Dagfari - 01.05.1992, Blaðsíða 21

Dagfari
Mótmæli
Andóf gegn heræfingum
Enn á ný leyfðu íslensk stjómvöld
heræfingar hér á landi s.l. sumar og að
þessu sinni voru þær viðameiri en nokkm
sinni fyrr. Hingað til hefur bandaríski
herinn látið sér nægja svoneffid
“vamarsvæði” til stríðsleikja sinna en að
þessu sinni var meira lagt undir. Var
hermönnum dreift víða um land og m.a.
um hálendið. Herstöðvaandstæðingar í
uppsveitum Ámessýslu vildu ekki una
þessum yfírgangi og efndu til
mótmælafundar í Tungnaréttum að kvöldi
29. júlí eða daginn áður en heræfingamar
hófust. Fólk streymdi í Tungnaréttir á
bílum, gangandi og á hestum. Sigurður
Þorsteinsson bóndi á Heiði, Kristín
Astgeirsdóttir þingmaður Kvennalistans og
Steingrímur Sigfússon þingmaður
Alþýðubandalagsins fluttu ávörp á
fundinum sem var vel sóttur. Sigurður
Þorsteinsson sagði m.a. að með þessum
æfingum væri friðsældin í Ámessýslu rofin
og hann gæti ekki annað en litið á þennan
Olíufylling á vígtólið. Björgunarsveitarmaður að störfum.
her sem mengun á landinu.
Mengunarhættan var vissulega nærtæk.
Að Einholti í Biskupstungum kom herinn
sér upp olíubirgðarstöð meðan á
æfingunum stóð. Þar var fýllt á þyrlur sem
fluttu hermenn lcngra upp í óbyggðir en
ekki var gefið upp nákvæmlega hvar
æfingamar fóm fram. Slikum
hemaðarumsvifum fylgir ávallt töluverð
hætta á óhöppum og þarf ekki að orðlengja
það hvílíkum skaða olíuleki gæti valdið t.d.
á grunnvatni á þessu svæði. Á fundinum
kom greinilega fram sú skoðun að
heræfingarnar væru hreinn yfirgangur, ekki
aðeins af hálfu bandaríska hersins heldur
einnig þeirra ráðamanna íslenskra sem
athugasemdalaust og með gleði afhentu
erlendum her land sitt til afnota.
Herstöðvaandstæðingar, bæði
heimamenn og lengra að komir fóm í
Einholt nokkrum dögum seinna og hittu á
komutíma herþyrlanna. Mikill
taugatitringur var í liðsforingjunum og ekki
síður í björgunarsveitarmönnum sem höfðu
fengið það hlutverk að vakta svæðið. I
fyrstu máttu hermennimir ekki að hreyfa
sig út úr þyrlunum en þó var opnað að
aftan til útloftunar. Var ömurlegt að sjá þá
sitjandi hnípna í röðum með morðtólin á
milli hnjánna. Mikinn óhug setti og að
sveitafólkinu að sjá slík vígtól í návígi rétt
hjá heimilum sínum. Að endingu stóðust
hermennimir þó ekki áskoranir
herstöðvaandstæðinga en komu út þar sem
þeim var gerð grein fyrir að þeir væm hér í
óþökk fólksins í sveitinni. Einnig var dreift
til þeirra dreifiritum sem þeir þorðu þó
varla að taka við. Samtökunum bámst síðar
fréttir af því að eintök af þeim hefðu borist
inn í herstöðina og gengið þar í milli
manna en algert bann er lagt við slíku
upplýsingastreymi.
ÚR ÆVINTÝRALJÓÐUM
Svartir spíral veggir og
myndir af svönum, appelsínugulum
hestum í munstri til skiftis
svanur
hestur
svanur
hestur
í mjög marga síminnkandi
hringi sem þrengjast dýpst
og innst um litla rauðklædda
skúffu en þar
eitt tár úr konu
ég geymi það
Snerti það einhver breytist
sá hinn sami í kráku sem
syngur eldgömul lög úr
skræpóttum barka sem aldrei
hljóðnar
og ég geymi það
Kristín Ómarsdóttir
21