Læknablaðið - 01.06.1923, Blaðsíða 3

6. blað.
líEKmiLfjflie
9- árg. Júní, 1923.
Læknaþingin i Stokkhólmi.
Skurðlæknafundurinn.
Félag norrænna kírurga hélt 14. fund sinn dagana 14.—16. júní þ. á.
í Stokkhólmi og sátu fundinn um 200 læknar úr öllum Nor'ðurlöndum, en
auðvitað voru Sviar þar í miklum meirihluta.
Umræöuefni voru aöallega 3, en auk þess voru haldnir margir fyrir-
lestrar og sýningar á sjúklingum og áhöldum.
Fyrsta daginn var aðalumræðuefnið fractura colli femoris
og hófu þeir umræður próf. Faltin í Helsingfors og Lindgren í
Uppsölum, en auk þeirra tóku ýmsir aðrir jiátt í umræðunum og skýrðu
írá sinni revnslu. Brotunum vildu menn aðallega skifta í tvo flokka medial,
eða þau eiginlegu collumbrot, og lateral eða cervico-trochanter-brot, og
er mikill rnunur á þeim brotum, hvernig gengur að græða þau. Collum-
brot hafa lengi verið vanrækt af læknum og þótt nær því sama, hvað
við þau væri gert, árangurinn yrði hvort sem væri oftast lélegur, og því
ekki vert að vera að hafa núkið fyrir sjúklingum með collumbrot. Það
hefir líka komið í ljós við rannsóknir á afdrifum sjúkl. að árangurinn
var mjög lítill og slæmur eftir legu með sandpokastuðningi eöa einföldu
sigi, sem mest var notað áður. A seinni árum hafa kornið frani kröfur
um það, að fara með collunibrot eins. og hver önnur beinbrot, — repositio
et retentio — og árangurinn hefir batnað stórum. Aðferð W h i t m a n n’s
hefir þótt gefast einna l^est, en hann reponerar og leggur svo á gips-
bindi í abductio og rotatio irin á við. Löfberg í Málmey hefir innleitt
])á meðferð á Norðurlöndum, enda bar skýrsla hans um collumbrot, vott
um einna bestan árangur, af þeirn, sem frarn komu á fundinum.
Næsta dag var aðalumræðuefnið sectio caesarea og voru þeir
Brandt i Kristjaniu og Essen-Möller í Lundi frumtnælendur,
Keisaraskuröur er farinn að tíðkast meir og meir á seinni árum, og ekki
eingöngu á konum með þrönga grind, sem geta ekki fætt á annan hátt,
heldur líka við ýmsum kvillum eins og t. d. eclampsia, plac. prævia o. fl.
Keisaraskuröur má nú teljast fremur hættulítil óperatíón þegar hægt er
að gera hana áður en nokkur infectio hefir komist upp i uterus, en þó
vilja menn ekki gera classiskan keisaraskurð nema vera alveg vissir, og
helst að ekki hafi verið vitjað um áður. En öðru máli er að gegna um
extraperitoneal keisaraskurð, sem nú er farinn að tiðkast jafnvel þótt
sótthiti sé kominri, en þar er ])ó hætta á "bandvefsphlegmone, sem getur
orðið slæm og hættuleg. Nú er lika gerður transperitoneal keisaraskurður