Dagfari - 01.05.1992, Blaðsíða 22

Ljóð
Dagfari
Eyvindur Eiríksson:
Völustef úr vetri
24 tilbrigði
1. AR
Fom spjöll fíra!
Ég minni þig á fom spjöll
fira, frændi.
2. ^-FÉ
Níu man ég heima, sagði hún,
níu í viði.
Vom það níu skógar og níu
heimar?
Eða var enginn skógur og
aðeins einn heimur?
3. fj-ÚR
Gap var ginnunga en gras
hvergi.
Nei, gras hvergi og gapið
tekur við.
Sandur og svalar unnir ríkja
ein.
4. É-LAUKUR
Langt er nú síðan sól skein
sunnan
á salar steina, frændi,
enda var gmnd þá gróin
grænum lauki.
5. |>-ÁS
Þá gengu regin öll á rökstóla.
Þar settust síðan önnur guð
og steyptu öllum rökum.
6. t-TÝR
Tefldu í túni, teitir vom, uns
þeir komu.
Þursar, þijóskir þursar.
7. Q-MAÐUR
Öflgir og ástgir íundu á landi
lítt megandi
Ask og Emblu örlöglaus og
líf gáfu,
uns þursinn henti þeim á haug
án lífs og litar.
8. Él-JÓR
Ask veit ég standa, háan
baðm ausinn hvíta auri,
er klúkir nú kaltré, sým
seyrður.
9. X-GJÖF
Gullveigu geimm studdu,
þrisvar brenndu
þó hún lifði.
En kæfði sig á gullinu,
ftændi, kæfði sig.
10. <P- INGVI
Þá gengu regin öll á rökstóla
og um það gættust
hverjir hefðu loft allt lævi
blandið.
En þeim var meinaður
aðgangur að móðurtölvunni.
11. I> -ÞURS
Á gengust eiðar, orð og særi.
Já, eiðar og særi orð ein á
blaði.
12. j^-BJARKAN
Gól í gálgviði fagurrauður
hani.
Og blái haninn kvað í
kolskógi.
13. W-HAGL
Á fellur austan um eiturdali
söxum og sverðum.
Og vestan ógnflaugum með
og eldskeytum.
14. Y-kaun
Bræður munu berjast og að
bönum verðast.
Og þeir börðust.
15. j> -ÖNN
Hart er í heimi, hórdómur
mikill.
Og hver dómur öðmm verri.
16. I -ÍS
Vindöld, vargöld, áður veröld
steypist.
Og hún steypist, frændi.
17. /fs-ELGUR
Huginn og Muninn fljúga
hvem dag Jörmungmnd yfír.
Óttast ég um Hugin, og enn
meir um Munin.
18. Y -ÝR
Skelfur Yggdrasill askur
standandi
ymur hið aldna tré.
Og fellur stynjandi í
storminum.
19. ft-REIÐ
Troða halir helveg en himinn
klofnar.
Klofnar í rót.
Hver getur þá öruggur heljar
beðið?
20. Y-SÓL
Sól tér sortna, sígur fold í
mar, frændi.
Og öll sólskin verða svört í
svörtum snjó.
21. Y-NAUÐ
Hverfa af himni heiðar
stjömur
- og norðurljós.
22. IX- FIRÐ
Leikur hár hiti við himin
sjálfan.
Brennir jörð, brennir líf,
brennur mér í beinum.
23. (X|-DAGUR
Sal sá hún standa sólu fegri,
frændi.
I-Ivort skulu salir auðir um
aldurdaga?
24. ÓÐAL
Upp sér hún koma iðjagræna
sólu birta jörð úr ægi.
Byggja þar dyggvar dróttir,
frændi.
Vitið þér enn?
22