Unga Ísland - 01.06.1939, Blaðsíða 3

^Í5LRNQ
___ XXXIV- ÁRG. 6. HEFTI JÚNÍ 1939
BJARGSIG í GRÍMSEY
Sigriður
Frimannsdóifir.
I páskafríinu í vor bað kennarinn
okkar Hríseyjarbarna, okkur eldri
börnin, að gera stíl um einhvern þann
stað, sem við hefðum dvalið á lengri
eða skemmri tíma. Og datt mér þá í
hug að segja frá björgunum í Gríms-
ey, því þar er ég fædd og ólst þar upp
til sjö ára aldurs, en síðan dvaldi ég
þar á sumrin, þangað til ég var 10 ára.
Faðir minn var góður sigmaður, og
heyrði jeg því oft talað um björgin, og
ég hefi oft verið viðstödd, þar sem
sigið hefir verið í bjarg, og séð það,
sem gerst hefir í björgunum.
Austan til í Grímsey eru afar há og
hættuleg björg. 1 maí og júní, á hverju
ári, er sigið í þau eftir eggjum. Mað-
urinn sem sígur, þarf að vera mikill
kjarkmaður, og má ekki fara nauð-
ugur. Hann hefir poka á baki sér, sem
hann safnar eggjunum í.
Sig fer þannig fram: Fyrst er
sigmaðurinn látinn leggjast aftur á
bak og bundið um hann reipi. Svo er
mjög digur tréhæll rekinn niður í jörð-
ina uppi á bjarginu, sem reipið er
bundið um. Þar næst fer sigmaðurinn
fram á bjargbrúnina og tekur með sér
5—6 álna langa spýtu, með götum á
báðum endum og heitir hún bjarg-
stokkur, en kaðlarnir í honum spann-
ólar. Þá er sigmaðurinn látinn síga
hægt niður á brúnina. Þegar hann er
kominn dálítið niður í bjargið, er hon-
um fenginn eggja-aukinn. Það er prik,
nokkuð langt, og á endanum á því er
bundin sleif. Með þessu nær sigmað-
urinn í eggin, sem hann getur ekki
náð með höndunum. Þar næst kallar

Fr$ Grimsey