Börn og bækur - 01.04.1997, Qupperneq 18
í LJÓSASKIPTUNUM
-m f orrænu - félög-
/ \ / ™ undanfar-
J \/ in ár verið aðilar
T að verkeftiinu
NORDLIV -NORRÆN
VITUND - FORTf Ð,
NÚTÍÐ, FRAMTÍÐ-
sem ætlað er að efla
áhuga og þekkingu al-
mennings, sérstaklega
ungs fólks, á norrænni
sögu og samfélagsháttum.
Kynningamefnd nor-
rænna bókasafna hefur nú
í samvinnu við aðila Nord-
liv verkeftiisins ákveðið
að efna til norrænnar
bókasafnaviku 10.-16.
nóvember 1997.
Markmiðið er að auka
þekkingu og lestur á nor-
rænum bókmenntum sem
og að kynna norræna
menningu almennt.
Undir heitinu „í ljósa-
skiptunum - Orðið í
norðri" er ætlunin að
beina athyglinni að sam-
eiginlegum menningararfi
sem birtist í norrænum
bókmennum og frá-
sagnarhefð.
Lagt er til að bóka-
safnavikan hefjist sam-
tímis í almenningsbóka-
söftium alls staðar á Norð-
urlöndum og á sama hátt.
Á íslandi byrjar hún kl. 6
síðdegis.
Rafljós verða slökkt og
kveikt verður á kertum.
Síðan verður lesinn kafl-
inn um dauða Böðvars úr
Egilssögu. Þetta atriði
Egilssögu, þegar Þor-
gerður fær fóður sinn til
að drekka mysu, borða söl
og yrkja kvæði í stað þess
að svelta sig í hel, er tahð
með fyrstu dæmum um
viðtalsmeðferð - mátt
orðsins.
Þetta upphafsatriði á að
mynda rammann um öfl-
uga norræna bókmennta-
og menningarviku á bóka-
söfunum, þar sem hver
viðburðurinn rekur annan.
Þeir sem vilja fræðast
meira um þetta hafi sam-
band við Mörtu H. Richt-
er, Bókasafni Mosfells-
bæjar eða Pálínu Magnús-
dóttur Bókasafni Sel-
tjamamess.
Marta Hildur Richter
/) mah nokkur, sem
gætti hjarðar sinn-
j ar skammt frá þorpi
v___J einu, tók upp á því
að gabba menn með því að
kalla: „Úlfur, úlfur!“
í ein tvö eða þijú skipti
heppnaðist þetta hrekkja-
bragð, og þorpsbúar
komu þjótandi til hans til
þess að hjálpa honum að
Smalinn og úlfurinn
bjarga fénu imdan úlfin-
um. En smalinn hló og
hæddist að þeim fyrir
gabbið.
En svo bar það við einn
góðan veðurdag, að úlfur-
inn kom í raun og vem.
Drengur kallaði hástöf-
um, en fólkið hélt, að hann
væri að leika sama leikinn
og áður og gaf engan
gaum að hrópum hans. En
úlfurinn réðst á hjörðina
og reif í sig féð.
Þá lærðist drengnum
það, þó að seint væri, að
lygaranum er ekki trúað,
jaftivel þótt hann segi
satt.
Dæmisögur Esóps II.
Rv. 1H2.