Skátaforinginn - 01.05.1991, Síða 13

mmiommm
IJ3Kmi
VIÐTAL VIÐ
GUNNAR H. EYJÓLFSSON
Þaö væri nú ekki úr vegi aö
þú segöir okkur nú hvernig
var aö alast upp í Keflavík á
stríösárunum.
Æska mín var nákvæmlega eins
og æska allra annarra bama sem
ólust upp í lok kreppuáranna og
byrjun stríðsáranna. Þegar styrj-
öídin hefist er ég 14 ára gamall.
Eina æskulýðsstarfið sem boðið
var upp á í Keflavík á þessum
ámm var á vegum skátafélagsins
og barnastúkunnar. Einnig var
þar starfandi ungmennafélag, en
það var fyrir ungt fólk. í bama-
stúkunni var mjög blómlegt starf,
sem haldið var uppi af systrunum
Guðlaugu og Jónínu Guðjóns-
dætmm.
Viö höföum mælt okkur mót í Skátahúsinu viö Snorrabraut einn eftirmlö-
dag í febrúarmánuði. Þar komum viö okkur þægilega ffyrir í elnu herbergj-
anna meö kaffibolla og byrjuöum spjalliö. Úti fyrir var besta veöur, engu
líkara en aö þaö væri komið langt fram í apríl, en ekki aö enn væri febrú-
ar. Og í þessu blíðskaparveðri vorum viö sem sagt sest niður og farin aö
spjalla. Tíminn leið ótrúlega hratt og fyrr en varöi höföum viö eytt rúmri
klukkustund í spjallið. Alveg merkilegt hve mörg orö komast fyrir á svo
stuttum tíma. Hér á eftir fer síðan viðtalið.
„Ársbátíðirvoru alltaf ár bvert
og má þvi einnig geta þess að
Gunnar Eyjólfsson leikari hjá
Þjóðleikhúsinu átti sín fyrstu
sþor á sviði hjá þeim systrum í
stúkunni".
(Tilv. Afimælisrit Góðtemplararegl-
unnar 1984).
SKÁTAFORINGINN -13