Unga Ísland - 01.04.1939, Qupperneq 10

50
um dropum drýpur frá trjánum. Og
feldur hans var mjúkur sem dúnn.
„Ó, Akela! og allir þið, sem fyllið
hinn frjálsa flokk úlfanna“, malaði
hann ,,ég á engan atkvæðisrétt á þingi
ykkar; en skógarlögin mæla svo fyrir,
að rísi ágreiningur um hvolp, og að
orsökin sé ekki sú, að framið hafi
verið morð, að þá sé hægt að kaupa
frelsi hvolpsins — ef samkomulag
næst um verð. Og lögin geta ekkert
um það, hver eigi rétt til að greiða
lausnargjaldið. Er þetta ekki rétt?“
„Jú, jú“, hrópuðu allir yngri úlf-
arnir, sem ætíð eru soltnir. „Hlustið á
hvað Bagheea segir! Hægt er að
kaupa frelsi hvolpsins — lögin!“ „Um
leið og ég viðurkenni að eiga ekkert
málfrelsi á þingi yðar, bið ég um levt'i
til að segja nókkur orð“.
„Talaðu — talaðu“ hrópuðu fjölda
úlfa.
Sorgargöngulag Chopins.
Tónsnillingurinn Chopin átti margt
vina, og meðal þeirra einn, er hét Fel-
ix Ziem. Hann hugsaði sér að koma
vini sínum, Chopin, á óvart og gefa
honum flygel. Hann bauð svo Chopin,
ásamt Polignach fursta, málaranum
Richard og fleirum til veislu.
Chopin kom fyrst til veislunnar, er
aðrir boðsgestir höfðu lokið snæðingi,
og var mjög þögull og hnugginn í
skapi. Hinir aðrir gestir voru aftur á
móti í ágætu skapi og byrjuðu fljót-
lega á ýmsu glensi. Meðal annars
fann Polignach fursti upp á því að
taka beinagrind, er stóð úti í einu
horni stofunnar, og setjast með hana
í fanginu við flygelið og lét sem hún
léki á það. Allt í einu kváðu við þrjú
------------- UNGA ÍSLAND
dimm högg. Til að setja ennþá draugs-
legri blæ á allt saman, hafði Richard
barið á tóma kistu. Eitt augnablik
hljóðnuðu allir, en svo hlógu allir og
kátínan komst í algleyming. — Að-
eins einn tók ekki þátt í gleðskapn-
um — Chopin var alvarlegur sem áð-
ur. Hann hafði sveipað ljósu teppi
um herðarnar — og allt í einu stóð
hann upp, gekk að flygelinu, ýtti
Polignach til hliðar, þrísti beina-
grindinni ástríðufullt að sér og byrj-
aði að spila. í fyrstu veittu gestirnir
því ekki athygli, að annar var kom-
inn að hljóðfærinu, en brátt var at-
hygli þeirra vakin og það varð dauða-
þögn. Hendur meistarans léku um
nótnaborðið og yndislegir tónar
fylltu stofuna — ólýsanlega angur-
blíðir tónar, en svo fagrir, að áheyr-
endur sátu sem heillaðir, gripnir af
dýpt þeirra og tilfinningu. En mitt í
takti hætti Chopin, hann hafði fallið
í hálfgert ómegin.
Nokkrum mánuðum síðar lék hann
fyrsta sinni B-moll-sónötu sína opin
berlega, og í þriðja þætti komu hin
angurblíðu tónastef, er hann hafði
leikið í veislunni hjá Ziems. Þau voru
túlkun þeirrar raunalegu angurblíðu,
sem svo oft fyllti hug hans, er hugs-
unin um dauðann þjáði hann.
Stuttu síðar var sorgargöngulag
Chopins leikið fyrsta sinni af hljóm-
sveit — er hann sjálfur var borinnn
til grafar.
Dómarinn: Hafið þér ekki samvisku-
bit?
Ákærður: Augnablik, ég ætla að
spyrja lögfræðinginn minn.