Læknablaðið - 01.01.1932, Side 16

IO
LÆKNABLAÐIÐ
Dómurinn í Liibeck-málinu
var kveÖinn upp um mi'Öjan febrúarmánuÖ og hljóÖaÖi á þá leið, aÖ próf.
Deycke var dæmdur í tveggja ára fangelsi og dr. Altstaedt í 15 mánaÖa
fangelsi, en aðrir, sem ákærðir voru, sýknaÖir. Mörgum þykir dómurinn
harður, einkanlega dómurinn yfir Altstaedt, sem aðallega hefir orðið það
á, að bera of mikið traust til Deycke, oftreyst honum um bóluefnistilbúning-
inn. En versta yfirsjón har.s hefir verið sú, aÖ kalla ekki alt bóluefnið strax
inn þegar sýnt var að það var hættulegt. En bæði hann og aðrir héldu fyrst
að ekkert af bóluefninu væri saknæmt, ncma það, sem látið hafði verið úti
einn tiltekinn dag, en gerðu sér ekki grein fyrir hvílíkum ósköpum þeir voru
búnir að koma af stað.
Þýsku læknarnir lofa dómarana fyrir dugnað þeirra í að afla sér þekk-
ingar í bakteriologi, fyrir samviskusemi og einlæga viðleitni til að skilja alla
hluti og mennina með. Áður en forseti dómsins las upp dóminn yfir Deycke
vottaði hann honum virðingu sína, og lýsti yfir því, að rétturinn væri sann-
færður um, að tilgangur hans með því sem hann hefði gert, hefði verið göf-
ugur, þótt svona illa hefði farið. N. D.
Lungnabóiga — Pneumothorax.
Fyrir eitthvað ári síðan hringdi eg upp einn af okkar velmetnu lækn-
um og sagði honum, að nú hefði mér dottið nokkuð gott i hug. Eg vildi
reyna að nota pneumothorax við lungnabólgu. Bólgna lungað hefði ekki
gott af því að hreyfast við hvern andardrátt, heldur væri því best að vera
hrevfingarlausu, þvi svo væri um allar hólgur. Þá tæki og fyrir takið.
Fleira taldi eg þessu til ágætis, en hinn tók dauflega i það og benti, sem
vonlegt var, á ýmsar hættur, sem kynnu að vera þessu samfara. Varð það
úr, að hann vildi ekki hætta á að reyna það.
Nú hefir J. J. Coghlan ritað grein um þetta i Lancet (2. jan. '32)..
Hefir ha.nn reynt aðferðina á 6 sjúkl., og gefist hún betur en eg gat bú—
ist við. Óðar en pneumothorax er myndaður, hverfur takið, og andardrátt-
urinn verður djúpur og eðlilegur. Stuttu á eftir breytist sjúkl. likt og sótt-
hvörf væru komin. Hitinn fellur, og þurra, heita húðin verður rök, þvi
talsverðum svita slær út um sjúklinginn. Honum finst sér stórum léttara,
likt og bati væri kominn.
Það kom nú i ljós, að loftið í pleura eyddist mjög fljótt á lungnabólgu-
sjúkl., hvarf að mestu á /2—1 sólarhring. Hitinn hækkaði þá aftur, og
má vera, að tak komi þá um leið. En óðar en lofti var blásið inn á ný,
færðist allt til betri vegar. Þurfti ekki að dæla inn lofti oftar en 2svar,
á neinum sjúkling.
Coghlan segir, að pleura sé oft svo viðkvæm á lungnabólgusjúkl., að
nauðsynlegt sé að staðdeyfa ástungublettinn vandlega á undan. Hann seg-
ir, að ekki sé það vandalaust að koma loftinu inn i pleura.
Aðferðinni er talið þetta til gildis: Takið hverfur, andardráttur verð-
ur eðlilegur, bólgna lungað kemst í kyrð, smitandi uppgangur berst ekki