Unga Ísland - 01.06.1938, Blaðsíða 10

82
UNGA ÍSLAND
Sigga: Ha, ha, ha, ha. Nei, það heita
þeir nú ekki, þeir heita Kajakkar.
Bensi: (Skömmustulegur). Þeir eru
úr selskinni og það er hægt að bera þá.
Sigga: Grindin í þeir er úr tré. Það
er mikill vandi að róa þeim, þeir eru svo
mjóir og langir, en geta líka farið afar
nratt.
Skúli: Mér finnst þessir menn, sem
voru til fyrir löngu síðan hafa verið svo
heimskir.
Bensi: Það er ekki víst að þeir hafi
verið neitt heimskir. Það er bara svo
langt síðan þeir voru til.
Skúli: Er þá jörðin voða gömul?
Sigga: Jörðin er svo gömul, að þó að
aldur okkar allra væri lagður við aldur-
inn hennar Gunnsu frænku, þá væri
hann, í samanburði við aldur jarðarinn-
ar, eins og minnsta þúfan á túninu
heima móts við hæsta fjall landsins.
Drengirnir báðir: Er hún virkilega
svona gömul?
Sigga: Já, svona gömul er hún. Og í
stað þess, að fyrst ýttu menn sér áfram
yfir vatnið á trjábolum, fara mennirnir
nú yfir hin stóru höf á risastórum skip-
um, sem eru stærri en nokkur hús, er
við höfum séð.
Skúli: Er það satt, að það sé eldur,
sem ýtir stóru skipunum áfram?
Bensi: Eldur, — heldurðu að þau
brynnu þá ekki?
Sigga: Það er nú raunar eldur samt.
Það er gufa, sem knýr þau áfram, þess
vegna kallast þau gufuskip. Annars fá-
ið þið að vita þetta betur seinna, þá get-
ið þið sjálfir lesið um gufuvélina, hvern-
ig hún er í aðalatriðum og hver fann
hana upp.
Bensi: Ég get alveg lesið.
Skúli: Ég þekki alla stafina.
Bensi: En sá, sem ætlaði sér kring-
um jörðina, ekki gæti hann farið á skip-
um. Ekki yfir löndin. Við yrðum líklega
nokkuð lengi að ganga það.
Sigga: Nú hafa mennirnir mörg ráð
til að komast yfir jörðina. En einu sinni
þekktu menn engin önnur ráð til þess
en að ganga. Farangur sinn urðu þeir
að bera á bakinu eða draga hann á sleða,
er þeir beittu sjálfum sér fyrir. Þetta
var reyndar áður en þeir fóru að hugsa
um að komast yfir sjóinn.
Skúli: Ekki hefði ég viljað vera til þá.
Bensi: Það er ekki víst að þá hafi
verið vont að vera til.
Sigga: Nei, það er ekki víst. Menn-
irnir þekktu þá engin samgöngutæki,
þau voru engin til og þess vegna gátu
þeir engar kröfur um þau gert. Þeir
voru kannske alveg eins ánægðir þá og
nú. En einhverntíma seinna ætla ég að
tala um þau samgöngutæki við ykkur,
sem mennirnir hafa notað til þess að
ferðast með um löndin. Þá getum við
líka séð hvernig mennirnir hafa þrosk-
ast stig af stigi, þangað til þeir náðu
því, sem þeir eru nú.
Drengirnir báðir: Já, einhverntíma
seinna. Gerðu það. (Framh.)1.
’TTijtt merki.
Þið hafið tekið eftir því, að nú er
komið nýtt merki framan á blaðið í stað
rauða krossins. Nú er merki blaðsins,
lítill rauður kross í birkiblaði og staf-
irnir U. L. R. K., sem merkja ungliðar
rauða krossins.
Börnin í landinu, sem temja sér holl-
ar og heilbrigðar lífsvenjur, eru unglið-
ar rauða krossins, og „Unga ísland“ er
fyrst og fremst blaðið þeirra.