Aðventfréttir - 01.01.1995, Síða 2

besta en einnig þeir eru háðir
takmörkunum mannlegrar dóm-
greindar og viðburða utan þeirra
áhrifasviðs. Sem einn af
„bræðrunum" þá viðurkenni ég svo
sannarlega að okkur tekst ekki alltaf
að hitta naglann á höfuðið. Ég
viðurkenni það án þess að hika og
við verðum að læra af mistökum for-
tíðarinnar og leyfa þeirri þekkingu
að hjálpa okkur í framtíðinni. Ég tel
það ógnvekjandi þegar safnaðar-
stjórnendur telja sig óskeikula. En
það er margt sem hefur átt sér stað
innan okkar deildar á árinu 1994
sem ég þakka Drottni fyrir. Til
dæmis má nefna myndun safnaðar í
Albaníu og þar er einnig búið að
byggja og vígja nýja kirkju. Einnig
hafa verið byggðar u.þ.b. 20 nýjar
kirkjur í Pakistan því söfnuðurinn
þar hefur hafið starf á svæðum þar
sem ekkert starf var áður, aðallega í
stærri borgum með fleiri en milljón
íbúa. Söfnuðir okkar í Eistlandi,
Lettlandi og Litháen hafa verið hluti
þessarar Deildar í nákvæmlega eitt
ár. Þetta ár hefur verið ár mikilla
framkvæmda í lífi safnaðanna þar.
Ég fagna vegna mikils fjölda ungs
fólks innan safnaðar okkar. Við
verðum þess sérstaklega vör í
Austur-Evrópu en ekki einungis
þar. Ég sé þetta einnig skírt og
greinilega í mínum eigin söfnuði í
St. Albans. Mér er sagt að í Póllandi
séu um 70% safnaðarmeðlima ungt
fólk og um 70-80% allra safnaðar-
meðlima séu fyrstu kynslóðar
aðventistar! Þetta eru athyglisverðar
tölur jafnvel þótt við tökum mið af
því að mikill fjöldi safnaðarmeðlima
okkar í Póllandi fluttist til Vestur-
landa á sjöunda, áttunda og níunda
áratugnum. Ég fagna vegna þeirrar
vakningar innan Deildarinnar varð-
andi trúboðsstarf sem kemur fram í
árlegri innsöfnun safnaðarins. Þegar
endanlegar tölur varðandi inn-
söfnun birtast fyrir 1994 er líklegt að
þær verði þær hæstu sem nokkurn
tíma hafa sést. Já svo sannarlega,
það er líf í söfnuðinum. Drottinn er
með fólki sínu.
En allt er ekki með kyrrum
AÐVENTFRÉTTIR
58. árgangur -1. tbl. 1995
ÚTGEFANDI: S. d. aöventistar á íslandi
Ritstjóri og ábyrgöarmaöur: Eric Guömundsson
Setning og umbrot: Skrifstofa aöventista
Filmuvinna og prentun: Prenttækni hf.
kjörum. Það eru atriði sem við
verðum að skoða alvarlega varðandi
persónulegt andlegt líf, varðandi
persónulega forgangsröðun í
notkun fjármuna, varðandi
persónulega þátttöku í lífi og vitnis-
burði safnaðarins. Þetta eru
persónubundin efni sem er
einungis hægt að fást við persónu-
lega. Þegar allt kemur til alls get
einungis ég fengist við mitt eigið líf.
Því miður virðumst við eiga betur
með að leiðrétta aðra en að fást við
eigin vandamál. Þegar kemur að lífi
náunga míns þá eru ýmsir hlutir
sem best er að leggja í hönd
Drottins. Það er gott fyrir mig að
gera mér grein fyrir að hvað snertir
samband mitt við aðra þá felast
mikil andlegheit í kærleiksríkri og
opinni afstöðu og umburðarlyndi.
Og þá eru það sameiginleg mál-
efni alls safnaðarins. Jafnvel þó að
okkur sé að takast að laga ýmis fjár-
hagsleg vandamál verðum við að
viðurkenna að það svið er kannski
hið lítilmótlegasta þar sem okkur er
sameiginlega áfátt. Enn meira
grundvallaratriði er (1) sameiginlegt
traust og (2) sannfæring hvers
einstaklings fyrir sig um ábyrgð og
eignaraðild að söfnuðinum. Hið
dæmigerða þeir/við gljúfur milli
presta eða starfsmanna og leik-
manna safnaðarins verður að
hverfa. Það er hugsunarháttur sem
er ekki af hinu góða og sem hindrar
líf og vöxt safnaðarins. Eini
munurinn á milli okkar er byggður á
þeim verkefnum sem okkur eru sett
fyrir. Það er allt og sumt! Presta-
stéttin á ekki söfnuðinn. Þegnar
safnaðarins eru allir eignaraðilar að
söfnuðinum. Það mun ekki verða
nein breyting á högum safnaðarins,
sérstaklega ekki hér í Evrópu, fyrr en
við höfum skilið þessa hluti rétt.
Ég velti því fyrir mér hvað 1995
mun bera í skauti sér. Eða kannski
snýst það ekki um hvað árið muni
veita mér sem þiggjanda heldur
hvað ég sem framkvæmdaaðili mun
gera úr því. Þó að framtíðin sé
örugglega í hendi Guðs þá er tíminn
og tækifærin sveigjanlegt hugtak
sem hægt er aðlaga. Morgun-
dagurinn er gjöf. Hvernig mun ég
og þú nýta okkur þá gjöf?
Sumir taka með sér svo mikinn
farangur frá fortíðinni að þeir
sligast. Fjölskylda þeirra og
söfnuður finnur fyrir því sama. Ég á
erfitt með að framfylgja þessu þó að
ég viðurkenni að vonbrigði og vonir
sem brugðust eru erfiðar að sætta sig
við. En hættum nú að ofsækja okkur
sjálf! Þetta er nýr dagur (eða nýtt ár).
Guð hefur ekki fyrirskipað okkur
stöðugt að burðast með vandamál
fortíðarinnar á bakinu. Spurningin
er: Hve innilega óskum við (eða ég)
þess að þetta sé nýtt ár í þeim mæli
sem okkur er unnt að hafa áhrif þar
á?
Þegar ég bið fyrir ykkur þarf ég á
því að halda að þið minnist mín í
bænum ykkar. Ég bið þess að von og
ekki örvænting muni einkenna
hugsun okkar og viðhorf á árinu
1995. Ég bið þess að við munum
gerast þátttakendur í þessu ári af
djörfung og á skapandi hátt. Ég bið
þess að þið munuð leggja hinu góða
lið á árinu og þeim sem hrópa á
hjálp, í hljóði eða upphátt.
1995 getur orðið mjög farsælt nýtt
ár.
Þýðing: Eric Guðmundsson
Dr. Jan Paulsen formaður Stór-Evrópudeildarinnar
AðventFréttir 1,1995
2