Unga Ísland - 01.11.1935, Blaðsíða 4

168
tJ N G A ÍSLANI)
Hringurinn.
Æfintýr eftir Helena Nyblom.
(Lauslega þýtt úr sænsku).
Það var einu sinni ungur konungs-
sonur, sem reið úti í tunglsljósinu, sér
til skemmtunar.
Himininn var dimmblár. Kvöldið
var annars kyrlátt og blítt.
Konungssonurinn reið hratt yfir,
og skuggi hans og hestsins var svo
stór, að hann líktist ferlegu trölli
þarna í tunglsljósinu.
Þegar konungssonurinn kom heim
að höllinni, steig hann af baki, og
hestasveinninn tók við reiðskjótanum.
En í stað þess að ganga inn í höllina,
kaus konungssonurinn að ganga niður
til strandarinnar. Hann gerði sér alls
ekki grein fyrir, hvers vegna hann
endilega nú, gekk þarna ofan í fjör-
una.
Það var eins og einhver huldur
máttur drægi hann þangað. Hann
gekk hugsunarlaust í flæðarmálinu,
ofur hægt og teiknaði um leið ein-
faldar myndir í fjörusandinn með
svipuskaftinu sínu.
um þangað til fer að vora og plönt-
urnar fara að springa út. Þá er rétt
að taka varlega ofan af þeim með
hendinni og vökva síðan með áburð-
larvatni. Hvernig áburðarvatn er bú-
ið til, getið þið séð í blaðinu frá í
vor.
Á næsta vori mun lesendum þessa
blaðs gefast enn kostur á fræi, og
það engu síður þótt þeir hafi fengið
fræ áður, en síðar meir getur vel
Allt í einu nam hann staðar. — Á
hvað glitraði þarna í tunglsljósinu?
— „Lítill steinhringur', sagði hann
við sjálfan sig um leið og hann tók
hringinn upp. „Það er líklega einhver
hirðmærin, sem hefir týnt þessum
hring hérna“, hugsaði hann, lét hring-
inn í vestisvasa sinn og gekk heim á
leið.
.Eftir að allir höfðu neytt kvöld-
verðar heima í höllinni, og hirðin
hafði safnast saman í stóra gylta saln-
um, sagði konungssonurinn, um leið og
bann stakk hönd sinni í vestisvasan:
„Það skyldi víst ekki einhver hirð-
meyjanna hérna hafa týnt stein-
hring?“
„Týnt steinhring“, gullu hirðmeyj-
arnar við einum rómi og litu á hend-
ur sínar til að athuga hvort það gæti
verið.
„Hvernig lítur annars þessi hringur
út?“ spurði ein þeirra.
Konungssonur sýndi þeim nú hring-
inn, en svona lítilfjörlegan hring,
hafði engin þeirra átt, hvorki fyr né
síðar. Annars var hann svo lítill, að
það hlaut að vera barn, sem átti hann.
hugsast, að þeir geti fengið litlar
trjáplöntur að gjöf, en um það verð-
ur skrifað síðar.
En munið eftir því, að skrifa rit-
stjóra blaðsins til þess að segja hon-
um frá, þegar vel gengur. Og ef ein-
hver vandræði verða á vegi ykkar
með sáningu og plöntun plantna,
skuluð þið einnig skrifa, því að Þa
verður reynt að leysa úr vandræð-
um ykkar eftir bestu getu.