Unga Ísland - 01.06.1938, Síða 7

UNGA ÍSLAND
79
dæma um hvort loft sé gott eða vont?
Jú, það getum við fyrst og fremst með
þefskyni okkar, sem hefir aðsetur sitt
í nösunum. Gott loft er lyktarlaust, af
vondu lofti er ódaunn, ólykt. Sé lykt af
loftinu er það vont. Andrúmsloftið í
herbergjum okkar, skólum, vinnustofum
o. s. frv. á að vera lyktarlaust, sé það
ekki, verður að útrýma ólyktinni með
því að opna glugga og dyr og þrífa her-
bergin og umhverfið. Ykkur verður að
vera það vel ljóst, að gott, nýtt loft er
ekki síður nauðsynlegt en holl fæða.
Hvaða gagn er að olíulampa eða kerti,
sem ekki getur logað, sem ekki getur
framleitt ljós eða hita, vegna þess, að
gott loft vantar, súrefni vantar? Góður,
hollur matur getur því aðeins framleitt
heilbrigt blóð og hraustan líkama, að
honum sé samfara nægilegt af góðu
lofti. Gætið þess, að gluggarnir séu nógu
oft opnir. Minnist þess, að því minni sem
gluggarnir eru og því sjaldnar, sem þeir
eru opnir, því hægar eiga sóttir og dauði
um inngang á heimilið. Verið sem mest
úti og bætið eftir megni andrúmsloftið
inni. Þýtt.
Sápa er sótthreinsandi.
Við vitum öll, að sápuvatn þvær
burtu óhreinindi. En kannske þið vitið
ekki, að sápa og vatn drepur fljótlega
flesta gerla, til dæmis inflúensu,
lungnabólgu og barnaveikisgerlana.
Notið því sápu þegar þið þvoið ykkur og
gleymið ekki, að þvo hendur ykkar áð-
ur en þið borðið, ef þið viljið vernda
heilsu ykkar.
Verjist sjúkdómum með því að sofa
fyrir opnum gluggum.
STEFÁN JÓNSSON:
VÍNIR VORSINS.
Pramhald.
VIII.
Sunnudagur og sól, en berin ekki
sprottin.
Þeir dagar, sem nú fóru í hönd, voru
sannkallaðir sumardagar. Það var eins
og sólskinið og sumarhitinn vildi ekki
yfirgefa sveitina einn einasta dag.
Ef til vill var sveitin líka að fagna
þeim unga manni, er hafði yfirgefið
margbreytileika Reykjavíkurlífsins og
eignast nú heimili hér uppi í þessum ís-
lenska dal.
Benedikt Þórðarson, kallaður Bensi,
virtist líka kunna prýðilega við sig og
festa fljótt yndi í sveitinni og sveita-
lífið varð honum raunaléttir; því að
Bensi, þótt hann væri ekki nema „rétt
að segja hérumbil átta ára,“ eins og
hann orðaði það, hafði orðið fyrir þungri
sorg. IJann hafði orðið fyrir þeirri
þyngstu sorg, sem átta ára mann getur
hent. Mamma hans hafði dáið síðastlið-
inn vetur.
Við getum sjálfsagt öll hugsað okkur
það, hve sárt það er, ef mamma deyr
og sú hönd, er breiddi ofan á okkur
sængina, hlúði að okkur, klappaði okk-
ur á vangann og strauk burtu tár okk-
ar, er orðin köld og ekki lengur til nema
í minningunni. Þá eigum við engan
barm meir, er við getum hallað okkur
að og grátið burt sorgir okkar við, þá
er enginn lengur til, sem kyssir okkur á
ennið og kallar okkur „elsku barnið
sitt.“
Þá erum við einstæðingar.
Já, Bensi hafði orðið fyrir þungri