Unga Ísland - 01.04.1927, Blaðsíða 14

38
UNGA ÍSLAND
um með mat og drykk, og síðan látið
hann hátta í gott rúm. Kalla fanst
einstaklega notalegt að hátta í þetta
góða rúm og vera nú aftur kominn
til siðaðra manna.
„Hvar er strákurinn?“ spurði Norð-
fjörð, þegar hann kom heim.
„Hafðu lágt“, sagði konan, „Kalli
sefur“.
„Sefur? Vektu hann þá!“
Norðfjörð var enn þeirrar trúar, að
Kalli hefði numið Söru á brott. Hon-
uin fanst eðlilegt, að hann væri kom-
inn al'tur. Hann hefði sjálfsagt orðið
þreyttur á að ráfa með barnið um
skóginn og orðið feginn að snúa heim
aftur. Norðfjörð fann að vísu, hvað
þetta var alt saman ólíklegt. En hann
vildi ekki trúa öðru fyr en hann fengi
fulla sönnun fyrir þvi, að sjer hefði
skjátlast.
Kalli var nú vakinn og látinn koma
út.
„Segðu nú alla söguna, karl ininn,
og dragðu ekkert undan. Annars
skaltu eiga mig á fæti“, sagði Norð-
fjörð.
„O, sei, sei, já“, sagði Kalli og glotti
drýgindalega. „Jeg skal ekkert draga
undan“.
Síðan sagði hann skýrt og skilmerki-
lega frá öllu, sem á dagana hafði drif-
ið frá þvi hann lá andvaka siðustu
nóttina á Húsabæ, þar til hann hóf
hringinguna miklu um morguninn.
Norðfjörð þurkaði augnakrókana
með handarbakinu. Síðan tók hann í
höndina á Kalla:
„Þú ert fyrirtaks drengur, Kalli“,
sagði hann. Og hann tók Kalla í fang
sjer og kysti hann eins og faðir kyssii
son sinn. „Jeg get ekki þakkað þjer
eins og vert væri“, sagði hann. „En
ef þú vilt setjast að hjerna hjá okkur
hjónunum, þá er þjer það velkomið.
Og þú skalt ekki búa við sömu kjör
og venjulegir Ijettadrengir. Þú mátt
kalla mig „pabha“ ef þú vilt“.
„Og mig mömmu“, bætti frú Norð-
fjörð við.
Kalli horfði á þau til skiftis um
stund. Síðan greip hann um hendur
þeirra og mælti:
„Jeg þakka ykkur fyrir“.
Nokkrum dögum síðar fór Norðfjörð
til borgarinnar, talaði við kennara
Kalla og sagði frá þvi, sem gerst hafði.
Það varð að samkomulagi AÚð
„frænku“, að Norðfjörð tæki við
drengnum fyrir fult og alt.
„Þjer getið gjarna tekið hann mín
vegna“, sagði hún. „Hann hefir aðeins
verið mjer til þyngsla“.
„Og jeg mundi ekki láta hann frá
mjer þótt mjer væri boðið jafnvægi
hans í gulli“, sagði Norðfjörð.
„Alt er gott þegar endirinn er góð-
ur“. Þarna fjekk Kalli gott heimili og
ágætt uppeldi. Þegar hann hafði feng-
ið nægan þroska var hann látinn
ganga í húnaðarskóla, og hann varð
með timanum duglegasti bóndinn í
sveitinni.
Þótt það heyri raunar til annari
sögu má vel geta þess hjer, að ridd-
arinn, Karl frá Kúluhorg, sem frels-
aði prinsessuna úr trölla höndum,
fjekk hana að lokum fyrir konu, og
síðan alt kóngsríkið, sem kallaðist
Húsahæjar-óðal. Það sakaði ekki hið
minsta þó að Kalli Kúla væri tólf ár-
um eldri en Sara kona hans.
*
Endir.