Heimilisritið - 01.01.1946, Blaðsíða 5

erfiðleika er venjulega ófull-
nægjandi. Haldið henni að-
skildri frá fjármálaörðugleikum
<og heimiliserjum.
Fyrir konuna er ekkert ör-
yggi eins gott og öryggi orða.
Hún þarfnast að heyra munn-
legar ástartjáningar á viðeig-
andi hátt, til þess að hún losni
undan hinu hversdagslega fargi,
sem hjónabandið myndi annars
leggja henni á herðar. Sannindi
þessa hafa ótal sinnum verið
staðfest af hjúskaparsérfræð-
ingum, er iðulega hafa komizt
að þeirri niðurstöðu, að kyn-
ferðileg fullnæging sé einmitt
oft ekki gagnkvæm af sálfræði-
legum orsökum fremur en lík-
amlegum. Ef þú le^gur jafn-
mikla rækt og alúð við hjóna-
band þitt og þú leggur við
starf þitt, muntu komast að
raun um, að það borgar sig vel
fyrir þig.
Þögn er ekki gulls ígildi.
„Ef hann ræddi bara einhvem
tíma við mig“, er algeng setn-
ing hjá mörgum eiginkonum.^
Það er nokkurn veginn sama,
hvaða umræðuefni þú velur, —
bara ef þú ræðir við hana.
Hugur hennar er jafnmót-
tækilegur nú og hann var áður
IÍEIMILISRITIÐ
en þið giftust — eða hefur hug-
myndasvið hennar hrörnað sök-
um þess að þú hefur ekki sýnt
því ræktarsemi?
Reyndu að tala við hana um
sitt af hverju, sem gerzt hefur
þann daginn, því að á hverjum
degi verður þú þáttakandi eða
vottur að ýmsum frásagnarverð-
um atvikum.
Hún kann þér þakkir fyrir
hverja þá eftirtekt og viðmóts-
hlýju, sem þú sýnir henni, eftir
dagsins eril og umsang, jafnvel
þótt dagsverk hennar hafi ver-
ið lýjandi og sljóvgandi fyrir
hana.
3