blaðið - 09.11.2006, Blaðsíða 16

16 FIMMTUDAGUR 9. NÓVEMBER 2006
blaöið
Allt að 5 árum
yngri á svipstundu
AGÍi i
RENHW
AGE RETNIEW
FARÐI
truly tdvanced foundation - it instantly
r look younger. Uke rragic, it beautifully
te lines while helping to make shadows
ie eycs disappear and illuminating skin.
int youth in a bottle." .
www.medico.is
KYNNINCAR kl: 14- 17 gggZgTcgTg,"
Lyf og hellsa - Gjáln /Hamraborg Lyf og heilsa - KRINGLAN SSSSSSr*'0'’
9/11 fimmtudagur 10/11 - föstudagur
Lyf&heilsa
V J Við lilustum!
S *69057>*20» 101
vr
420 ml
l»«r i«m>>
09 eggjalaus
gerir gœfumuninn
VOGABÆR
Slml 424 6525 www.vogabaer.ls
Af heilindum
Guðmundur K. Sigurgeirsson
segir skoðun sína á mér í grein hér
í Blaðinu í gær og er nokkuð ljóst
af fyrirsögn og inngangi hennar að
hann hefur lítinn áhuga á að ég nái
árangri í prófkjöri Samfylkingar-
innar nú á laugardaginn.
Hann efast um heilindi mín og
biður félaga okkar í Samfylking-
unni að gjalda varhug við þessum
frambjóðanda og tilfærir þrjú
dæmi af persónulegri reynslu máli
sínu til stuðnings. Ekki ætla ég að
kveinka mér að ráði undan skoðun
Guðmundar og bersýnilegt að ég
ætti mikið verk fyrir höndum ætl-
aði ég mér að ná i atkvæði hans.
Þeir sem þekkja mín störf og lesa
grein hans sjá væntanlega hverrar
sortar málflutningurinn er. Það
er algengt í aðdraganda prófkjara
að stuðningsfólk riti greinar og
pistla í blöð til að hampa sínum
frambjóðanda, draga fram kosti
hans og ágæti. Hið gagnstæða, að
samflokksmenn kjósi beinlínis að
vara við einum kandídatanna og
skrifi svona „let-the-bastard-deny-
it-grein” er hins vegar nýmæli. En,
jæja, nóg um það. Það hefur hver
sinn háttinn á.
Það sem Guðmundur áttar sig
kannski ekki á er að í ákafanum
við að koma á mig höggi vegur
hann að starfsheiðri og heilindum
fjölda annarra. Ég geri ráð fyrir
að forsvarsmenn ITR svari ávirð-
ingum og dylgjum Guðmundar um
embættisglöp fyrir sinn hatt ásamt
öðrum þeim brogarfulltrúum, emb-
ættismönnum og starfsfólki sem
að máli komu á þessum árum og
þykir óþarfi að sitja þegjandi undir
svonalöguðu.
Umrœðan
Málatilbúnaður
Guðmundar er
með hreinum
ólíkindum.
Steinunn Valdís Óskarsdóttir
Hvað sjálfa mig áhrærir segi ég að-
eins þetta:
Fyrstu tvær dæmisögurnar í
grein Guðmundar eru vart svara-
verðar enda segja staðreyndirnar
aðra sögu. Stefna Reykjavíkurlist-
ans í íþróttamálum var opinber og
starfsemi ÍTR fór fram fyrir opnum
tjöldum. Stefnumörkun og ráðstaf-
anir í málefnum íþrótta almennt
og kvennaíþrótta sérstaklega í
minni tíð sem formaður ÍTR var
öllum ljós, þar með talin skilyrðing
styrkja og fjárveitinga til íþróttafé-
laganna. Staðhæfing um að ég og
Kvennalistinn höfum verið á móti
keppnisíþróttum er í besta falli
brosleg. Eg neita því, semsagt.
Á fyrstu árum Reykjavíkurlistans
varð mikil vakning í slysavörnum
og stórátak gert í þeim málum hjá
borginni sem og í samfélaginu
öllu. Það ber fyrst og fremst, en að
öðrum ólöstuðum, að þakka elju og
atorku Herdísar Storgaard sem var
óþreytandi að benda stjórnvöldum
og einstaklingum á brotalamir
i slysavörnum. ÍTR gerði úttekt
og síðan úrbætur á leiksvæðum
og íþróttavöllum með tilliti til ör-
yggis notenda. Sjálf sat ég í fjögur
ár, ásamt Herdísi, í nefnd um slysa-
varnir barna og unglinga. Guð-
mundur sakar mig um sofandahátt
í slysavörnum í formennskutíð
minni. Ég neita því, semsagt, líka.
Þriðja og síðasta atriðið í málatil-
búnaði Guðmundar er síðan með
hreinum ólíkindum. Trúir hann
því sjálfur að stjórn og starfsfólk
ITR hafi annaðhvort vísvitandi
eða af vangá haldið hlífiskildi yfir
vændi og kynferðisofbeldi? Að þeir
sem að málum komu hafi haft upp-
lýsingar um slíkt og stungið þeim
undir stól? Þessar síðustu dylgjur
Guðmundar eru á svo lágu plani að
ég ætla ekki að leggja mig niður við
að svara þeim. Það neita ég að gera.
Ég vil að síðustu hvetja Samfylk-
ingarfólk og Reykvíkinga alla til að
taka þátt í prófkjörinu á laugardag-
inn og velja þar sigurstranglegan
lista fyrir ícosningarnar í vor. Með
stolti legg ég störf mín að málefnum
Reykjavíkur í dóm stuðningsfólks
Samfylkingarinnar.
Höfundur er borgarfulltrúi
Samfylkingarinnar í Reykjavík
Hver ber ábyrgð á hverju
í rnnfly tj enaamálum?
Mikið er rætt um innfly tjendamál
í fjölmiðlunum um þessar mundir.
Sumir telja að straumur erlendra
verkamanna frá EES-löndum sé ógn
við íslensku þjóðina, og aðrir segja
að innflytjendur séu nauðsynlegt
vinnuafl við núverandi efnahagsað-
stæður á íslandi. Sumt fólk er mjög
þjóðernissinnað og annað er frekar
heimsborgarar, eða a.m.k. evrópu-
sambandssinnar. En kannski eru
flestir einhvers staðar þarna á milli.
Mér finnst nauðsynlegt og mik-
ilvægt að skoða málin vel og finna
hver er kjarni málanna (ekki endi-
lega bara eitt) sem skiptir máli í al-
vöru, frekar en að stækka hugmynd
sína um málið.
Að mínu mati er aðalspurningin
um mál innflytjenda tvenns konar:
I fyrsta lagi hvort fjölgun erlendra
verkamanna sé of mikil og of hröð.
I öðru lagi hvað þjóðin á að gera til
þess að byggja upp framtíðarsamfé-
lag með innflytjendum.
Varðandi fyrstu spurninguna
langar mig til að minna íslendinga
á eitt grundvallaratriði, sem virðist
gleymast í umræðunni þessa dag-
ana. Frjáls för launafólks innan
EES, sem veldur áberandi fjölgun
erlendra verkamanna á Islandi,
byggist á ákveðinni hugmynd eða
trú, sem sagt trausti á frjálsum
vinnumarkaði. Verkafólk flyst eftir
kröfu vinnumarkaðar, þangað sem
vinnu er að fá. Því ef íslenski vinnu-
markaðurinn getur ekki skaffað
Málefni inn-
flytjenda eru
þverpólitísk í
eðli sínu
te_______________
Umrœðan
Toshiki Toma
þeim meiri vinnu, þá á straumur-
inn að stöðvast. Sú staðreynd að
svo margir útlenskir verkamenn
flytjast til Islands sýnir okkur að
vinnumarkaðinn vantar þá hingað.
Og mér sýnist það vera augljóst að
stóriðja og byggingariðnaður þarfn-
ast verkamannanna. Það er íslenska
þjóðin sem stýrir stóriðjustefnu og
byggingarstefnu og græðir einnig
á þeim. Það er ekki rétt að hugsa
eins og að útlendingar þjóti til Is-
lands og krefjist starfs. Ef þjóðin
vill aðeins minnka straum erlendra
verkamanna, þá á hún að ákveða
að breyta iðjustefnu sinni fyrst og
fremst svo að vinnumarkaðurinn
krefjist ekki meira vinnuafls. Þetta
er ekki mál um útlendinga, heldur
mál um íslensku þjóðina sjálfa.
Þvert á móti finnst mér sjálfum
fjölgun innflytjenda þessa daga
á Islandi of mikil og of hröð að
nokkru leyti. Móttökukerfið fyrir
þá fylgir ekki þróun málanna. Það
veldur vanlíðun nýkominna útlend-
inga og einnig of þungu vinnuálagi
fyrir starfsmenn innflytjendamála.
Brýnna úrræða er óskað.
Varðandi aðra spurninguna, hvað
íslenska þjóðin eigi að gera í sam-
bandi við innflytjendamál, langar
mig til að segja að íslenska samfé-
lagið eigi að halda áfram á leið sem
það hefur kosið undanfarin ár, sem
sagt stefna á fjölmenningarlegt sam-
félag. Ég held að stefnan sé ekki
búin að mótast, en sé bara á leiðinni
ennþá. Samt tel ég leiðina liggja í
rétta átt. Tveir mikilvægir punktar:
I fyrsta lagi skulum við vinna með
innflytjendunum sjálfum, og í öðru
lagi við skulum við muna að mál-
efni innflytjenda er þverpóltísk mál
í eðli sínu og tilheyrir ekki ákveð-
inni pólitíkskri hugmyndafræði.
Höfundur er prestur innflytjenda.