Læknablaðið - 01.02.1924, Blaðsíða 15

LÆKNABLAÐIÐ
X).
haft fluor albus. í desember i fyrra var hún opereruö vegna g r a v.
extrauteriha í vinstri tuba, og var ])á ekkert annaö óeSlilegt að
sjá í abdomen. Henni heilsaSist ágætlega eftir operationina, og var eftir
það frisk þanga'ö til í mars i vetur. Þá fór hún að fá verki í lífiö, mest
vinstra megin og varö febril. Seint í apríl lagöist hún í rúmiö og var þá
orðin háfebril, er hún loks vitjaöi læknis. Þá voru eymsli yfir öllum neöri
hluta kviðarins og tumor neöantil i lifinu og l)ar mest á honum vinstra
megin. Gröftur fanst þá og i þvaginu. 'Hún lá svo lengi mjög veik meö
septiskum hita og virtist aðfram komin. í lok júlí skoðaöi eg hana. Hún
hafði þá töluvert stóran tumor vinstra megin við uterus og þvagið var
þvkt af greftri. Diagnosan var þá pelveoperitonitis út frá salpingitis, með
perforation inn i blöðruna. Eg vildi operera hana, ef vera kynni að hægt
væri að bjarga henni á þann hátt. Meðan við vorum að bræða það, hvorc
operera skyldi eða ekki, fór sjúkl. að batna og fór dagbatnandi og varö
lirátt hitalaus, þvagið varð betra, og um miðjan ágúst var hún komin á
fætur. í haust fór hún aftur að fá verki í lífið, og þorði eg þá ekki að
eiga undir því, að hún fengi annað eins kast og áður, og lagði hana því
á spítala. Frá því hún veiktist hafði hún verið amenorrhoisk. Nú sýndi
skoðunin alt aníiað en í sumar: Uterus var nú vel mobil og vinstra megin
við hann var ekkert óeðlilegt að finna. Hægra megin fanst tuba og ovarium
en varla stærri en normalt. Alídomen var mjúkt og frekar innfallið. Tp.
normal. Þvagið var tært og í því hvorki alb. né pus. Samt sem áður þorði
eg ekki annað en operera. Þegar inn var kornið sást fyrst hverskyns var.
Alt peritoneum parietal'e og öll innýfli voru alsett tuberkulösum grjónum,
en hvergi fanst neitt sár, þykkildi né abscess, sem hægt væri að benda
á sem primær focus. Hægri tuba var alsett grjónum, eins og annað, en að
öðru leyti eðlileg. Til vinstri við uterus, framantil, voru töluverðar ad-
hæsiones upp að blöðrunni, en ekkert þykkildi. Ascites var sama sem
enginn. Það var því ekki annað gert en lokað aftur. Sárið greri per primarn
og konunni hefir síðan heilsast mjög vel.
Eg hefi sagt frá þessu hér af þvi, að mér þykir þetta að ýmsu leyti
merkilegt. Einhversstaðar hlýtur sjúkl. að hafa tub. focus, en hvar það
er veit eg ekki. Abscessinn, sem hún hafði, hefir sjálfsagt verið tuberkulös
og áreiðanlegt er, að hann hefir perforerað út í blöðruna, og er það fyrir
sig merkilegt, því að það er afar sjaldgæft. Eg hugsa mér helst, að hún
hafi, við fyrri operationina, fengið hæmatom í ligamentum latum, og
þar meö þann locus minoris resistentiae, sem einhverjar sveimandi berkla-
bakteríur hafa getað sest að í. Þá skilsit líka betur perforationin, þegar
ekki er heilt peritoneum gegnum að fara. Abscessinn hefir svo um leið
perforerað inn í peritoneum og orsakað þar peritonitis, sem enn eru éftir
leifarnar af, þótt blaðran, með sinni alkunnu resistence móti berklum, sé
löngu búin að hreinsa sig eða hafi kannske aldrei sýkst. Eg get verið
stuttorður um meðferðina, ef til vill batnar töluvert við laparotomiuna
eina saman, „Heilung durch Anschauung,“ annars hefi eg hugsað mér aö
senda sjúkl. í ljóslækningar, sem mikið er af látið, líka við peritonitis
tuberculosa.