Læknablaðið - 01.12.1915, Blaðsíða 17

LÆKNABLAÐIÐ
i9í
aS læknar endurgreiddu aögeröarkostnaö þeirra og ætti þá alt að koma í
sama stað niöur fyrir lækna. Þó er það álit landlæknis, sem er þessu máli
kunnur, aö hentugra sé aö viöhaldsskyldan hvíli á héruðunum en læknum.
Álag vaxi oft upp í mikla upphæð, sem kemur ef til vill niöur á fátækri
ekkju. Má því vera, aö réttara væri aö haga þessu svo sem Ól. Lárussdn
leggur til.
Um blóðspýting. Grein G. Br. um þetta efni þykir mér mjög eftirtektar-
verö og mikil likindi til aö skoöun S. Bangs hafi við rétt rök aö styðjast.
Á námsárum mínum í Höfn kyntist eg manni (Þorst. Erlingssyni, skáldi),
sem lengi hafði gengið meö blóðspýting. Hann sagði mér, að hann hefði
orðið leiður á að fylgja fyrirsögn lækna um kyrð og rúmlegu er til lengdar
lét, og tók það ráð upp hjá sjálfum sér, að fara á fætur og ganga úti í
hægðum sínum eins og ekkert væri. Sagði að sér hefði orðið þetta að góðu,
og að hann hefði ekki orðið var við nein ill áhrif af því. Þetta vakti um-
hugsun mína um málið og hef eg oft leyft sjúkl. með blóðspýting að vera
á fótum, en að eins tekið þeim vara fyrir að reyna verulega á sig. Eg hefi
ekki séð þetta verða neinum að meini, og held að full ástæða sé til þess að
reyna þessa aðferð. Sjúklingunum er þetta miklu þægilegra og að ýmsu
leyti heilsusamlegra en að liggja timum saman grafkyrrir í rúminu.
Fyrirspurn.
'Við yfirsetukonurnar höfum engin samtök og ekkert niálgagn til þess
að ræða vor mál og vernda vorn hag, og kom mér því til hugar að beina
eftirfarandi fyrirspurn til Læknablaðsins.
Hinn I. febr. þ. á. var eg sótt til að sitja yfir konu. Alt gekk í bezta lagi.
Konan fór á fætur á venjulegum tíma og hefir verið heilbrigð síðan þangað
til nú fyrir hálfum mánuði. Iiún vitjaði þá læknis vegna lasleika, og sagði
hann henni, að partur af fylgju muni hafa orðiö eftir er hún átti barnið,
og af því stafi sjúkdómur hennar. Saga þessi hefir síðan borist um um-
dæmið og er sögð sem dæmi vankunnáttu minnar.
Nú spyr eg Lbl.: Er það mögulegt, að kona, sem fætt hefir reglulega,
hefir heilsast vel á eftir og verið heilbrigð í 9þo mánuð, geti gengið þennan
tíma með part af fylgju i sér og veikst síðan af þeirri orsök? Ef þetta
getur ekki komið til mála, þá vildi eg vekja athygli á því, hve mikill á-
byrgðarhluti það er fyrir lækna að gefa ástæðu til þess að kviksögur berist
út, sem spilla mannorði náungans. YFIRSETUKONA.
*
Svar: Fyrirspurn þessari er fljótsvarað, ef hjer er rétt skýrt
f r á. Hafi konan verið algerlega heilbrigð i—2 mánuði á eftir fæðingunni,
og blóðmissir verið annað hvort enginn eða reglulegur þennan tíma eða
lengur, — þá er fæðingunni ekki um að kenna, og heldur ekki nein líkindi
til þess, að partur af fylgju hafi orðið eftir. En hvers vegna leitaði konan
læknis ? Líklega vegna þess, að blóðmissir hefir verið óreglulegur og þroti
innan í leginu. Hve lengi hefir þá konan 'haft þennan
k v i 11 a ? Hafi hann komið strax eftir fæðinguna en konan verið heilbrigð