Heimilisritið - 01.01.1946, Qupperneq 21

Erf ðaskr áin
Sérkennileg smásaga eítir Michael Hervey
ÉG VAR hræddur um, að þér
mynduð biðja mig um það“,
sagði umsjónarmaðurinn and-
varpandi og fálmaði eftir tó-
bakspung sínum. „Jafnskjótt og
fólk veit, að ég er umsjónar-
maður á lögreglunni, bregzt það
varla, að ég er spurður um,
hvert sé óvenjulegasta málið,
sem ég hafi fengizt við.
„Vissulega vil ég alls ekki
koma dónalega fram við þig, en
það vill svo til, að ég er í leyfi
núna, og ef það er nokkuð, sem
ég hef ýmigust á, þá eru það
kjaftasamkvæmi meðan á frí-
dögum mínum stendur11.
„Haltu áfram, John“, sagði
kona hans hlæjandi. „Þú veizt,
að í rauninni hefur þú mjög
gaman af að tala um mál þín,
hvort sem þú ert í fríi eða ekki.
Kærið yður kollóttan um mann-
inn minn“, sagði hún og snéri
sér að þrekna manninum, sem
bersýnilega sá eftir því að hafa
ymprað á málinu; „hann lætur
alltaf eins og honum sé illa við
að tala um starf sitt, en sann-
leikurinn er sá, að hann er
aldrei ánægðari en þegar hann
segir frá“.
HEIMILISRITIÐ
„Auðvitað vill hann ekki
kannast við það, en þama hefur
hann setið eins og á nálum og
óskað þess, að einhver ykkar
karlmannanna spyrði hann,
hvert væri óvenjulegasta mál
hans“.
„Hm!“ Umsjónarmaðurinn
saug upp í nefið og lát sem
hann væri önnum kafinn við að
kveikja í pípunni sinni.
„Segðu herramönnunum frá
Severin-málinu“, sagði kona
hans hlýlega.
„Ef til vill vilduð þér fá eitt
glas áður?“ sagði litli maðurinn
ákafur, þar eð umsjónarmaður-
inn virtist ekki mýkjast. Hann
stóð upp í skyndi og hringdi á
þjóninn, áður en umsjónarmað-
urinn gat lagt nokkuð til mál-
anna.
Það var komið inn með glös-
in, og gestirnir hagræddu sér í
sætunum og bjuggust til að
hlusta á frásögn umsjónar-
mannsins. En hann virtist ekki
vera að flýta sér. Hann lauk við
viskíið sitt og sódavatnið, lét
tómt glasið frá sér á borðið og
leit nístandi augnaráði á fólkið
undan loðnum augnabrúnunum.
19
/