Læknablaðið - 01.02.1924, Blaðsíða 3

io. árg.
Febrúar, 1924.
2. blað.
Diptheria faucium.
Hitt og þetta um veikina og meðferð hennar
eftir Steingrím Matthíasson.
I.
„Alt líf kristins manns á aÖ vera sifeld guðsþjónusta", þ. e. hann á
daglega að hafa gu'Ssorð um hönd og lesa guSsor'ðabækur. Eins þarf ár-
vakur og ástundunarsamur læknir að vera sílesandi lækningarit, og má
engan dag láta svo líöa, að hann ekki lesi í einhverju tímariti eða fletti
upp í sínurn gömlu lækningá-skruddum.
Eitthvað á þessa lei'ð fórust okkur orð, Stefáni kollega í Aars og mér, er
við fyrir nokkrum árum töluðum saman um okkar m o d u s v i v e,n d i.
Það er áreiðanlega nauðsynlegt að lesa stöðugt, og læra eitthvað nýtt til
viðbótar áður numdu, til þess ekki að týna öllu niður, trúnni með, og
til þess ekki að svæfa samviskuna og hætta öllum aðgerðum. Hræðumst
sálarmorðið.
Gagnvart miklu af því sem barmafyllir bækur og blöð, verður maöur
smárn saman i m m u n eða a n æ s t e t i s k u r, en urn suma sjúkdóma
og aðferðir i t e r a p i er fróðleiksfýsnin sívaxandi. Og hefir hver sitt
áhugaefni.
Barnaveikin er einn þeirra sjúkdóma, sem sérstaklega hefir frá þvi
íyrsta vakið athygli mína og óbeit. Mér hefir ætið fundist sú veiki standa
„í andskotaflokkinum miðjum,“ eins og þar stendur, Þess vegna hefi eg
ætíð reynt að fylgjast með í baráttunni gegn henni.
Þó að eg aldrei hafi komist í kast við neina sérlega útbreidda skæðá
barnaveikisfarsótt, hefi eg smám sarnan séð allar hinar helstu tegundir
veikinnar — frá vægum kverkaskít óþekkjanlegum makroskopist sem
barnaveiki, til hvitra, greinilegra skófna alla leið fram í nasir, krúps í
barka og til þungrar, banvænnar septiskrar difteri, með hæmaturi og
anuri, en einnig hefi eg séð margháttaðar lamanir eftir á.
Flestöll árin sem eg hefi j)jónað Akureyrarhéraði (frá 1907) hefir engin
l)arnaveiki komið fyrir, og þau árin sem borið hefir á veikinni, hefir hún
yfirleitt verið væg og að eins stungið sér niður á víð og dreif. Serum
hefir mér fundist hjálpa vel oftastnær. Krúp-tilfelli hafa verið fá. Að eins
5 sinnum hefi eg þurft að gera tracheotomi. 3 af börnunum lifðu.
II.
Eftir mikinn lestur var eg farinn að verða vantrúaður á serum-terapi —