Læknablaðið - 01.07.1939, Page 9

LÆKNAB LAÐIÐ
hitatherapi, sem ýmsir láta vel af.
Til þess aö framkalla hitann eru
ýms ráÖ, svo sem kunnugt er,
bæöi lyf eins og pyrifer og einnig
sérstök tæki, bæði dýr og flókin
að byggingu.
En vel má komast af með lít-
inn gufubaösklefa, þar sem er
hylla, er sjúkl. getur legið á, með
höfuöið fyrir utan klefann. Klef-
inn þarf að vera með glugga á og
hitamælir innan við gluggan, svo
að hægt sé að sjá hve heitt er í
klefanum á hverjum tíma. Klefinn
er hitaður æskilega mikið áður en
sjúklingurinn er látinn inn í hann,
venjulega upp í 42°C og hitinn
smáaukinn upp i 45°C í hæsta lagi.
Á 1—\/2 tima hækkar hiti sjúk-
lingsins venjulega upp í 39° eða
vel það og má þá halda þeim hita
eins lengi og æskilegt þykir, en
sjúkl. hefir hitamæli hjá sér svo
hægt sé að athuga hita hans gegn-
um gluggann. Tæplega er varlegt
að hafa sjúklinginn lengur í klef-
anum en 5 tíma. í byrgi eöa klet'a
af þessu tæi eru sjúklingarnir al-
gerlega frjálsir, geta velt sér á
hliðarnar og hreyft limina eftir
vild. Hægt er að skreppa inn til
þeirra og gefa þeim strokur og
hreyfa liðina passivt og liðka þá
til. ef svo langt er komið, að þaö
megi.
Sjúklingarnir svitna mjög mik-
íð meðan á þessu stendur og lík-
aminn missir þannig mikið af mat-
arsalti og vökva. Hefir komið fyr-
ir að sjúklingar hafa fengið shock
við þessa meðferð, en með vax-
andi æfingu hefir mönnum tekist
að fyrirljyggja alvarlegar afleið-
ingar með því aö gefa sjúklingun-
um nóg að drekka meðan á með-
ferö stendur og salta drykkinn vel.
Sjúklingarnir eru miklu frjáls-
ari í klefa af þessari gerð en i hin-
um dýru áhöldum, sem notuð eru
við electropyrexi, auk þess sem
oft kemur fyrir, að sjúkl. brenn-
ast i þeim.
Davidson og W'ari'en mæla með
pyrexitherapi við arthr. chr. infec-
tiosa og segja aö liðasársaukinn
hafi i flestum tilfellum horfið við
fyrsta seance og sjúkl. hafi verið
subjectivt einkennalausir í alt að
því heila viku. Flestum sjúkl. hafi
farið smábatnandi á 5—6 vikum,
og riintgenologiskt gátu ]>eir séð
bata i ca. 62% tilfellanna.
Paraffin hefir verið notað nokk-
uð hin siðari ár. Eru tvær aðferð-
ir notaðar. Önnur er sú, að nota
rúmgóð hylki úr pappír, sem
smeygt er upp um liðina, t. d. hné-
liöi, eða rúmgóöa vetlinga úr papp-
ír ef um hendur er aö ræða. Paraf-
fín-töflur eru bræddar í potti,
helst i vatnsbaði, og fljótandi par-
affíninu er síðan helt í hylkin 55°
heitu. Það storknar á all-löngum
tíma umhverfis liðina og gefur frá
sér þægilegan. jafnan hita allan
tímann. Hin aðferðin er, að dýfa
t. d. höndum, olnbogaliðum eð fót-
um niður í brætt paraffínið rétt
sem snöggvast og taka síðan upp
úr. Storknar þá lag af paraffíni
utan um hinn sjúka stað og þetta
er síðan endurtekiö hvaö eftir
annað og hleðst þá lag eftir lag
af heitu paraffíni utan urn liðina.
Sjúklingurinn er síðan látinn
liggja með þessa paraffínpakningu
í 12 tíma eða meira. Oft dregur
þetta vel úr þrautum og gefur
góða hyperæmi. Nota má paraffín-
ið hvað eftir annað með því að
bræða það upp, svo að þetta er
bæði ódýr og þokkaleg aðferð,
miklu þokkalegri en leðjuböð, sem
einnig eru mikið notuð, og þessari
aðferð er auðvelt að koma við í
heimahúsum, fólkið getur annast
]>etta sjálft og er það talsverður
kostur.