Fréttatíminn - 29.06.2012, Blaðsíða 30

Í strípistóði
L
Löngum höfum við hjónin verið með
heitingar um gönguferðir okkur til heilsu-
bótar. Við höfum sett okkur plön um að
ganga þrisvar í viku, kannski hálftíma eða
svo í senn. Alltaf hefur það byrjað vel enda
höfum við lengi búið í grennd við frábærar
gönguleiðir höfuðborgarsvæðisins en
jafnan hefur þetta orðið endasleppt hjá
okkur og fjarað út. Andinn hefur að sönnu
verið reiðubúinn en holdið veikt – eða eftir
atvikum þreytt þegar við komum heim
eftir langan vinnudag. Þá setjum við veðr-
ið gjarna fyrir okkur. Stundum er rigning
eða rok, nema hvort tveggja sé. Í annan
tíma finnst okkur of kalt þótt ástæðan sé
sú við nennum ekki út, enda má yfirleitt
klæða af sér veðrið.
Gönguskórnir sem keyptir voru í góðum
tilgangi slitna því lítið þótt það komi fyrir
að við reimum þá á okkur og göngum
Kópavogsdalinn eða göngustíginn með-
fram Kópavoginum að höfninni fremst á
Kársnesinu með útsýni að Arnarnesi og
Bessastöðum, þar sem starf ku vera laust
til umsóknar frá og með morgundeginum,
án þess að það freisti okkar sérstaklega.
Mín góða kona var hins vegar ákveðin,
þegar við skruppum í stutt frí á dögunum
á suðlægar slóðir, að standa við hin stóru
fyrirheit um heilsubótargöngur. Þar var að
minnsta kosti ekki hægt að bera fyrir sig
veður, nema það væri hreinlega of heitt.
Konan sá við hugsanlegum kvörtunum
bónda síns vegna hitans og lagði til dagleg-
ar gönguferðir á ströndinni. Hafgolan sæi
til þess að hitinn yrði ekki óbærilegur auk
þess sem alltaf mætti kæla tær og spóa-
leggi í sjónum og jafnvel allan kroppinn.
„Við göngum klukkutíma á dag,“ sagði
konan, látum sandinn gæla við tær og
iljar. Það getur ekki verið betra. Þú nennir
hvort sem er ekki að liggja í sólbaði.
Þetta hressir okkur og styrkir og verður
kannski til þess að við höldum göngutúr-
unum áfram þegar við komum heim.“
Ég tók áskoruninni enda vart í kot vísað
að rölta í gylltum sandi og horfa á blátt
Miðjarðarhafið. Heilu fjölskyldurnar lágu
á bekkjum eða handklæðum í sandinum
og nutu lífsins. Sumir sóluðu sig, aðrir
lásu í skugga sólhlífar. Börnin léku sér í
fjöruborðinu, mokuðu í fötur eða bjuggu
til sandkastala. Frítíminn var nýttur hvort
heldur var meðal innfæddra eða gesta.
Þeir sem fengið höfðu nóg af sólinni
leituðu á nálægan strandbar og pöntuðu
kaldan drykk.
Við röltum það nærri sjónum að stöku
öldur náðu okkur og sópuðu sandi af
tánum. Alls staðar var fólk að leika sér
á bárubrún, börn jafnt sem fullorðnir.
Verðir höfðu gát á að enginn hætti sér of
langt. Úti fyrir þeystu sækettir þeirra sem
undu ekki ró sólböðunar og enn utar sást
í snekkjur hinna ofurríku, eða að minnsta
kosti þeirra sem enn hafa nægilegt láns-
traust til að sigla slíkum fleyjum, sýna sig
og sjá aðra.
Það verður að viðurkennast að heldur
þægilegra er að ganga með þessum hætti
í suðrænni veðurblíðu en í misjafnri veðr-
áttu landsins bláa enda sóttist okkur gang-
an vel á nánast endalausri sandströndinni.
Við vorum hætt að taka eftir því fjölmarga
fólki sem á vegi okkar varð fyrr en konan
hnippti í mig og sagði í forundran: „Þessi
er ekki í neinu, hann er ber.“ Mikið rétt,
skammt undan okkur stóð heldur vamb-
síður karl bísperrtur og horfði til hafs,
rétt eins og guð skapaði hann, sem sagt á
sprellanum.
„Hvers lags er þetta,“ sagði konan, „get-
ur maðurinn ekki verið í sundfötum eins
og aðrir, það er nú ekki eins og þessi fitu-
bolla sé eitthvert augnayndi.“ Hún hafði
varla sleppt orðinu þegar annar strípaling-
ur blasti við augum, heldur mjóslegnari
sem gerði slátrið meira áberandi en fráleitt
meiri yndisauka. Sá þriðji lá síðan eins og
skata, hálfvegis á hlið og hálfvegis á kviði
og sólaði á sér eistun að aftanverðu. Sú
sýn var einna minnst fyrir augað.
„Ja hérna, í hverju erum við lent,“ sagði
frúin og leit undan þegar við gengum
framhjá þeim þriðja en það dugði lítt. Fram
undan stóðu ýmist eða lágu berir karlar í
öllum stærðum og gerðum og sóluðu á sér
kroppinn. Húðlitur þeirra sýndi að þeir
voru ekki þarna í fyrsta sinn. Sumir voru
eins og gamlar leðurtöskur, nema heldur
krumpaðri. Konur í þessu strípistóði voru
hins vegar fáar, einhverra hluta vegna.
Heldur við aldur flestar, að því er best varð
séð og síst álitlegri en karlarnir nema fyrir
þær sakir að ekki þvældust fyrir þeim
utanáliggjandi pípulagnir.
„Snúum við,“ sagði minn betri helming-
ur sem greinilega leist ekki á blikuna.
„Þá lendum við aftur á þessum sem
er með bakhliðina á scrotum í tani, eins
gæfulegt og það nú er,“ sagði ég. „Á
flestum stöðum vildi ég sólbrenna annars
staðar en þar,“ bætti ég við, svona upp úr
eins manns hljóði þegar mér varð hugsað
til þessa kynbróður míns þar sem hann lá í
sandinum í undarlega læstri hliðarlegu.
„Það verður að hafa það,“ sagði mín
kona og setti undir sig hausinn á bakaleið-
inni, „þetta er ekki fyrir minn smekk.“
„Hvað þá með okkar daglegu göngu
á ströndinni?,“ spurði ég í sakleysi þess
sem komið hefur sér undan göngtúrum í
áratugi.
„Við göngum bara þegar við komum
heim,“ sagði frúin um leið og hún stikaði
fram hjá þessum í hliðarlegunni. „Það er
ólíklegt að þeir liggi svona berrassaðir
þvers og kruss á Kársnesinu.“
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
G æ ð i • H r e i n l e i k i • V i r k n i
Grunnpakki Kára Steins
Grunnpakkinn frá
NOW inniheldur þau
lykil næringarefni sem
flestir fá ekki nóg af.
Frábær viðbót
„Til að ná hámarks árangri
þarf ég að gera miklar
kröfur til sjálfs mín og þess
sem ég læt ofan í mig.
Ég vel NOW!“
Kári Steinn Karlsson,
hlaupari og ólympíufari.
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
30 viðhorf Helgin 29. júní-1. júlí 2012