Aðventfréttir - 01.05.1992, Blaðsíða 13

fulltrúar hans og ég er sannfærður um
að Guð hefur falið Sjöunda dags
aðventistum að boða sérstakan
boðskap á þessum síðustu tímum
veraldarsögunnar — boðskap hinna
þriggja engla í Opinberunarbókinni
14.12. Okkurerfahðaðboðahiðeih'fa
fagnaðarerindi sem kallar alla menn til
að tilbiðja Guð, til að halda boðorð
hans og til að hafa trúna á Jesú.
í þessum tilgangi er það okkur
gleðiefni að helga tíma okkar, hæfileika
og eignir Guði því við erum ráðsmenn
hans. Þetta gerum við í ljósi þess að
„með því að gefa Jesús gaf Guð allan
himininn okkur til frelsunar."11
Skýringar neðanmáls:
1. Jon Johnston, „Growing Me-ism
and Materialism,“ ChristtanityToday
Institute, 17. jan. 1986 bls. 16.
2: Tom Sine, The Mustard Seed
Conspiracy, bls. 78.
3. Sama rit, bls. 78.
4. T ony Campolo, Adventist Review,
20. apríl 1989, bls. 10.
5.. Christ’sObjectLessons,hls. 342.
6. DeNeed L. Brown and Patricia
Davis, „ForVirginaTeens, Emptiness
Amid Plenty,“ Washington Post, 8.
des. 1991.
7. Um mataræði, bækur, áfengi,
reykingar, skemmtanir, o.sv.frv, sjá
Christian Behavior,“ Seventh-day
Adventist Believe, bls. 272-292.
8. Counsels on Stewardship bls.
15.
9. Campolö, bls. 10.
10. Eugene Linden, Time, 13, júlí
1992, bls. 68.
11. The Desire ofAges, bls. 565.
SAMSTARF GUÐS
OG MANNS
Eftir Ellen G. White
Guð er ekki háður þátttöku manna í framkvæmd fyrirætlana sinna. Hann gæti hafa gert engla
að flutningsmönnum sannleikans. Hann gæti hafa boðað vilja sinn með eigin röddu sinni eins
og lögmálið var kunngjört frá Sínaí fjalli. En í þeim tilgangi að vekja anda gjafmildi og fórnfýsi
hið innra með okkur hefur hann valið menn sem framkvæmdaraðila verks síns.
Sérhver framkvæmd sjálfsfórnar sem unnin er öðrum til blessunar mun styrkja anda
góðvildar og góðgerðarsemi í hjarta gefandans og efla henn í samstöðu sinni við frelsara
heimsins, hann, sem „gjörðist fátækur yðar vegna, þótt ríkur væri, til þess að þér auðguðust af
fátækt hans.“ Einungis ef við uþþfyllum hinn guðdómlega tilgang sköþunar okkar getur líf okkar
orðið okkur tilblessunar. Allar þær góðu gjafir sem Guð gefur manninum verða honum einungis
til bölvunar ef hann nýtir þær ekki öðrum til blessunar og verki Guðs hér á jörðu til eflingar.
R&H, 7.des. 1886.
Ef Guð hefur blessað okkur með allsnægtum þá er það ekki réttmætt að við notum tíma okkar
til og beinum athygli okkar að því sem hann hefur gefið okkur að láni í ríkari mæli en að honum
sjálfum. Gefandinn er gjöfinni meiri. Við erum verði keyþt, ekki erum við okkar eigin. Höfum
við gleymt hvílíkt verð var greitt fyrir endurlausn okkar? Er þakklætið lífvana í hjörtum okkar?
Gerir kross Krists ekki líf í þægindum og óhófi skömm til?... Við njótum nú ávaxta hinnar
takmarkalausu sjálfsfórnar hans. Við skulum því gefa á meðan það er á okkar valdi. Vð skulum
vinna á meðan okkur gefst þróttur til. Við skulum starfa meðan dagur er. Helgum tíma okkar og
fjármuni þjónustu Guðs þannig að við að lokum munum njóta velþóknunar hans og launa. R&H,
17. okt.1882.
Gjafmildi er okkur ekki svo eiginleg dyggð að við öðlumst hana fyrir tilviljun. Hana verður
að rækta. Við verður af ásettu ráði að vilja heiðra Guð með eigum okkar, og við megum ekki láta
neitt freista okkar að ræna Guð tíund og gjöfum sem eru hans réttmæta eign. Við verðum að vera
hyggin og vinna kerfisbundið og stöðuglega í líknarstarfi okkar gagnvart mönnum og
þakklætistjáningu okkar til Guðs fyrir ríkulegar gjafir hans í okkar garð... Þegar við þrettum Guð,
þrettum við okkur sjálf. Við látum himneskan fjársjóð frá okkur fara til þess eins að eiga meira
af þessum heimi. Þetta er tjón sem við getum ekki afborið. Ef við lifum þannig að við öðlumst
blessanir Guðs munum við njóta auðgandi áhrifa handar hans í tímanlegum viðskiþtum okkar.
En ef hönd hans vinnur gegn okkur megnar hann að ónýta öll okkar áform og dreifa mun hraðar
en okkur tekst að safna. 5T 271,272.
Aðventfréttir 5.1992
13