Unga Ísland - 01.04.1927, Blaðsíða 15

UNGA ÍSLAND
39
Skemtiför.
Það var á laugardagskvöldi, að sumri til.
Fólkið á Hóli ætlaði að fara að hátta, þreytt
eftir erfiði vikunnar, en þrátt fyrir það kátt
og ánægt. Það var nú lika ástæða fyrir fólk-
ið til að vera glatt, því að daginn eftir ætl-
aði það flestalt, ásamt öðru sveitafólki,
skemtiför upp til heiða.
Sunnudagsnóttin læðist hljóð yfir dalinn,
og áður en varir eru allir fallnir i fasta svefn.
Arla næsta morgun vaknar fólkið á Hóli.
Og nú flýta allir sjer á fætur, til að verða
sem fyrst búnir að morgunverkum.
Veður var hið fegursta. Sólin skein glatt,
fuglarnir voru farnir að syngja. Nú stendur
reykurinn á bæjunum beint upp i loftið, og
gamalt orðtæki segir, að það viti á gott.
Nú fer fólkið á Hóli að húa sig. Spariföt-
in eru sótt inn í skáp og ofan í skúffu. Tveir
drengir eru sendir af stað að leita að hross-
um, og koma þeir aftur von bráðar.
Er nú farið að leggja á hrossin, kvatt og
riðið af stað. Þegar komið var fram að
fremsta bænum í dalnum, fór ferðafólkið af
baki og lofaði hestunum að blása. Var þá
saman kominn töluvert stór hópur af fólki.
Brátt var haldið af stað aftur.
Allstaðar var nú masað og lilegið. Þá stakk
einhver upp á þvi, að sungið væri eitt lag.
Karlar og konur, ungir og gamlir, hófu upp
raust sina og sungu:
„Hjer andar Guðs blær, og hjer verð jeg svo
frjáls‘“.
En er lagið var á enda, fór fólkið að láta
hestana spretla úr spori, og brátt var það
komið á áfangastaðinn. Þegar þangað var
komið, fóru allir af haki. Karlmennirnir
spretlu af hestunum, fluttu þá i hagann, og
heftu þá þar. Tveir drengir voru fengnir til
að gæta þcirra til skiftis.
Á meðan piltarnir fluttu hrossin, fór kven-
fólkið úr reiðfötunum og lagaði sig til.
Staðurinn, þar sem fólkið kom sairian, var
mjög fagur. Þar var liiminblátt stöðuvatn, og
í því miðju var hólmi nokkuð stór. I hólm-
anum spruttu flestar „íslenskar skógjurtir og
mikið gras. Þar var og bláberjalyng. Litlir
spörfuglar sátu syngjandi í greinum trjánna,
og fjöldi var þar suðandi og fljúgandi skor-
dýra.
Umhverfis vatnið voru rennisljettar, breið-
ar flatir. Þar utan við voru mýrar og flóar,
og þar voru hross ferðafólksins á beit,
Fagurblá fjöll sáust i fjarlægð og jók það
á fegurð útsýnisins.
Þegar piltarnir voru búnir að flytja hross-
in, var róið í tveim bátum fram i hólmann.
Fólkið fór nú að skoða sig um, og þótti þarna
mjög fagurt um að litast. Það gekk um
hólmann í smáhópum og talaði saman.
Börnin tóku upp bauka og fötur, og fóru
að tína ber. Fullorðna fólkið fór að dæmi
unglinganna, og tindi ber upp í sig.
Eftir nokkra stund var róið til lands. Þá
fóru nokkrir ungir menn að glíma á flötun-
um og þótti fólkinu það ágæt skemtun. En
börnin söfnuðust saman og fóru í lilaupa-
leiki.
Þegar piltarnir höfðu glimt um stund, urðu
þeir móðir og þurftu að taka sjer livild. .Sið-
an risu þeir upp aftur, og hófu knattspyrnu,
og ljeku þann leik lengi, en kvenfólk og
eldri menn horfðu á.
Þá er honum var lokið, var aftur róið til
hólmans, og settist þá allur hópurinn að
snæðingi. Mjólkurflöskur, smurðar brauðsneið-
ar, jólakökur og kleinur, alt þetta var tekið
upp úr töskum ferðafólksins.
Þegar snæðingi var lokið, hjeldu tveir snjall-
ir ræðumenn fjörugar og skemtilegar ræður.
Að þeim loknum klappaði allur mannfjöld-
inn lof i lófa. Á eftir ræðunum voru sungin
mörg ættjarðarkvæði. Allir, sem nokkuð gátu,
sungu nú „hver með sínu nefi“.
Dagur var nú að kvöldi kominn og fór
fólkið að húa sig undir heimförina. Var nú
róið burt úr hólmanum.
Stúlkurnar fóru í reiðfötin meðan piltarnir
sóttu lirossin og lögðu á þau.
Reið nú allur hópurinn heimleiðis.
Þá er komið var ofan i sveitina, þakkaði
hver öðrum góða skemtun, kvaddi og reið
heim.
Þegar fólkið á Hóli kom heim, gekk það
í hæinn og lieilsaði. Svo fóru stúlkurnar í
fjósið og mjólkuðu kýrnar. Piltarnir sprettu
af hestunum og ráku þá upp fyrir tún. Eldri
systkinin liöfðu nóg að segja yngri systkin-
um sínuin og hinu fólkinu, er lieima var, frá
ferðinni. En er komið var úr fjósi, var horð-
að og síðan háttað. Og fólkið dreymdi auð-
vitað ekkert annað alla nóttina, en um hinn
gleðirika dag, cr Jiá var á enda.
Eftir 11 ára stúlku.