Fjarðarpósturinn - 02.06.1988, Page 6

Fjar&arpósturinn rabbar við nokkra bæjarbúa um spyr þá hvað þeim finnst um afmælisbami
„HafnarQörður er rótgrónari
en önnur yngri sveitarfélög"
„Ég var fjögurra ára, þegar ég kom hingað fyrst. Hér hef ég verið svo
til samfellt síðan, að undanskyldum sex árum erlendis, en ég hef alltaf
litið á mig sem Hafnfirðing,“ sagði Jóna Ósk Guðjónsdóttir, forseti
bæjarstjórnar. Spurningunni um hvað hún teldi valda því, að Hafnfirð-
ingar virtust meðvitaðri en aðrir um bæinn sinn, svaraði hún á þá lund,
að Hafnarfjörður væri áreiðanlega rótgrónari en önnur yngri sveitar-
félög, það hefði sinn fasta kjarna, miðbæinn og höfnina.
Jóna Ósk ólst upp neðst á Vest-
urbrautinni og sagðist hafa átt
margar góðar stundir við höfnina
og sjóinn á æskuárum. „Ég sakn-
aði þess mjög erlendis að sjá ekki
höfnina og sjóinn“, sagði hún.
„Þetta var miðpunkturinn í lífinu
og síðan hraunið. Við krakkarnir
fórum marga leiðangrana og
ævintýrferðirnar út í hraun með
teppi og nesti.“
Við spurðum forseta bæjar-
stjórnar, hvort hin gífurlega
þensla sem virtist framundan í
bæjarfélaginu, gæti ekki reynst
erfið. „Ég tel að hún sé okkur ekki
eins hættuleg og mörgum minni
sveitarfélögum, til dæmis sveita
9
Jóna Ósk Guðjónsdóttir
Þœrstöllur Þórey Edda og Hildur Dögg, að ógleymdri tíkinni Snoppu.
félögunum á Suðurlandi, sem
byggðust gífurlega hratt upp
vegna virkjanaframkvæmdanna.
Hröð þensla sveitarfélags á stutt-
um tíma er aldrei heppileg. Ég
held að það sé mest áríðandi að
vera við öllu búinn og að skipulag
sé ætíð örlítið á undan, þannig að
unnt sé að taka á móti öldunni,
þegar hún skellur á.“
Jóna Ósk var í lokin spurð
hvers hún myndi óska bænum sín-
um í tilefni af afmælinu. „Ég
myndi byrja á að taka skólamálin
í gegn. Það hefur verið byrjað á
nýjum skóla í Setbergi og annar er
í deiglunni, Hvaleyrarskóli. Ef
fólksfjölgun heldur áfram þarf að
halda þar vel á málum.
Þá er aðbúnaður barna mér
hugstæður, sérstaklega yngri
barnanna. Þar getur breyting á
skólatíma komið sem lausn, en nú
er vistun barna í fyrstu bekkjum
grunnskólans, utan skólatíma,
mikið vandamál. Ég sé ekki fyrir
mér að mæður flykkist inn á heim-
ilin á ný, því er ljóst, að börnin
þurfa aukna þjónustu.
Þá er mér ekki síst annt um ytri
umgjörð bæjarins. Hafnarfjörður
er sem betur fer snyrtilegur og
fallegur bær og fólk leggur mikla
vinnu í snyrtilegt umhverfi. Það er
svolítill skortur á að eins sé um
iðnaðarhverfi, og það stingur."
Lokaorð forseta bæjarstjórnar
voru: „Ég á þá ósk fyrir Hafnar-
fjörð og bæjarbúa, að hér haldist
góð og mikil atvinna sem bærinn
treysti áfram í samvinnu við íbú-
ana. Ég tel að svo hafi fremur ver-
ið regla en undantekning."
„Sumir kennarar
kvarta stundum11
Þær Þórey Edda Elísdóttir og
Hildur Dögg Asgeirsdóttir, báðar
10 ára, voru að spjalla saman um
lífið og tilveruna, er við trufluðum
þær í sólskini einn morguninn í
vikunni uppi í Hvammahverfl.
Snoppa bættist síðan í hópin og
flatmagaði hjá þeim stöllum í sól-
inni.
Hvernig líta þær stöllur bæinn
sinn. Þykir þeim vænt um hann?
Þær höfðu nú kannski ekki hug-
jleitt málið beint frá því sjónar-
i horni en sögðu báðar, að þeim lík-
aði vel í Hafnarfirði. Skólinn
þeirra, Öldutúnsskóli, væri góður
skóli, og þó sumir kennarar væru
stundum að kvarta þá sögðust þær
telja allt þar í stakasta lagi.
Varðandi tómstundaiðkun
sagðist Þórey stunda fimleika hjá
Björkunum og Hildur kvaðst
stunda skíðaíþróttina, vera í
Skíðafélagi Víkings í Reykjavík.
Afmælisóskir? Hildur var á því
að stofnsetja ætti Skíðafélag í
Firðinum, enda nóg af þeim sem
stunda þá íþrótt, og Þórey Edda
sagði: „Svampgryfju fyrir Bjark-
irnar."
„Hér eni engin tígrisdýr1
í
Hvað skyldu yngstu bæjarbú-
arnir hafa um bæinn sinn að segja.
Til að finna út úr því heimsóttum
við nýja dagvistarheimilið
Hvamm. Þar var mikið að gera,
þó undirbúningur undir afmælis-
haldið væri ekki að þrúga neinn
þá stundina. Við náðum samb-
andi við tvo knáa stráka, Einar
Sigurðsson, 3 ára, og Gunnar
Hendrik, 4 ára.
Einar kvaðst ánægður með
Fjörðinn og tilveruna og sagði allt
gaman í Hvammi. Til að undir-
strika orð sín var hann þotinn í
frekari sandmokstur og gröfu-
vinnu í stærðarinnar sandkassa á
lóðinni. Kvaðst í lokin ætla að
verða „gröfumaður á voða stórri
gröfu.“
Gunnar Hendrik gaf sér tíma til
að íhuga málið, en sagði fyrst, að
mest væri gaman að klifra upp á
þak og hjóla. Hann var mjög
ánægður með að vera Hafnfirð-
ingur og sagðist ætla að verða
„Supermann, nei, Zorro“, þegar
hann yrði stór. En af hverju finnst
Gunnari svo frábært að búa í Firð-
inum? Ekki stóð á svari: „Af því
að hér eru engin vond dýr, engin
tígrisdýr eins og í Afríku“.
Sigurður Kristjánsson.
Gunnar Hendrik til vinstri og Einar Sigurðsson una glaðir í Firðinum,
eins og lesa má í viðtalinu við þá.
Dóra lengst til vinstri, þá Kristjana og Þói
„Það mæt
meiralífíl
Stöllurnar Dóra, Kristjana og Þórunn,
um kafnar í Hellisgerði eldsnemma á már
tíðarhöldin var í fullum gangi og tugir m
Við trufluðum þær smástund og spurðum
Þær sögðust allar ánægðar að búa í
Firðinum en kváðu mannlífið mega
vera fjölbreyttara. Dóra sagði bæinn
alltof dauðann á kvöldin og voru þær á
einu máli að allt skemmtanalíf þyrfti að
sækja til Reykjavíkur. Þá voru þær
einnig óánægðar með samgöngurnar á
milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur,
enda sækja þær allar skóla í höfuðborg-
arinni: „Alltof dýrt í strætó, vondar
tímaáætlanir og stoppustöðvar", sögðu
þær og bættu við að skipulagið á
almenningssamgöngunum þyrfti að
vera eins og í Kópavogi t.d. varðandi
„Áframhak
Sigurður Kristjánsson var á i
hraðferð eftir Strandgötunni,
þegar hann var tekinn tali.
Sigurður sagðist hafa flutst til
Hafnarfjarðar fyrir 14 árum frá
Ólafsfirði og að honum líkaði
búsetan mjög vel.
Aðspurður um hvað honum
líkaði best við Hafnarfjörð sagði
hann m.a.: „Hér er mjög fallegt
\ veðursæld mikil. Þá er hér allt
6