Tónlistin - 01.03.1947, Síða 13

TÓNLTSTIN
59
sýningarskála og alls konar vanefni
önnur. Leita varð ýmis konar úr-
ræða. Undin'itaður þóttist t. d. góð-
ur að geta hjálpað til að fylla i
cyður frönsku deildarinnar með eig-
inhandar bréfum frá heimsfrægum
manni, sem lætur í ljós aðdáun sína
á listrænum sköpunarmætti „hins
gamla lslands“ (fornhókmenntanna).
Eins er það fagnaðarefni, að Tónlist-
arfélagið hleypur undir hagga lil að
skapa mcira jafnvægi en áður tókst
og sýna ýmislegt, sem kom of seint.
Framhaldssýningin verður opnuð í
Trípóli-leikhúsinu innan skamms.
Sýningin skapaði alls konar
reynslu, sem vert er að skrásetja til
athugunar við framkvæmdir síðar
mcir. Fyrst her að athuga, að tón-
listarsýningin varð til eftir listræn-
um sjónarmiðum, cn ekki stjórn-
málalegum. Hins vegar kom hrátt i
Ijós, að óhjákvæmilegt var að taka
jafnframt tillit til sjónarmiða stjórn-
mála. þetta tókst J)ó ekki til fulls,
— eingöngu af þvi, að ýmsir innlend-
ir og erlendir aðilar tóku ekki mál-
ið nógu alvarlega. Ekki verður til
])ess ætlazt', að útlendingar taki oss
l'yllilega alvarlega, ef vér sjálfir höf-
um ekki lært að taka oss alvarlega.
Vér erum stundum eins og öreiginn,
sem skammast sín fyrir að ganga
með flihha i fyrsta sinn, veit að hann
kann ekki að hreyfa sig í samkvæm-
isfötum, óttast að verða til athlægis
og hlær að sjálfum sér. Ekki dugir
að setja slíkt fyrir sig. Bretinn seg-
ir, að fimm kynslóðir þurfi til að
skapa fyrirmann. Vér erum ef til vill
komnir að þriðja eða fjórða lið og
megum vita, að samkvæmisföt skapa
ekki manngildi, — þrátt fyrir allt.
Ekki dugir að horfa til baka. Vafa-
laust verða í framtíðinni haldnar
margs konar alþjóðasýningar á ís-
landi hæði listrænar sýningar og
almennar verzlunarsýningar. Vér
skulum athuga, hvernig þá skal fara
að.
Islenzk stjórnarvöld mega aldrci
láta alþjóðasýningar á Islandi vera
sér óviðkomandi. Ríkisstjórnin þarf
að veita aðstoð þegar í hyrjun. Fram-
kvæmdarstjóri sýningarinnar æt'ti að
vera húsameistari (arkitekt), sem
gerir nákvæma teikningu af sýning-
arhúsinu og sldptir því niður í deild-
ir fyrirfram. Utanríkisráðuneytið
þarf síðan með heils árs fyrirvara
cða tveggja að láta opinhert hoð út
ganga til fulltrúa þeirra landa, sem
líkleg eru til þátttöku, senda þeim
teikningu og bjóða þeim hverjum
sérstaka <leild til ráðstöfunar á eig-
in kostnað og eigin ábyrgð. Þannig
myndaðist réttlát samkeppni og fullt
jafnvægi milli landanna. Mjög þarf
að gæta þess, að öllum löndum sé
sýnd jöfn kurteisi — einnig í um-
tali hlaðanna síðar og ætti sérstak-
ur hlaðaráðunautur að annast það.
Vér eigum að láta oss vel skilj-
ast, að slíkar sýningar eru veigamik-
ið verkfæri utanríkismála, — bæði
verzlunarauglýsing og tæki til alls
konar álitsauka og til l'estingar sjálf-
stæði voru. I því sambandi er nóg
að minna á allar þær ræður á er-
lendum tungum, sem haldnar voru
á sýningunni og teknar á plötur til
endurvarps erlendis. — I öllu hcim-
ilisþrasi innanríkismála megum vér
ekki gleyma því, að mjög ólíklcgt er