Unga Ísland - 01.04.1927, Blaðsíða 13

UNGA ÍSLAND
37
Dísa játaði því, rjóð og niðurlút.
„En hvað ætlaðir þú að gera með
blómin?“
„Mamma ætlaði að hafa þau á borð-
inu í gestastofunni“, sagði Dísa.
„Jæja, stúlka litla. Þú veist víst ekki
að allir litlu blómálfarnir mínir hafa
hver sinn sjerstaka blómareit að ann-
ast um og hlúa að. — Og „hvar sem
litið lautarblóm langar til að gróa“,
þangað kemur blómálfur og hjálpar
því el'tir mætti til að verða stórt og
fallegt. —- Hvenær sem þú slítur hlóm
þá hryggir þú einhvern blómálfinn, ef
til vill dóttur blómakongsins, eins og
í dag, þegar þú sleist upp fallegustu
hlómin, sem hún hafði ræktað. —
()g segðu móður þinni, að mesta heim-
ilisgleðin og heimilisprýðin sjeu ekki
þau blómin, sem slitin eru af rót sinni
úti í sumarblíðunni og horin inn í hálf-
dimmar stofur til að visna þar og
deyja, — heldur blómin, sem liún
ræktar sjálf — börnin hennar, þegar
þau eru glöð og góð, eins og blómin,
sem hlæja við sólinni hjerna í brekk-
unni. — Gleymdu svo ekki orðum
minum, stúlka litla, þá munu blómin
verða þjer að mestri ánægju“. —
Dísa sá bláu skikkjuna blómálfa-
kongsins hverfa milli skógviðarrunn-
anna. Þá lagði hún handlegginn um
hálsinn á dóttur konungsins
„Jeg skal ekki slíta blómin þín, litla
stúlka. En getur þú svo fyrirgefið
mjer?“ sagði hún.
Það var auðsótt mál. Og þær voru
báðar kátar litlu stúlkurnar, þegar þær
litlu seinna sátu saman í litla sumar-
húsinu, sem dóttir blómakongsins átti
þar i hlíðinni. Það var með hvítum
veggjum og þakið var eins og blóm af
sóley á hvolfi. Inni voru stórir ljósa-
stjakar — eins að lit og lögun sem
fegurstu liljur. Og stólarnir, sem þær
stallsysturnar sátu i, voru eins og rós-
arldöð. — En þetta fallega, litla sum-
arhús sjá engir nema bestu vinir
kongsdótturinnar. —
Disa færði möinmu sinni engin blóm
þennan dag, en hún sagði henni frá
ðllu, sein hún hafði heyrt og sjeð uppi
i brekkunni. — Síðan hefir hún aldrei
leikið sjer að því að slíta upp blómin,
því hún veit að þá fer einhver blóm-
álfurinn að gráta. — En ef hún sjer
blóm, sem einhver hefir stigið ofan á,
þá reynir hún heldur að hjálpa þvi til
að rjetta sig aftur upp i sólarljósið;
hún veit, að það mundi dóttir blóm-
álfakongsins gera í hennar sporum. —
Og hana langar til að öll börn hafi
meiri gleði af að hjálpa blómunuin til
að lifa og þroskast — heldur en að
ræna þau lífinu, ef til vill þegar þau
eru að heilsa sólinni í fyrsta sinni.
Þ. J.
(Saga frá Suiþjóð).
(Niöurl.).
XII.
Kalli eignast nýtt heimili.
Mennirnir, sem til skógarins fóru,
komu ekki heim aftur fyr en síðari
hluta dags. Eldurinn hafði ekki feng-
ið ráðrúm til að magnast mikið, og
þeim hafði tekist að slökkva hann að
fullu. En þeir þorðu ekki að yfirgefa
skóginn fyr en full vissa væri fyrir
þvi, að hvergi leyndist neisti.
Þegar Norðfjörð kom heim var Kalli
sofandi. Húsfreyjan hafði fagnað hon-