Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.04.2010, Síða 3

Fréttabréf Ættfræðifélagsins í apríl 2010
Guðfinna Ragnarsdóttir:
Heitrof, dauði, ást og örlög
Þegar Helga litla Jónsdóttir tiplaði um
hlaðið í Stóru-Tungu á sínum fyrstu árum
hefur sjálfsagt verið passað vel upp á að
hún færi sér ekki að voða í brunninum við
bæinn. Engan gat grunað að hún ætti eft-
ir að enda þar sína daga, tæpum þrjátíu
árum síðar, vitstola, ófrísk og örvilnuð.
Mörg eru mannanna örlög. Öll skiljum við eftir okk-
ur slóð atburða og tengsla á langri ævi. Allir vilja ást-
vinum sínum vel, vilja heill þeirra og hamingju. A sumu
höfum við vald, öðru ekki. Á árunum 1854-1856 bjuggu
tvenn hjón í Stóru-Tungu áFellsströnd, Jón Þorgeirsson
og Halldóra Jónsdóttir, sem árið 1858 eignuðust soninn
Jens, og Jón Benjamínsson og Anna Jónsdóttir sem árið
1854 eignuðust dótturina Helgu. Jens og Helga felldu í
fyllingu tímans hugi saman og eignuðust litla telpu sent
skírð var Anika. En margt fer öðruvísi en til var stofn-
að. Enginn veit atburðarásina nákvæmlega eða hvernig
líf þeirra Jens og Helgu var þessi fáu ár sem þau áttu
saman, en Anika litla var á öðru árinu þegar eftirfarandi
atburðir gerðust. Það fennir fljótt í sporin en drama-
tískar frásagnir lifa með fólkinu og púslbitarnir raðast
saman í nokkuð heillega mynd.
Helgubrunnur
Agnes Pétursdóttir, húsmóðir í Stóru-Tungu á Fells-
strönd, sagði mér eftirfarandi sögu sem hún heyrði frá
móður sinni, Guðrúnu Jóhannsdóttur, sem bjó í Stóru-
Tungu um áratuga skeið:
„I Stóru-Tungu var eitt sinn vinnukona sem hét
Helga. Hún hafði átt dóttur með manni sem hét Jens
Jónsson. Dóttirin hét Anika og var eins árs þegar saga
þessi gerðist. Helga var ekki heil á geði og varð að
hafa ntann til að gæta hennar. Einhverju sinni þegar
hann vék sér frá hvarf hún. Sagan segir að hún hafi þá
verið ófrísk að nýju. Þegar farið var að leita hennar
fannst hún örend í brunninum.“
Brunnurinn var alltaf kallaður Helgubrunnur, seg-
ir Jóhann Pétursson, bróðir Agnesar, bóndi í Stóru-
Tungu. Einar Gunnar Pétursson bróðir þeirra fór einu
sinni, barn að aldri, út í rökkrinu að sækja þvott fyr-
ir Agnesi. Snúrurnar voru við brunninn. Hann kom
strax inn aftur og sagðist hafa séð konu úti og bað
systur sína að senda sig aldrei einan út aftur.
Jens Jónsson ásamt Önnu Sigurrós Jónsdóttur konu sinni og sjö elstu börnunum. í fangi föður síns situr lítil, brosandi
telpa, eina dóttirin sem hann eignaðist með Önnu Sigurrós. Og hvað hét hún ef ekki Soffía!
http://www.ætt.is
3
aett@aett.is