðgerði!
Aðeins siefnt fyrir tuttugsste hluta
Framhald af 12. siðu.
vörum en ekki fengið neitt slíkt
leyfi. Síðan halda þeir áfram:
„Engu að síður hófst H.l.S.
handa um innflutning alls kyns
tækja, véla o.fl. þegar árið 1952,
án þess að greiða toli af varn-
ingnum . . . Meðal þessa toll-
frjálsa innflutnings H.I.S. og
Olíufélagsins h.f. kennir margra
grasa: Þrjár benzínafgreiðslubif-
reiðir, 11 tengivagnar til af-
geiðslu smurningsolíu o.fl. til
flugvéla, 20 dælur til afgreiðslu
á mótorbenzíni, 19 dælur til af-
greiðslu á flugvélaeldsneyti og 2
loftdælur, ásamt mæluni. Enn-
fremur stálpípur, ventlar, lokur,
rennslismælar, slöngur o.fl. í neð-
anjarðarleiðslukerfi H.l.S. vegna
flugafgreiðslunnar á Keflavík-
urflugvelli, svo og varahlutir í
benzíndælur og bifreiðir, dekkja-
viðgerðarefni, pípulagningarefni
«>------------------------:-------
Um uppskipun og sekkjun
liggja ekki ennþá fyrir neinar
tölur, þó mun útlitið sízt betra
þar fyrir „ítarlegu" áætlunina.
- :Er e.tvw. gleggst dæmi um það,
að nú hefur meirihluti Á-
burðarverksmiðjustjórnarinnar
'hætt við að græða 100 krónur
á hverri smálest með því að
flytja áburðinn lausan, en á-
kveðið að flytja allt að fimm
þús. smál. af þrífosfati í sekkj-
um frá útlöndum, beint til
hafna utan Reykjavíkur. Þar
fór allt að hálf milljón af
„sparnaðinum" fyrir lítið!
Staðreyndirnar geta stundum
verið óþægilegar, og kollvarpað
fréttatilkynningum og fullyrð-
ingum, enda þótt ráðherra eigi
í hlut.
i Jón ívarsson.
alls koriar, krossviður, gólfflís-
ar, 216.703 pund af frostlegi,
350 tunnur af terpentínu, 52.203
pund af ísvarnarefni og jafnvel
áfengi . . . Rannsóknin hefur að
sjálfsögðu beinzt að því, hverji
ncmi verðmæti alls þessa inn-
flutnings.' Enn hefur ekki tekizl
að fá upplýsingar um verðmæt'
alls þessa varnings, en þcgai
liggja fýrir gögn, er geyma upp
lýsingar um verðmæti megii
hluta innflutningsins. Er lagt ti
grundvallar innkaupsverð (fob
verð). Nemur það samtals un
130.000,00 dollurum" — en það e'
á núverandi gengi 5.590.000 krón
Ur.
Krafa sú sem saksóknari geri
um upptöku á andvirði ólöglegí
innfluttrar vöru nemur aðein:
einum tuttugasta hluta af.þessar
upphæð! Hann telur aðeins sak
næmt smygl það sem stundaí
hefur verið frá 1956, en hlutföll
in sýna að fyrir þann tíma va
smyglið miklu stórfelldara. Vil
hjálmur Þór var formaður olíu
félagsins til ársloka 1954, og
valdatíð hans var smyglið skipu
lagt, og dýrustu munirnir mum
cinmitt hafa verið fluttir inn þá
Samt er Vilhjálmi Þór alls ekk
stefnt fyrir þessi lögbrot.
Ástæðan mun vera sú að sak
sóknari ríkisins telur þessar sak
ir fyrndar; þótt sannað sé aí
Vilhjálmur Þór og félagar han;
hafi framið þessi afbrot sé ekk
hægt að dæma þá fyrir þau
Vera má að sá skilningur sé i
samræmi við íslenzk lög, er
dómarar í málinu taka vænt
anlega tillit til þessarar fortíð
ar þegar þeir dæma um önnu
ákæruatriði. Og sú spumíng e
borin fram af almenningi af sí
vaxandi þu.nga, hversu lengi rík
isstjórnin ætli að láta mann seití
uppyís er að slíkum verkurtí
skipa æðsta embættið í fjáPS
málakerfi þjóðarinnar.
GEobkemynd-
in út á land
Sýningum er nú lokið á þýzkð
myndinni um Glohke hér f
Reykjavík, en myndin verðu?
sénd út á land á næstunni og
sýnd eins víða og við verðuí!
komið.
Óhætt er að fullyrða að mynd<J
in hefur vakið mikla athygli oaj
umtal og eru móðursýkisskrif
Vísis ljósast dæmi um það.
- . te»
Þingleg
vinnubrögi
Ríkisstjórnin lét halda nokk»
urra mínútna fund í neðri deilcS
Alþiniiá’kl. 6 þ. 8. þ.m. til iþes*
að henda inn á borð þingmannn
stórum lagabálki, „fmmvarpi til
laga um tekjustofna sveitaríé-
laga" og mörgum frumvörpurili
um breytingar á lögum sem aj
því leiða.
Munu þessi vinnubrögð viðhöfS
vegna þess að Gunnar Thorodd-
sen átti áð halda framsögua
ræðu um málið á Varðarfundí
í gærkvöld, og hefur þótt viða
kunnanlegra að láta líta sv*
út að þingmerin hefðu þó fenga
ið að sjá frurnvarp, sem ráð-í
hérrann rýkur með í stjórnmálaí
félag íhaldsins til kyttningár. •
Fimmtudagur 15. marz 1962
NÝI TÍMINN — (9