Unga Ísland - 01.11.1935, Blaðsíða 18

182
UNGA ISLAND
enn betur út en áður, og aumingja
hvolpurinn varð alveg triltur af
kvölum og reiði, svo að hann vissi
ekki hvað hann gerði. Hann réðist
á brocldgöltinn og beit hann hvað
eftir annað. En brocldgölturinn
varðist með broddunum eins og
áður og meiddist ekki neitt.
Broddarnir stungust dýpra og
dýpra í trýnið á hunclinum, eftir
því sem hann varð ákafari, og
juku stöðugt kvalir hans. Loks
gafst hann upp og hljóp skræki-
andi í burtu með skottstubbinn
klemmdann inn á milli afturfót-
anna. Þegar hvolpurinn kom til
mömmu sinnar, fór- hún að sleikja
hann og hugga.
Broddgölturinn var hinn róleg-
asti meðan á árásinni stóð. Hann
vissi, að broddarnir voru honum
örugg vörn. Hann hló með sjálfum
sér, þegar hvolpurinn hljóp
skrækjandi í burtu og kallaði á
eftir honum: „Já, þetta var þér
mátulegt“.
Músarholan.
Svo héít broddgölturinn áfram
að leita sér að mat ,því að lítill
brodclgöltur er altaf svangur, og
getur étið allt, sem tönn á festir.
Hann verður líka að fita sig fyrir
veturinn, því að þá sefur hann dag
og nótt, og lifir aðeins á fitunni,
sem hann safnar á sumrin og
haustin.
Broddgölturinn heyrði lágt tíst
hjá litlum grastoppi. Hann flýtti
UNGA ÍSLAND
Eign Kauöa Kross íslands.
Kemur út 12 sinnum á ári; alls 192 bls.
VerÖ blaösins er aöeins kr. 2,50 árg.
Gjalddagi blaösins er 1. apríl.
Ritstjórn annast:
Arngrímur Kristjánsson,
Bjarni Bjarnason, Kristín Thoroddsen.
Gjaldkeri blaösins er Arngrímur Kristjáns-
son, Egilsgötu 24, sími 2433. Utanáskrift
blaösins öllu viövíkjandi er: Pósthólf 363.
AÖalútsölu Unga íslands í Reykja-
vík annast Bókhlaöan, Lækjargötu
2. — Þar .er tekiö á móti nýjum
kaupendum og andviröi blaösins.
Prentaö í ísafoldarprentsmiöju h.f.
sér þangað, og fann þar músar-
holu. Hann gróf af kappi, til að
víkka holuna, því að hann fann,
að upp úr henni lagði lykt af nýju
músakjöti. En það er mesta sæl-
gæti, sem hann getur hugsað sér.
Hann tróð sér niður í hreiðrið og
át allar litlu mýsnar, sem þar voru.
Þær gátu ekki bjargað sér, því að
þetta voru blindir og hárlausir
aumingjar.
Hann var sacldur í svipinn eft-
ir þetta mikla kjötát, og gekk
fram hjá nokkrum sniglum, án
þess að éta þá. Honum fannst
þeir vera of slímugir. Hann var
orðinn matvandur — alveg eins
og krakkar, sem fá of mikið að
borða.
Frh.
Ef vel á að vera þurfa allir kaup-
endur að vera skuldlausir við nýjár.
ÍSAFOLDARPRBNTSMIÐJA H.F.