Unga Ísland - 01.08.1939, Page 8

96
ÖNGA ISLAND
ræðu, en síðan fluttu börn frá hverri
þjóð skýrslu um starfsemi deildanna,
og mættu þau öll í skínandi þjóðbún-
ingum, en þess á milli voru ýmsir ung-
liðasöngvar sungnir.
Setningarathöfnin stóð til kl. HV2,
en kl. 12 var lagt upp í hringferð um
borgina með messu í Ridderholms-
kirkjunni, sem er ein elsta kirkja
Stokkhólmsborgar, og í henni eru graf-
ir nokkurra sænskra konunga, líkt og
er um Hróarskeldukirkju í Danmörku.
Þegar þessum lið var lokið, átti allur
hópurinn að mætast á útiskemmtistað
Stokkhólmsbúa, sem heitir á Skansen,
og þar átti að snæða miðdegisverð í
Högloftet og Nyloftet, en þessar bygg-
ingar eru æfagömul sveitasetur, sem
flutt hafa verið á Skansen innan úr
dölum Svíþjóðar. Veggir og máttarvið-
ir eru berir og ómálaðir en olíubornir,
gluggarnir litlir, og yfir dyrum eru
máluð blóm á einfaldan en fallegan
hátt.
Það er ákaflega einkennilegur blær
fegurðar liðinna tíma, sem yfir salar-
kynnum þessum hvíldi, en inn um hina
opnu glugga barst ylmurinn af hinni
gróandi jörð. Mér fannst ég vera kom-
inn langt upp í sveit á stóran og fall-
egan bóndabæ, þar sem ég gat átt von
á því að unga og fallega heimasætan
sýndi sig á hverri stundu með hvítan
klút um hárið.
En svo var þó ekki. Laufkrónurnar
strukust blíðlega við gluggana og
minntu mig á, að ég var staddur á
Skansen í einni fegurstu og ríkustu
borg Norðurlanda — Stokkhólmi.
Þegar ég kom út í sólskinið að lok-
inni máltíð, sá ég tvö dönsk börn sitj-
andi undir stóru eikartré. Drengurinn
var með rauða skotthúfu á höfði eins
og jólasveinarnir, sem sýndir eru í
búðargluggunum hér heima um jóla-
leitið, en stúlkan með skýlu eins og
íslensk kaupakona. Ég var dáiítið
undrandi að sjá þau þarna, og ekki í
hópi landa sinna, sem voru dansandi
þjóðdansa og syngjandi skannnt írí
okkur, og þess vegna fór ég til þeinv
og spurði þau, hver ástæðan væri. Þai
brostu glettnisiega og sögðust vera að
sálast úr hita, og því valið sér þann
kostinn að horfa á. Eg þurkaði svh-
ann úr andlitinu og hugsaði með sjáif-
um mér. „Það er þá flerium heitt, þó
að ekki séu frá Islandi". En undrast
það nokkur, þegar þess er minnnst, aö
þennan dag var 34 stiga hiti í forsæiu
í Stokkhólmi.
Ég þóttist hafa gilda ástæðu til þess
að setjast niður og glettast við „sam-
bandsþjóðina“ um stund.
Friðurinn varð þó aðeins skammvinn-
ur, því að eftir andartak komu þrjár
sænskar stúlkur frá Smálöndum1) hlaup
andi og báðu mig að skrifa nafnið mitt
í nafnabókina sína, og ekki þorði ég
að neita þessum fallegu stúlkum um
ekki stærri bón. En danskur maður, sem
hjá mér sat, brosti góðlátlega og sagði
mér, að ef börnin vissu, að ég væn
eini fulltrúinn frá íslandi á þingi þessu,
myndi ég ekki hafa annað að gera, en
að skrifa nafnið mitt, og seinna varð
ég þess vís, að furðu mikill sannleik-
ur var í orðum hans.
Það er margt, sem fyrir augað ber
á þessum fagra stað, Skansen, og ég
reyndi að nota mér tímann til fulln-
ustu, og að kynna mér það, sem þarna
var að sjá.
Þarna voru brúnir og gráir skógar-
1) Hérað í Svíþjóð.